The Values of Toponyms of Village Names in Nan Province
Main Article Content
Abstract
This research article aims to record and study history as well as uncovers the value and meaning of village toponyms in Nan Province. It is based on documents and field data. 905 village toponyms have been analyzed according to the qualitative research method along with the study of folklore framework. The results reveal that the village geography in Nan province reflects history and values, which illustrates seven different characteristics: 1) geographical characteristics including a wide range of terrain, especially watersheds, forests, and highlands 2) vegetation reflecting the abundance of natural resources 3) local history as a reflection of the past
that shows traces of Nan’s history 4) mythology and folklore consisting of local legends related to religious beliefs and historical figures, all signifying the beliefs and worldviews of the people in the area 5) the livelihood of the people of Nan regarding occupation, tools, appliances, water management of the community, traditions, and rituals, as well as transportation 6) both beliefs and values related to the sacred and supernaturalism, as well as beliefs and values concerning auspiciousness, and finally 7) administrative characteristics, including the separation of villages and the establishment of new villages. The village’s toponym is especially valuable to locals in realizing their local history which is linked to the definition of the identity of people in the Nan community. This will also lead to the creation of strong communities in different dimensions.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์ของบทความ
ผลงานที่ได้รับการตีพิมพ์ถือเป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย ห้ามมิให้นำเนื้อหา ทัศนะ หรือข้อคิดเห็นใด ๆ ของผลงานไปทำซ้ำ ดัดแปลง หรือเผยแพร่ ไม่ว่าทั้งหมดหรือบางส่วนโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากมหาวิทยาลัยหอการค้าไทยก่อน
References
คณะกรรมการฝ่ายประมวลเอกสารและจดหมายเหตุ ในคณะกรรมการอำนวยการจัดงานเฉลิมพระเกียรติพระบาท
สมเด็จพระเจ้าอยู่หัว. (2544). วัฒนธรรม พัฒนาการทางประวัติศาสตร์ เอกลักษณ์ และ ภูมิปัญญา
จังหวัดน่าน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
ธิดา สาระยา. (2525). ตำนานและตำนานประวัติศาสตร์กับการศึกษาประวัติศาสตร์ท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: สำนักงาน
คณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ.
ประคอง นิมมานเหมินท์. (2543). นิทานพื้นบ้านศึกษา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, คณะอักษรศาสตร์,
โครงการตำรา.
ไพฑูรย์ ปิยะปกรณ์. (2537). ภูมินามการตั้งถิ่นฐานหมู่บ้านชนบทในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ: วิเคราะห์รูปแบบ
ทางภูมิศาสตร์ของนามทั่วไป. วารสารภาษาและวัฒนธรรม, 13(2), 49-60.
มณีปิ่น พรหมสุทธิรักษ์. (2539-2540). การตั้งชื่อท้องที่ของไทย. วารสารอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร,
(1-2), 114-120.
เรืองเดช ปันเขื่อนขัติย์. (2538). การศึกษาชื่อสถานที่ภาษาไทยและภาษาจีนในประเทศไทย. วารสารภาษาและ
วัฒนธรรม, 14(2), 20-37.
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. (2559). น้ำแล้งแต่ไม่ร้าง เยาวชนน่านร่วมอนุรักษ์.
สืบค้นเมื่อ 10 มิถุนายน 2564, จาก https://www.thaihealth.or.th/Content/31310-น้ำแล้ง
แต่ไม่ร้าง%20เยาวชนน่านร่วมอนุรักษ์.html
สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. สืบค้นจาก http://www.
royin.go.th/dictionary/
สุจริตลักษณ์ ดีผดุง. (2543). ชื่อหมู่บ้านในจังหวัดนครปฐม. วารสารภาษาและวัฒนธรรม, 19(1), 51-75.
สุจริตลักษณ์ ดีผดุง. (2547). ชื่อหมู่บ้านในภูมิภาคตะวันตกของประเทศไทย : กาญจนบุรี นครปฐม ประจวบคีรีขันธ์
เพชรบุรี ราชบุรี สุพรรณบุรี สมุทรสงคราม สมุทรสาคร. นครปฐม: มหาวิทยาลัยมหิดล, สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเพื่อพัฒนาชนบท.
เสน่หา บุณยรักษ์, และทิพย์สุดา นัยทรัพย์. (2542). ภูมินามจังหวัดพิษณุโลก. พิษณุโลก: สถาบันราชภัฏพิบูลสงคราม, สำนักศิลปวัฒนธรรม, โครงการศึกษาค้นคว้าวิจัยทางวัฒนธรรม.
เสาวลักษณ์ อนันตศานต์. (2543). ทฤษฎีคติชนและวิธีการศึกษา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
เสาวลักษณ์ อนันตศานต์. (2548). นิทานพื้นบ้าน. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. (2559). การท่องเที่ยวโดยชุมชนตำบลบ่อสวก. สุโขทัย: ฉลามสหทรัพย์.
อัญชลี สิงห์น้อย. (2546). ภาษาและวัฒนธรรม. พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร, คณะมนุษยศาสตร์ ภาควิชา
ภาษาและคติชนวิทยา, สาขาวิชาภาษาศาสตร์.
อุดม รุ่งเรืองศรี. (2547). พจนานุกรมล้านนา-ไทย ฉบับแม่ฟ้าหลวง (พิมพ์ครั้งที่ 2). เชียงใหม่: โรงพิมพ์มิ่งเมือง.