ข้อสังเกตบางประการของพระราชบัญญัติว่าด้วยการปรับเป็นพินัย พ.ศ. 2565

บทคัดย่อ

การที่ประเทศไทยอยู่ในสถานการณ์มีผู้ต้องหาล้นเรือนจำทำให้เกิดภาวะกฎหมายอาญาเฟ้อ (Overcriminalization) เนื่องจากกระบวนการยุติธรรมทางอาญาอาจไม่เหมาะสมกับความผิดอาญาบางประเภทกล่าวคือ ผู้กระทำความผิดได้กระทำความผิดเล็กน้อย คดีไม่ร้ายแรง แต่ถูกลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา18 (2) จำคุกไม่ได้สัดส่วนกับความผิดที่ได้กระทำทั้งยังต้องมีการลงบันทึกประวัติอาชญากรเพื่อแก้ปัญหาดังกล่าว ประเทศไทยจึงได้นำแนวคิดจากต่างประเทศ เช่น ประเทศเยอรมัน ดังนั้นจึงให้มีกฎหมายว่าด้วยการปรับเป็นพินัยและให้เปลี่ยนความผิดอาญาที่มีโทษปรับสถานเดียวและความผิดที่มีโทษทางปกครองไว้ในกฎหมายบางฉบับเป็นความผิดทางพินัย กล่าวคือพระราชบัญญัติว่าด้วยการปรับเป็นพินัย พ.ศ. 2565 ใช้สำหรับผู้กระทำความผิดอาญาที่ไม่ร้ายแรงที่มีโทษอย่างเดียว ตามความผิดที่ระบุไว้ในท้ายบัญชี 1-3 แห่งพระราชบัญญัติว่าด้วยการปรับเป็นพินัย พ.ศ. 2565 โดยผู้กระทำความผิดทางพินัยต้องมีโทษที่เรียกว่า “การปรับเป็นพินัย” จึงเป็นมาตรการใหม่ บทความนี้จึงนำเสนอ 1) ความหมายของผู้กระทำความผิดทางพินัยและปรับเป็นพินัย 2) เจ้าหน้าที่ของรัฐผู้มีอำนาจการปรับเป็นพินัย 3) กระบวนการปรับเป็นพินัย และ 4) ความผิดทางพินัยเป็นอันยุติ และนำไปสู่ข้อเสนอแนะควรสนับสนุนให้เจ้าหน้าที่และผู้ที่เกี่ยวข้องมีความรู้และความเข้าใจ นับได้ว่าเป็นกฎหมายใหม่ของประเทศไทยเทียบเท่านานาประเทศ