การผลิตสื่อโฆษณาเพื่อแนะนำสินค้าให้แก่ร้านขายอาหารและเครื่องดื่มแห่งหนึ่งในจังหวัดกรุงเทพมหานคร
คำสำคัญ:
การผลิตสื่อโฆษณา, แนะนำสินค้า, ร้านขายอาหารและเครื่องดื่มแห่งหนึ่งในจังหวัดกรุงเทพมหานครบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ผลิตสื่อโฆษณาเพื่อแนะนำสินค้าให้แก่ร้านขายอาหารและเครื่องดื่มแห่งหนึ่งในจังหวัดกรุงเทพมหานคร 2) ศึกษาความพึงพอใจที่มีต่อสื่อโฆษณาของลูกค้าที่มาใช้บริการ และ 3) ศึกษาความแตกต่างทางด้านลักษณะทางประชากรศาสตร์ของลูกค้าที่มาใช้บริการกับความพึงพอใจที่มีต่อสื่อโฆษณา ผู้วิจัยใช้ระเบียบวิธีการวิจัยเชิงปริมาณ ใช้แบบสอบถามออนไลน์ซึ่งมีความเที่ยงตรงเท่ากับ 0.89 และมีความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.85 เป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลแบบเจาะจงกับกลุ่มตัวอย่างลูกค้าที่มาใช้บริการที่เคยเห็นสื่อโฆษณา จำนวน 400 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ จำนวน ร้อยละ ค่าเฉลี่ยเลขคณิต และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติที่ใช้ในการทดสอบสมมติฐานการวิจัย คือ การเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยสำหรับกลุ่มตัวอย่าง 2 กลุ่มที่เป็นอิสระต่อกัน และใช้การวิเคราะห์ความแปรปรวนจำแนกทางเดียว สำหรับการทดสอบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยมากกว่า 2 กลุ่ม เมื่อพบความแตกต่างจะทำการเปรียบเทียบรายคู่โดยวิธีผลต่างนัยสำคัญ LSD ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05
ผลการวิจัยพบว่า
1. การผลิตสื่อโฆษณา ได้แก่ 1) ป้ายหน้าร้าน มีขนาด 180 x 40 ซม. มีเนื้อหาเกี่ยวกับ ชื่อร้าน หมายเลขโทรศัพท์ 2) ป้ายเมนูอาหาร มีขนาด A3 มีเนื้อหาเกี่ยวกับราคาอาหารและเครื่องดื่ม และ 3) ป้ายธงญี่ปุ่น มีขนาด 60 x 100 ซม. มีเนื้อหาเกี่ยวกับรูปภาพอาหาร หมายเลขโทรศัพท์ และช่องทางการขายผ่านฟู๊ดเดลิเวอร์รี่
2. ลูกค้าที่มาใช้บริการมีความพึงพอใจ ที่มีต่อสื่อโฆษณาโดยรวมทั้งหมดอยู่ในระดับมาก คิดเป็นค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.91
3. ลูกค้าที่มาใช้บริการที่มีอายุมากกว่าหรือเท่ากับ 31 ปีขึ้นไป มีความพึงพอใจที่มีต่อสื่อโฆษณามากกว่าลูกค้าที่มาใช้บริการที่มีอายุ 21 - 30 ปี อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05
เอกสารอ้างอิง
กมลทิพย์ รักเกียรติยศ. (2564). ความพึงพอใจต่อสื่อประชาสัมพันธ์วีดิทัศน์เส้นทางท่องเที่ยวเชิงสุขภาพและชาติพันธุ์ ในรูปแบบภาษาจีน-อังกฤษ–ไทย อำเภอหนองหญ้าปล้อง จังหวัดเพชรบุรี. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์. 8(11): 67 - 77.
กุลนิดา เหลือบจำเริญ. (2550). องค์ประกอบศิลป์ (COMPOSITITON ART). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สกายบุ๊กส์.
คุณเอ. (นามสมมุติ). (2566). เจ้าของร้านธุรกิจร้านขายอาหารและเครื่องดื่มแห่งหนึ่งในจังหวัดกรุงเทพมหานคร. สัมภาษณ์, 12 กรกฎาคม 2566.
ไทยรัฐออนไลน์. (2567). ธุรกิจร้านอาหารไทย แข่งเดือด 6.8 แสนร้าน เปิดใหม่พุ่ง! แต่ไปต่อไม่ง่าย ต้นทุนสูง-รายได้ไม่ฟื้น. [ออนไลน์], เข้าถึงได้จาก: https://www.thairath.co.th/money/economics/thai_economics/2805840. (2567, 6 สิงหาคม).
ธีรพันธ์ โล่ห์ทองคำ. (2545). กลยุทธ์การสื่อสารการตลาดแบบครบวงจร. กรุงเทพฯ: ออฟเซ็ท ครีเอชั่น.
ธีรวุฒิ เอกะกุล. (2543). ระเบียบวิธีวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. อุบลราชธานี: สถาบันราชภัฏอุบลราชธานี.
นัสรีน มะรานอ นาถฤดี สุขสวัสดิ์ และโกมลมณี เกตตะพันธ์. (2565). ปัจจัยประชากรศาสตร์และส่วนประสมทางการตลาดที่ส่งผลต่อการซื้อซ้ำ กรณีศึกษา Shopee ในจังหวัดสงขลา. ใน การประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติและนานาชาติ. ครั้งที่ 13. 12 พฤษภาคม 2565. (2866-2882). สงขลา: มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
ปรมะ สตะเวทิน. (2533). หลักนิเทศศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัดภาพพิมพ์.
ผู้จัดการออนไลน์. (2566). ธุรกิจร้านอาหารโตแรงแต่แผ่วปลาย Food Delivery ดันเปิดใหม่ทะลุแสนร้าน. [ออนไลน์], เข้าถึงได้จาก: https://mgronline.com/daily/detail/9660000068326. (2566, 29 กรกฎาคม).
พัชรา ม่วงกระจ่าง. (2559). การเปิดรับและความพึงพอใจที่มีต่อสื่อโฆษณาของอิมแพ็คเมืองทองธานีของประชาชนในย่านเมืองทองธานี. การค้นคว้าอิสระปริญญาวารสารศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการสื่อสารองค์กร คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ภัคณิษา อภิศุภกรกุล. (2566). การใช้สื่อโฆษณาเพื่อสร้างภาพลักษณ์และเพิ่มยอดขายของกลุ่มวิสาหกิจชุมชน ตำบลสวายจีก อำเภอเมือง จังหวัดบุรีรัมย์. วารสารสหวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์. 7(1): 33 - 41.
มัทธนี ปราโมทย์เมือง. (2563). การสร้างสรรค์สื่อโฆษณาเพื่อการประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยงเกษตรเชิงอนุรักษ์ ศูนย์การเรียนรู้ชุมชน (เศรษฐกิจพอเพียง) บ้านคลองหัวช้าง อำเภอวิหารแดง จังหวัดสระบุรี. วารสารสังคมศาสตร์. 9(2): 97 - 107.
วิทวัส รุ่งเรืองผล. (2552). หลักการตลาด Principle of Marketing. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศิวฤทธิ์ พงศกรรังศิลป์. (2549). การโฆษณาและการส่งเสริมการตลาด. กรุงเทพฯ: ท้อป.
สำนักงานนโยบายและยุทธศาสตร์การค้า กระทรวงพาณิชย์. (2566). ความท้าทาย และการปรับตัว เพื่อความอยู่รอดของร้านอาหารและเครื่องดื่ม. [ออนไลน์], เข้าถึงได้จาก: https://tpso.go.th/news/2309-0000000226. (2566, 25 กันยายน).
สุวิตา ขันทอง และพรพรหม ชมงาม. (2567). ความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการสื่อสาร ภายในองค์การ กับความพึงพอใจในงานของพนักงาน บริษัท ธนบุรี เวลบีอิ้ง จำกัด. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์. 14(3): 103 - 116.
Rovinelli, R. J. & Hambleton, R. K. (1977). On the use of content specialists in the assessment of criterion-referenced test item validity. Dutch Journal of Educational Research. 2(1): 49 - 60.
Yiming, R., & Kesaprakorn, P. (2023). Demographic Factors and Media Gratification Affecting Chinese Listeners’ Satisfaction toward Hangzhou Traffic Radio Programs, China. In Hatyai National and International Conference. The 14th. 19 May 2023. 121-134.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วสันต์ สิโยพุทธวงศ์, ดลฤดี ศรีมันตะ, กำพล ดวงพรประเสริฐ
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์ เป็นความคิดเห็นของผู้นิพนธ์แต่ละท่าน มิใช่เป็นทัศนะและมิใช่ความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการจัดทำวารสาร และ
มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์
