GUIDELINE TO REVOKE THE LAW IMPEDING THE EMPLOYMENT OF EX-CONVICTS TO WORK IN THAI SOCIETY
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research are 1) to find ways to repeal laws that prohibit prisoners who have been released from prison from working, and 2) to reduce barriers to employment of prisoners who have been released from prison in Thai society by qualitative research methods (Documentary Research) and applying the results from data analysis to write in descriptive form, analyze and link them to comply with the objectives and enter the data analysis process respectively.
The research results found that Thai law requires many types of occupations have never been imprisoned, such as traditional Thai doctors and operators of health establishments, service providers in health establishments, etc. In addition, most Thai society does not give the chance for people who have been released from prison to return to work because of ack of trust in them regarding the safety of their lives, property, and reputation for their employers.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์บทความวิจัยที่ได้รับการตีพิมพ์เผยแพร่ในวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยเป็นลายลักษณ์อักษร
ความรับผิดชอบ เนื้อหาต้นฉบับที่ปรากฏในวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ เป็นความรับผิดชอบของผู้นิพนธ์บทความหรือผู้เขียนเอง ทั้งนี้ไม่รวมความผิดพลาดอันเกิดจากเทคนิคการพิมพ์
References
กฤตยา อาขวนิจกุล และกุลภา วจนสาระ. (2558). ผู้ต้องขังหญิง.สมาคมนักวิจัยประชากรและสังคม สถาบันวิจัยประชากรและสังคมมหาวิทยาลัยมหิดล. http://www.tcijthai.
com/uploads/docs/Report-513.pdf
คณพล จันทน์หอม. (2558). รากฐานกฎหมายอาญา. วิญญูชน.
คณาธิป ทองรวีวงศ์. (2560). รายงานการศึกษาวิจัยเรื่องกฎหมายว่าด้วยความเสมอภาคและการไม่เลือกปฏิบัติ. สำนักงานคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ. http://www.nhrc.or.th/getattachment /c42f360e-28b8-407a-8697-799269b84579/.aspx
ทัศนีย์ เหลืองเรืองรอง. (2563). ความรู้ทั่วไปกฎหมายภาษีอากรตามประมวลกฎหมายรัษฎากร พ.ศ. 2563. บริษัทกรุงสยาม พับลิชชิ่ง จำกัด.
ทิพาพร นะมาตร์. (2551). สิทธิความเป็นอยู่ส่วนตัว:ศึกษากรณีสิทธิความเป็นอยู่ส่วนตัวของบุคคลสาธารณะ.[วิทยานิพนธ์ปริญญานิติศาสตรมหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์] มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
ธนวัฒ พิสิฐจินดา และคณะ. (2563). คู่มือการให้ความรู้ด้านกฎหมายและกระบวนการยุติธรรม.
บริษัท ดับบลิว ลีกัลป์ คอนซัลแทนท์ จำกัด.
นนทวัชร์ นวตระกูลพิสุทธิ์. (2559). หลักกฎหมายเอกเทศสัญญา ลักษณะตัวแทน-นายหน้า. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
นพดล พลกูล. (2558). ทัณฑวิทยา. สำนักพิมพ์สัตตะบรรณ.
บุญศรี มีวงศ์โฆษ. (2559). กฎหมายรัฐธรรมนูญ. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ปรีดี เกษมทรัพย์. (2559). นิติปรัชญา. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พรประภา แก้วกล้าและคณะ. (2558). รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ การพัฒนาคุณภาพการแก้ไขฟื้นฟูผู้กระทำผิดด้วยระบบการดูแลต่อเนื่องและการส่งต่อข้อมูลจากสถานที่ควบคุมตัวสู่มาตรการคุมประพฤติและการส่งเคราะห์ภายหลังการปล่อย กรมคุมประพฤติกระทรวงยุติธรรม. http://probation.go.th /contentdl.php?id=272
มานิตย์ จุมปา. (2562). คู่มือศึกษาวิชากฎหมายรัฐธรรมนูญ. สำนักอบรมศึกษากฎหมายแห่งเนติบัณฑิตยสภา.
มุนินทร์ พงศาปาน. (2562). ระบบกฎหมายซีวิลลอว์. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วิวัธน ทองลงยา. (2561). สิทธิมนุษยชนตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย รวมบทความทางวิชาการ
ของสำนักงานศาลรัฐธรรมนูญ. สำนักงานศาลรัฐธรรมนูญ.
วีระชัย เหล่าลงอินทร์ และคณะ. (2552). การกระทำความผิดซ้ำของผู้ต้องขังในเรือ