LOCAL REGULATIONS MODEL FOR MANGROVE MANAGEMENT
Main Article Content
Abstract
Mangrove forest resource is a crucial resource to human existence and serves as a habitat for several animals. However, it is now discovered that the mangrove forest area is encroached upon and utilized, resulting in a reduction of mangrove forest resources. The research aims to explore the ways to preserve resources and make mangrove forests more fertile and sustainable by creating local regulations model for mangrove forest management. The research methodology applied in this study included reviewing research papers, in-depth interviews and focus group discussions. The sample group of the study included the representatives from successful forest management areas, representatives from local government organizations, and representatives from the community sector in the forest area.
According to the study, the result revealed that important factors affected forest resource management in Thailand including human resources, budget, central government support, delineation of jurisdictional boundaries, emphasis on forest conservation by local government organizations, and community participation. In addition, the analysis of numerous documents on forest management concepts and regulations in Thailand revealed that there is no formal legislation governing forest management in the country. Instead, other laws' principles are adopted, resulting in an inconsistent understanding of responsibilities, and overlapping functions. As a result, a study of the roles of local governments and community participation in forest resource management was carried out.
This research study suggests that local government organizations use the model local forest management regulations to create a local ordinance that is appropriate for their community context in order to achieve effective and sustainable forest management.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์บทความวิจัยที่ได้รับการตีพิมพ์เผยแพร่ในวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยเป็นลายลักษณ์อักษร
ความรับผิดชอบ เนื้อหาต้นฉบับที่ปรากฏในวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ เป็นความรับผิดชอบของผู้นิพนธ์บทความหรือผู้เขียนเอง ทั้งนี้ไม่รวมความผิดพลาดอันเกิดจากเทคนิคการพิมพ์
References
พรชัย สุนทรพันธุ์, ประพฤติ ฉัตรประภาชัย, ณัฐพงศ์ สุวรรณอินทร์, และ ยุวนันท์ ยุวานนท์. (2563). ข้อมูลกฎหมายของประเทศฟิลิปปินส์และข้อกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับสังคม วัฒนธรรม การเมืองและความมั่นคงของประเทศฟิลิปปินส์. คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยอัสสัมชัญ.
พูลศรี วันธงไชย, วรวุฒิ พิทักษ์สันติกุล, นวพร สุญาณเศรษฐกร และปวีณา เชื้อผู้ดี. (2556). คู่มือความรู้เรื่องป่า
ชายเลน พิมพ์ครั้งที่5. บริษัท พลอยมีเดีย จำกัด.
พระราชบัญญัติการเดินเรือในน่านน้ำไทย พ.ศ. 2456. (2456, 5 สิงหาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 34. หน้า 74.
พระราชบัญญัติกำหนดแผนและขั้นตอนการกระจายอำนาจให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น พ.ศ.2542. (2542,
พฤศจิกายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 116 ตอนที่ 114 ก. หน้า 48.
พระราชบัญญัติป่าสงวนแห่งชาติ พ.ศ.2507. (2507, 28 เมษายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 81 ตอนที่ 38.
หน้า 263.
พระราชบัญญัติป่าไม้ พ.ศ.2484. (2484, 15 ตุลาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 58. หน้า 1417.
พระราชบัญญัติส่งเสริมการบริหารจัดการทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง พ.ศ. 2558. (2558, 26 มีนาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 132 ตอน 21 ก. หน้า 49-60.
พระราชบัญญัติส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ พ.ศ. 2535. (2535, 4 เมษายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 109 ตอนที่ 37 ก. หน้า 1-47
พระราชบัญญัติอุทยานแห่งชาติ พ.ศ.2562. (2562, 29 พฤษภาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 136 ตอน 71 ก. หน้า 145-165.
มูลนิธิโครงการสารานุกรมไทยสำหรับเยาวชน. (2539). เรื่องที่ 8 การอนุรักษ์ และการพัฒนาทรัพยากรธรรมชาติ : ป่าชายเลน. https:// www.saranukromthai.or.th/sub/book/book.php?book=21&chap= 8&page=t21-8-info detail12.html
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560. (2560, 6 เมษายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 134 ตอนที่ 40 ก. หน้า 1-90.
สถานีวิทยุกระจายเสียงเวียดนาม. (2559). เวียดนามพัฒนาป่าชายเลนอย่างยั่งยืน. https://vovworld.vn/th-TH/ข่าวเด่น/เวียดนามพัฒนาป่าชายเลนอย่างยั่งยืน-493760.vov
สนิท อักษรแก้ว. (2542). การฟื้นฟูและพัฒนาทรัพยากรป่าชายเลนเพื่อสังคมและเศรษฐกิจอย่างยั่งยืนของประเทศไทย. อักษรสยามการพิมพ์.
สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา. (2563). รายงานการพิจารณาศึกษาเรื่องการบริหารจัดการทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง…สู่เป้าหมายยุทธศาสตร์ชาติ กรณีศึกษา ทรัพยากรป่าชายเลน. สำนักการพิมพ์สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา. https://dl.parliament.go.th/ handle/20.500.13072/573562
สำนักงานเลขานุการของคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ. (2562). ยุทธศาสตร์ชาติ พ.ศ. 2561–2580 พิมพ์ครั้งที่ 2. พิมพลักษณ์.
อรพรรณ แซ่เอี้ยว. (2561). การจัดการสารปรอทในประเทศสมาชิกอาเซียน: สาธารณรัฐฟิลิปปินส์ สหพันธรัฐมาเลเซีย และบรูไนดารุสซาลาม. https://lawforasean. krisdika.go.th/File/files/1517443131 .4999c353132385d53af25d3cbb526433.pdf
Purba, L. H., & Erliyana, A. (2020). Legal Framework of Waste Management in Indonesia. Advances in Social Science. Education and Humanities Research, 413, 103-108. https://doi.org/ 10.2991/assehr.k.200306.191