The Study of the Ethnic Groups Music of Thakanun Sub-district Municipality, Thong Pha Phum District in Kanchanaburi

Main Article Content

Dheeraratn Srichuangchote

Abstract

The purposes of this research were to study of the ethnic groups music of Thakanun sub-district municipality, Thong Pha Phum dstrict in Kanchanaburi and to study the role of ethnical music in Tha Khanun Sub-district Municipality, Thong Pha Phum District, Kanchanaburi. All data are surveyed and interviewed by fieldwork study in Tha Kha-nun Sub-district Municipality, Thong Pha Phum District, Kanchanaburi during March 2018 and analyzed via guidelines in ethnomusicology. The results of this study indicated as follows: 


  1. Ethnical music in ThaKhanun Sub-district Municipality, Thong Pha Phum District, Kanchanaburi has 2 major ethnic groups including Karen ethnicity and Myanmar ethnicity where the Karen ethnicity music band is located at Ban Prang Ka Si which is a band that involves Rum Tong traditional dance and has 4 musical instruments including Pong, Kanuay, Wa, and Kor. For Myanmar ethnicity bands, we found 2 bands including 1. Saing-Waing uses 8 instruments to play including Patwaing, Maunsain, Chauklonpat, Patma, Sakhun, Si–wa, Lingwin, and Sito. 2. Dobat - Waing has 4 instruments for playing including Palwe, Dobat, bamboo clapper, and Lingwin.

  2. In studying musical roles of Karen ethnicity and Myanmar ethnicity, it was found that the important roles are belief-based roles. The two ethnic groups have similar musical beliefs, with the worship of musical instruments with an offering called Kadohpoi which is a belief that has been practiced for a long time. Regarding the social role of music, we found that music is considered as one of the most important social symbols that serve to connect people of their own race and other nationalities. The economic role of music: Musicians from the two ethnic groups can use musical talents for additional income in addition to having regular jobs. Income from music is considered to be one of the incomes that is used to support the family and is another way to create an economy for the residential community.

Article Details

How to Cite
Srichuangchote, D. . (2021). The Study of the Ethnic Groups Music of Thakanun Sub-district Municipality, Thong Pha Phum District in Kanchanaburi . Wiwitwannasan Journal of Language and Culture, 5(3), 299–336. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/wiwitwannasan/article/view/249516
Section
Academic articles / Research articles

References

กรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์. (2550). พระราชพงศาวดารพม่า.พิมพ์ครั้งที่ 2.นนทบุรี: ศรีปัญญา.
ขวัญชีวัน บัวแดง. (2551). พื้นที่พรมแดนแม่น้ำเมยกับความสัมพันธ์ชาติพันธุ์กระเหรี่ยง – คนเมือง. เชียงใหม่.คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
จรัญ กาญจนดิษฐ์. (2547). การศึกษาดนตรีชาวกะเหรียงหมู่บ้านกองม่องทะ ตำบลไล่โว้ อำเภอสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี.ปริญญานิพนธ์ ศป.ม.(มานุษยดุริยางควิทยา).กรุงเทพฯ:บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
เฉลิมกิต เข่งแก้ว. (2547). เครื่องดนตรีชาวเขาเผ่าลีซอ: กรณีศึกษา “ซือบึ” บ้านเพชรดำ ตำบลเขาค้อ อำเภอเขาค้อ จังหวัดเพชรบูรณ์.ปริญญานิพนธ์ศศ.ม.(มานุษยดุริยางควิทยา).กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.ถ่ายเอกสาร.
ณรงค์ วันดี. (2530).สังคมและวัฒนธรรมไทย.เชียงใหม่: ภาควิชาสังคมศึกษา คณะมนุษยศาสตร์ละสังคมศาสตร์ วิทยาลัยครูเชียงใหม่.
บรรยายสรุปจังหวัดกาญจนบุรี. (2536).สำนักงานจังหวัดกาญจนบุรี. ถ่ายเอกสาร
บุญเทียม พลายชมพู. (2549). พม่า: ประวัติศาสตร์ อารยธรรม และความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ. พิมพ์ครั้งที่ 1.กรุงเทพฯ: โอ.เอส.พริ้นติ้ง เฮ้าส์.
ประเวศ วะสี. (2532). วัฒนธรรมกับการพัฒนา. กรุงเทพฯ:ศาสนภัณฑ์
พระยาอนุมานราชธน. (2525). การศึกษาเรื่องประเทศไทย. กรุงเทพ: ศาสนาภัณฑ์
พระราชนิพนธ์เสด็จประพาสไทรโยคปี ฉลู จ.ศ. 1239 (พ.ศ.1239). (2504). พระนคร: ครุสภา.
มณฑล คงแถวทอง. (2538). กาญจนบุรีศึกษา: ชาวไทยเชื้อสายกะเหรียงในจังหวัดกาญจนบุรี. กาญจนบุรี: ศูนย์ศิลปหัตกรรม สถาบันราชภัฏกาญจนบุรี.
มณฑล คงแถวทอง. (2543) ประวัติศาสตร์กาญจนบุรี. สำนักศิลปวัฒนธรรมสถาบันราชภัฏกาญจนบุรี.
มนัส ขาวปลื้ม. (2541). แม่ไม้เพลงกลอง ที่ระลึกในงานพระราชทานเพลิงศพ นายมนัส ขามปลื้ม ณ เมรุวัดประยุรวงศาวาสวรวิหาร กรุเทพฯ วันพุธที่ 10 มิถุนายน 2541 .กรุงเทพฯ: ศิลปวัฒนธรรมไทย.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2550). สารานุกรมสำหรับเยาวชนไทย โดยพระราชประสงค์ในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เล่ม 23.พิมพ์ครั้งที่ 23 กรุงเทพฯ: รุ่งศิลป์การพิมพ์.
วนิดา ตรีสวัสดิ์. (2543). วัฒนธรรมกะเหรี่ยง: การสื่อสารผ่านบทเพลง.วารสารศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่น จังหวัดราชบุรี.
ศุภชัย ศรีนวล. (2556). ดนตรีพิธีกรรมของชาวพม่า หมู่บ้านสมใจนึก ตำบลท่าขนุน อำเภอทองผาภูมิ จังหวัดกาญจนบุรี.ปริญญานิพนธ์ศศ.ม.(มานุษยดุริยางควิทยา).กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สงัด ภูเขาทอง. (2532). การดนตรีไทยและทางเข้าสู่ดนตรีไทย. กรุงเทพฯ: เรือนแก้วการพิมพ์.
สมัย สุทธิธรรม. (2541). สารคดีชีวิตของชนกลุ่มน้อยบนดอยสูงเผ่ากะเหรี่ยง. กรุงเทพฯ:2020 เวิลด์มีเดีย.
สุจริตลักษณ์ ดีผดุง,และคณะ.(2540). สารานุกรมชาติพันธ์ม้ง.สถาบันวจัยภาษาและวัฒนธรรมเพื่อพัฒนาชนบท มหาวิทยาลัยมหิดล.
อรนุช นิยมธรรม. (2542).ซายวาย: วงปี่พาทย์พม่า, จุลสาร “รู้จักพม่า” ฉบับที่ 10, พิษณุโลก: โรงพิมพ์ตระกูลไทย.
อาภรณ์ สุนทรวาท. (2548). เครื่องดนตรีของชาวไทยกะเหรี่ยง.วารสารศิลปะวัฒนธรรมท้องถิ่นราชบุรี.7(7).
อานนท์ อาภาภิรมย์. (2516). สังคมวิทยา.กรุงเทพฯ:โรงพิมพ์รุ่งรัตน์.
อภิชาต ทัพวิเศษ. (2552). วงก่วนกว๊าดมอญ : ดนตรีชุมชนมอญ บ้านวังกะ หมู่ 2 ตำบลหนองลู อำเภอสังขละบุรี.ปริญญานิพนธ์ ศศ.ม.(มานุษยดุริยางควิทยา).กรุงเทพฯ : บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.ถ่ายเอกสาร.