ความคิดเห็นของนักเรียนที่มีต่อการสอนวิชาพระพุทธศาสนาของครูพระ โรงเรียนมหาวชิราวุธ อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ ดังนี้ 1) เพื่อศึกษาความคิดเห็นของนักเรียนที่มีต่อการสอนวิชาพระพุทธศาสนาของครูพระโรงเรียนมหาวชิราวุธ อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา 2) เพื่อเปรียบเทียบความคิดเห็นที่มีต่อการสอนวิชาพระพุทธศาสนาของครูพระโรงเรียนมหาวชิราวุธ อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา ของนักเรียนที่มี เพศ ระดับชั้น เกรดเฉลี่ย และอาชีพของบิดามารดาต่างกัน 3) เพื่อศึกษาข้อเสนอแนะเกี่ยวกับการสอนวิชาพระพุทธศาสนา ของครูพระโรงเรียนมหาวชิราวุธ อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ ประกอบด้วยนักเรียนช่วงชั้นที่ 4 โรงเรียนมหาวชิราวุธ จังหวัดสงขลา ที่เลือกเรียนวิชาพระพุทธศาสนา จำนวน 129 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน (Standard Deviation) การทดสอบค่าที (t-test) และค่าสถิติที่ใช้ในการทดสอบค่าเอฟ (F – test)
ผลการวิจัยพบว่า
ความคิดเห็นของนักเรียนที่มีต่อการสอนวิชาพระพุทธศาสนาของครูพระโรงเรียนมหาวชิราวุธ อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง เมื่อจำแนกตามเพศ ระดับชั้น เกรดเฉลี่ยและอาชีพของบิดามารดา พบว่าโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง ผลการเปรียบเทียบความคิดเห็นของนักเรียนที่มีต่อการสอนวิชาพระพุทธศาสนาของครูโรงเรียนมหาวชิราวุธ อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา ตามเพศ แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.01 ส่วนระดับชั้นและเกรดเฉลี่ย แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 และส่วนอาชีพของบิดามารดาแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
ข้อเสนอแนะครูพระควรจัดการเรียนการสอนนอกสถานที่ เช่น ที่วัด มากที่สุด รองลงคือ เมื่อมีวันสำคัญทางศาสนา ควรให้นักเรียนเข้าไปปฏิบัติที่วัด จะได้เรียนทั้งเนื้อหาและปฏิบัติไปพร้อมๆ กัน และควรจัดกิจกรรมนำนักเรียนไปวัดให้มากขึ้นกว่าเดิมเพราะปัจจุบันเด็กไทยมัก จะไม่เข้าวัด เพราะไม่มีโอกาสแต่ถ้าทางโรงเรียนจัดให้ก็จะเป็นโอกาสที่ดีต่อไป
Article Details
เอกสารอ้างอิง
จำนวย วิมะสิน. (2539). การสำรวจความสนใจและทัศนคติต่อพระพุทธศาสนาของเด็กวัยรุ่นในจังหวัดนนทบุรี. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เชาวฤทธิ์ จงเกษกรณ์. (2529). ความคิดเห็นของครูสังคมศึกษาเกี่ยวกับปัญหาการเรียนการสอนวิชาพระพุทธศาสนาระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาบริหารการศึกษา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พระปลัดชัยสิทธิพงษ์ ธมฺมสโร (ขนอมคราม) . (2538). ปัญหาการสอนจริยธรรมโรงเรียนประถมศึกษาปีที่ 5 และ 6 ในโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร เฉพาะกรณีโรงเรียนขนาดกลางขึ้นไปในโรงเรียนกลุ่มสำนักงานเขตกรุงธนเหนือและกรุงธนใต้. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พระปลัดชัยสิทธิพงษ์ ธมฺมสโร. (2538). ปัญหาการสอนจริยธรรมโรงเรียนประถมศึกษาปีที่ 5 และ 6 ในโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร เฉพาะกรณีโรงเรียนขนาดกลางขึ้นไปในโรงเรียนกลุ่มสำนักงานเขตกรุงธนเหนือและกรุงธนใต้. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พระมหาสุภวัฒน์ หนูพริก. (2538). ทัศนะและความคาดหวังของผู้บริหารโรงเรียนมัธยมศึกษาต่อการสอนวิชาพระพุทธศาสนาของพระนิสิตมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยศึกษาเฉพาะกรณี : ผู้บริหาร โรงเรียนมัธยมศึกษาในเขตกรุงเทพมหานคร. ใน วิทยานิพนธ์สังคมสังเคราะห์ศาสตรมหาบัณฑิต สาขาสังคมสงเคราะห์. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
เพ็ญแข พันธุมนาวิน และคณะ. (2520). รายงานการวิจัยฉบับที่ 21 เรื่องจริยธรรมของเยาวชนไทย. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สุดา ชินวานิช. (2529). ปัญหาการเรียนการสอนวิชาพระพุทธศาสนาของครูผู้สอนและนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายในกรุงเทพมหานคร. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สุรางค์ ศรีหริ่ง. (2540). ความคาดหวังของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลายต่อวิชาพระพุทธศาสนาในอำเภอเมือง จังหวัดอุดรธานี. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสังคมศึกษา. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
