ความคิดเห็นของพระสงฆ์ด้านภาวะผู้นำที่มีต่อพระสังฆาธิการ ในอำเภอพนม จังหวัดสุราษฎร์ธานี

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับความคิดเห็นของพระสงฆ์ที่มีต่อภาวะผู้นำของพระสังฆาธิการในอำเภอพนม จังหวัดสุราษฎร์ธานี 2) เพื่อศึกษาปัญหา อุปสรรคและข้อเสนอแนะของพระสงฆ์เกี่ยวกับภาวะผู้นำของพระสังฆาธิการในอำเภอพนม จังหวัด
สุราษฎร์ธานี ดำเนินการวิจัยโดยวิธีวิจัยเชิงสำรวจ (Survey Research) กับกลุ่มตัวอย่างที่เป็นพระสงฆ์ในอำเภอพนม จำนวน 100 รูป โดยใช้วิธีการสุ่มแบบ (Cluster Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าความถี่ร้อยละค่าเฉลี่ยส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าที (t-test) และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (One way analysis of variance) และทดสอบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยเป็นรายคู่โดยวิธีหาผลต่างนัยสำคัญน้อยที่สุด (Least Significant Difference : LSD)

          ผลการวิจัย พบว่า

1. ความคิดเห็นของพระสงฆ์ต่อภาวะผู้นำของพระสังฆาธิการในอำเภอพนม จังหวัด
   สุราษฎร์ธานี ทั้ง 7 ด้าน พบว่า โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.55 และเมื่อจำแนกรายด้านเรียงลำดับค่าเฉลี่ยมากที่สุดไปหาน้อยที่สุดพบว่าด้านการปกครองอยู่ในระดับมากค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.91 รองลงมาคือด้านการศึกษามีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.85 ด้านคุณลักษณะของความเป็นผู้นำมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.84 และด้านปัจจัยการบริหารงานของเจ้าอาวาสมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.78 ด้านศาสนวัตถุมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.77 ด้านศาสนพิธีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.76 และด้านการบริหารงานบุคคลค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.70 ตามลำดับ


2. ในด้านภาวะผู้นำเมื่อจำแนกตามสถานสภาพส่วนบุคคลโดยรวมพระสงฆ์ที่มีอายุพรรษาการศึกษาทางโลกและการศึกษาทางบาลีที่แตกต่างกันมีความคิดเห็นต่อภาวะผู้นำของพระสังฆาธิการแตกต่างกัน ซึ่งสอดคล้องกับสมมติฐานที่ตั้งไว้สำหรับพระสงฆ์ที่มีการศึกษาทางธรรม และตำแหน่งที่แตกต่างกันมีความคิดเห็นต่อภาวะผู้นำของเจ้าอาวาสไม่แตกต่างกัน ซึ่งไม่สอดคล้องกับสมมติฐานที่ตั้งไว้


3.  ปัญหาและอุปสรรคของพระสังฆาธิการส่วนใหญ่ให้ความสำคัญต่อการพัฒนาวัดและชุมชนใกล้เคียงอยู่ในระดับปานกลางและส่วนใหญ่ทำแบบเชิงรับอยู่กับที่อยู่กับวัดไม่ขยายขอบเขตการทำงานลงสู่ชุมชนเท่าที่ควรทำให้ขาดการรับทราบข้อมูลและสภาพปัญหาที่แท้จริงพระสังฆาธิการส่วนใหญ่ยังขาดการทำงานเป็นระบบไม่มีนโยบายและการวางแผนที่ชัดเจนและที่สำคัญคือขาดบุคคลากรที่มีศักยภาพที่จะมาสนองงานด้านการพัฒนางานกิจการของคณะสงฆ์ จึงควรเร่งปรับปรุงในส่วนนี้เป็นการเร่งด่วน