คนรุ่นใหม่กับประชาธิปไตยของไทยในปัจจุบัน
Main Article Content
บทคัดย่อ
การปกครองแบบประชาธิปไตยเป็นการขับเคลื่อนประเทศที่ใช้ปกป้องสิทธิเสรีภาพจนนำไปสู่ความเสมอภาค ภราดรภาพ และอิสรภาพในแง่ใดแง่หนึ่ง การปกครองแบบประชาธิปไตยสิ่งที่ขาดมิได้ก็คือการส่งเสริมการมีส่วนร่วมทางการเมืองของภาคประชาสังคมเพื่อการร่วมแรงร่วมใจในการพัฒนาไปสู่ความต้องการอย่างแท้จริงโดยกลุ่มคนรุ่นใหม่เข้ามามีส่วนร่วมในการพัฒนาประเทศ คนรุ่นใหม่ในปัจจุบันจะมีการตื่นตัวมากซึ่งเป็นเหตุผลทำให้มีบทบาทอย่างมากในการขับเคลื่อนในภาคส่วนต่าง ๆ จึงทำให้เกิดคลื่นการตื่นตัวจากคนรุ่นใหม่ในปัจจุบันอย่างชัดเจน
จากสภาพปัญหาทางการเมืองไทยและประชาธิปไตยของไทยในปัจจุบัน ได้เดินทางเข้าสู่เส้นทางการปฏิรูปทางการเมือง โดยผ่านกระบวนการที่รัฐบาลมีแนวทางหรือได้กำหนดมาตรการหลายประการ เพื่อที่ส่งเสริมพัฒนาทางการเมืองของไทย ซึ่งคนรุ่นใหม่ไทยในปัจจุบันมีความต้องการที่จะให้ การขับเคลื่อนประเทศนำไปสู่ความเป็นประชาธิปไตยมากขึ้น
ดังนั้น คนรุ่นใหม่จึงมีความมุ่งหวังในการปกครองประเทศเป็นรูปแบบประชาธิปไตยที่มีความเป็นเสถียรภาพอย่างแท้จริงและเหตุนี้คนรุ่นใหม่ไทยในปัจจุบันจึงเป็นผู้ที่แสดงให้เห็นว่าบุคคลยุคนี้เป็นผู้ที่จะนำพาประเทศชาติไปสู่ความเจริญรุ่งเรืองแบบมั่นคง มั่งคั่ง และยั่งยืนแบบระบอบประชาธิปไตยสืบไป
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กิตติทัศน์ ผกาทอง. (2563). คนรุ่นใหม่กับกิจกรรมทางการเมือง. เรียกใช้เมื่อ 23 ตุลาคม 2563 จาก https://www.matichon.co.th/columnists/news.
ทวี สุรฤทธิกุล. (2562). คนรุ่นใหม่กับประชาธิปไตยใหม่. เรียกใช้เมื่อ 12 ตุลาคม 2562 จาก https://www.posttoday.com/politic/columnist/603407.
ธนบัตร อารีสวัสดิ์. (2554). ประชาธิปไตย คำที่มีปัญหาต่อการปกครองของประเทศไทยในปัจจุบัน. เรียกใช้เมื่อ 12 กรกฎาคม 2554 จาก https://web.facebook.com/notes/.
บุญเชิด มารศรี. (2553). บทบาทกำนัน ผู้ใหญ่บ้าน ที่มีต่อการเสริมสร้างการมีส่วนร่วมทางการเมืองของ ประชาชน ศึกษากรณีอำเภอบึงสามัคคี จังหวัดกำแพงเพชร. ใน วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
บุญธรรม เลิศสุขีเกษม. (2543). บทบาทของประชาชนต่อการส่งเสริมและพัฒนาประชาธิปไตย. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ประเวศ วะสี. (2557). การพัฒนาประชาธิปไตยและการปฏิรูปทางการเมือง. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์หมอชาวบ้าน.
ปิยบุตร แสงกนกกุล. (2561). ปักธงประชาธิปไตย. เรียกใช้เมื่อ 16 ธันวาคม 2561 จาก https://futureforwardparty.org/about-fwp/our-policies.
พสิษฐ์ ไชยวัฒน์ และสติธร ธนานิธิโชติ. (2561). คนรุ่นใหม่ประชาธิปไตยช่วงเปลี่ยนผ่าน. เรียกใช้เมื่อ 11 ตุลาคม 2561 จาก https://prachatai.com/journal.
ไพบูลย์ วัฒนศิริธรรม. (2544). แผนพัฒนาวัฒนธรรมประชาธิปไตย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
ภูสิทธ์ ขันติกุล. (2553). รายงานการวิจัยเรื่อง รูปแบบการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชน เขตดุสิต กรุงเทพมหานคร. มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
อมร รักษาสัตย์. (2541). การศึกษากับการพัฒนาประชาธิปไตย. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.
______. (2543). หลักการปกครองในระบอบประชาธิปไตย. กรุงเทพมหานคร: การัตน์การพิมพ์.
Carlton, C. R. (1975). Introduction to political science. New York: McGraw-Hill.
Lindsay, A. D. (1951). The Essentialsof Democracy (2nd ed.). Oxfor United Kingdom: Oxford University Press.
Sartori, G. (1965). Democratic Theory. N.Y.: F.A. Pracger.