การพัฒนาหลักสูตรเพิ่มเติม รายวิชากระบี่ศึกษา สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนเขาดินประชานุกูล สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา มัธยมศึกษาเขต 13

Main Article Content

อุดมศักดิ์ ไชยสาร
นภาภรณ์ ธัญญา

บทคัดย่อ

การพัฒนาหลักสูตรเพิ่มเติม รายวิชากระบี่ศึกษา สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1โรงเรียนเขาดินประชานุกูล มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. พัฒนาหลักสูตรเพิ่มเติม ให้มีประสิทธิภาพ 80/80 2. เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียน ก่อนและหลังเรียนรู้ และ 3.เพื่อศึกษาความพึงพอใจของนักเรียน ที่มีต่อหลักสูตรเพิ่มเติม รายวิชากระบี่ศึกษา ประชากร ได้แก่ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 13 จังหวัดกระบี่ 16 โรงเรียน จำนวน 3,660 คน กลุ่มตัวอย่างได้แก่ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนเขาดินประชานุกูล จำนวน 40 คน มีเครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ 1) แบบสอบถามความต้องการเกี่ยวกับการพัฒนาหลักสูตรวิชาเพิ่มเติม รายวิชากระบี่ศึกษา 2) หลักสูตรเพิ่มเติมรายวิชากระบี่ศึกษา 3) แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน 4) แบบสอบถามความพึงพอใจที่มีต่อการเรียนตามหลักสูตร


ผลการวิจัยพบว่า


1. ผลการพัฒนาหลักสูตรเพิ่มเติม รายวิชากระบี่ศึกษา สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนเขาดินประชานุกูล มีประสิทธิภาพ 81.90 / 86.58 สูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนด


2. ผลการเปรียบเทียบคะแนนผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 เรียนโดยใช้หลักสูตรเพิ่มเติม รายวิชากระบี่ศึกษา หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนมีระดับนัยสำคัญทางสถิติ .01


3. ความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อหลักสูตรเพิ่มเติม รายวิชากระบี่ศึกษา ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก โดยมีค่าเฉลี่ยรวม 4.27

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงศึกษาธิการ. (2545). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พุทธศักราช 2542 และ แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พุทธศักราช 2545. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.

เกียรติประวัติ ธนรัฐลือสกล. (2555). ประวัติศาสตร์ไทย 77 จังหวัด. กรุงเทพมหานคร: ไทย ควอลิตี้บุ๊ค.

ชวาล แพรัตกุล. (2552). เทคนิคการเขียนข้อสอบ. กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพานิช.

เชาวนันท์ ขันธเกษ. (2550). การพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่น กลุ่มสาระการเรียนรู้สังคม ศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม เรื่องเทียนพรรษา จังหวัดอุบลราชธานี ชั้น ประถมศึกษาปีที่ 6. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.

ดวงนภา จั่นคำ. (2554). การพัฒนาหลักสูตรบูรณาการกลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษาศาสนาและวัฒนธรรม เรื่องรักษ์เอกลักษณ์ไทย สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่5 โรงเรียนสาธิตแห่งมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ โครงการการศึกษาพหุภาษา ศูนย์วิจัยและพัฒนาการศึกษาจังหวัดชลบุรี. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา.

ปราณี กองจินดา. (2549). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนคณิตศาสตร์และ ทักษะการคิดเลขในใจของนักเรียนที่ได้รับการสอนตามรูปแบบซิปปาโดยใช้ แบบฝึกหัดที่เน้นทักษะการคิดเลขในใจกับนักเรียนที่ได้รับการสอนโดยใช้คู่มือ ครู. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.

ปวิชญา เนียมคำ. (2558). การพัฒนาหลักสูตรมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมหนังใหญ่วัดสว่างอารมณ์ กลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.

วารี มะลิทอง. (2550). การพัฒนาหลักสูตรประเพณีท้องถิ่นกลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนวัดหนองสะเดา อำเภอสามชุก จังหวัดสุพรรณบุรี. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.

สมยศ นาวีการ. (2544). การบริหารเชิงกลยุทธ์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์บรรณกิจ.

สุมนทิพย์ บุญสมบัติ. (2551). การสอนแบบบูรณาการ ใน ประมวลสาระชุดวิชาวิทยาการการจัดการเรียนรู้ หน่วยที่ 14. นนทบุรี. บัณฑิตศึกษา, สาขาวิชาศึกษาศาสตร์.กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.