รูปแบบการจัดการเพิ่มคุณค่างานศิลปกรรมจากวัสดุธรรมชาติ

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาบริบทการจัดการเพิ่มคุณค่างานศิลปกรรมจากวัสดุธรรมชาติ 2. พัฒนารูปแบบการจัดการเพิ่มคุณค่างานศิลปกรรมจากวัสดุธรรมชาติ และ 3. ประเมินประสิทธิผลของรูปแบบการจัดการเพิ่มคุณค่างานศิลปกรรมจากวัสดุธรรมชาติ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยคือ นักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช  จำนวน 30 คน ประกอบด้วย สาขาจิตรกรรม 10 คน สาขาศิลปศึกษา 10 คน สาขาออกแบบนิเทศศิลป์ 10 คน ผู้เชี่ยวชาญทางด้านศิลปะ 7 คน และผู้ทรงคุณวุฒิทางด้านศิลปะ 5 คน การเลือกกลุ่มตัวอย่างใช้วิธีแบบเจาะจง (Purposive Selection) กระบวนการวิจัยใช้วิจัยแบบผสมผสาน (Mixed -Method) ทั้งวิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) และวิธีการวิจัยเชิงปริมาณ (Quantitative)

ผลการวิจัยพบว่า

1. บริบทการจัดการเพิ่มคุณค่างานศิลปกรรมจากวัสดุธรรมชาติพบว่ามีปัญหาเรื่องความรู้ความเข้าใจในวัสดุธรรมชาติที่ขาดการแนะนำจากอาจารย์ผู้สอนศิลปะ ในเรื่องเทคนิคและกระบวนการสร้างสรรค์ยังไม่สามารถจัดการให้มีคุณค่าทางด้านศิลปกรรมได้ ขาดการสนับสนุนจากมหาวิทยาลัย ขาดทักษะในการเพิ่มคุณค่าผลงานศิลปกรรม ขาดการค้นคว้าข้อมูลเกี่ยวกับวัสดุธรรมชาติที่มีอยู่ในท้องถิ่น

2. ผลการพัฒนาเป็นรูปแบบการจัดการเพิ่มคุณค่างานศิลปกรรมจากวัสดุธรรมชาติ ซึ่งมีทั้งหมด 7 องค์ประกอบหลัก ได้แก่ หลักการ วัตถุประสงค์ เนื้อหา กิจกรรม ระยะเวลา สื่อ และการวัดประเมินผล ส่วนองค์ประกอบย่อยคือปฐมนิเทศนักศึกษา จัดแบ่งกลุ่มนักศึกษา ชี้แจงเกี่ยวกับการเทคนิคกระบวนการสร้างสรรค์งาน ฝึกปฏิบัติการสร้างสรรค์ผลงานตามรูปแบบและพัฒนาต่อยอดองค์ความรู้

3. ผลการประเมินประสิทธิผลของรูปแบบพบว่าความพึงพอใจต่อรูปแบบการจัดการเพิ่มคุณค่างานศิลปกรรมจากวัสดุธรรมชาติ โดยรวมทุกด้านอยู่ในระดับมาก