การบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมการสื่อสารทางการเมือง สำหรับประชาชนจังหวัดพระนครศรีอยุธยา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสภาพทั่วไปของการสื่อสารทางการเมืองสำหรับประชาชนจังหวัดพระนครศรีอยุธยา 2) เพื่อศึกษากระบวนการสื่อสารทางการเมืองสำหรับประชาชนจังหวัดพระนครศรีอยุธยา และ 3) เพื่อเสนอการบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมการสื่อสารทางการเมืองสำหรับประชาชนจังหวัดพระนครศรีอยุธยาตามหลักสังคหวัตถุ 4
ผลการวิจัยพบว่า
1. รู้เข้าใจหลักการส่งสารต้องอาศัยตัวสารเป็นความจริง มีทักษะการสื่อสาร มีทัศนคติที่ดี รู้เท่าทันข้อมูลเนื้อหาของสารที่ส่งออกไปต้องตรงประเด็นและชัดเจน เป็นความจริงมีประโยชน์ รู้เลือกใช้สื่อหรือช่องทางหลากหลายสื่อทางออนไลน์ทุก ๆ ชนิดที่เป็นการเข้าถึงได้อย่างรวดเร็ว และไม่ขัดต่อหลักความเชื่อ รู้คิดวิเคราะห์แยกแยะอย่างมีวิจารณญาณอย่างมีสติรู้ตัว มีเหตุผล คิด วิเคราะห์ แยกแยะ
2. โดยรวมอยู่ในระดับมาก (x ̅= 3.75, S.D. = 0.59) รายด้านพบว่า ด้านผู้รับสาร มีระดับความคิดเห็นสูงที่สุด (x ̅= 3.84, S.D. = 0.71) รองลงมาคือ ด้านสื่อหรือช่องทาง (x ̅= 3.81, S.D. = 0.70) และต่ำที่สุดคือ ด้านผู้ส่งสาร (x ̅= 3.61, S.D. = 0.63)
3. การให้แบ่งปันความรู้ เพื่อนำมาวิเคราะห์สถานการณ์ทางการเมือง วาจาเป็นที่รัก มีคำพูดที่สุภาพ ไพเราะ อ่อนหวาน น่าฟัง ช่วยให้มีมุมมองที่กว้าง ประพฤติประโยชน์มีใจรัก ทำประโยชน์แก่กันด้วยความสุจริตเที่ยงธรรมเห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวม วางตนเสมอต้นเสมอปลายมีเหตุผล ให้ข้อมูลที่ชัดเจนถูกต้องแก่บุคคลและสังคม ย่อมก่อให้เกิดความเคารพซึ่งกันและกัน ทำให้การสื่อสารทางการเมืองมีความเข้าใจกันได้อย่างรวดเร็ว
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรีฑา คงพยัคฆ์. (2563). การประยุกต์ใช้หลักสังคหวัตถุธรรมในการให้บริการสาธารณะของเทศบาลตำบลจันดี อำเภอฉวาง จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 5(1), 29-41.
คณะกรรมการอิสระตรวจสอบและค้นหาความจริง คอป. (2555). โครงการศึกษาวิจัยรากเหง้าของความขัดแย้งสู่ทางออกเพื่อความปรองดอง. กรุงเทพมหานคร: พี เอส พริ้นติ้ง แอนด์ ดีไซน์.
จุฑาพล เมตตาสัตย์. (2556). การสื่อสารทางการเมืองผ่านการตลาดทางการเมืองของนายชูวิทย์ กมลวิศิษฏ์ : ศึกษากรณี การรณรงค์หาเสียงเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร เมื่อวันที่ 3 กรกฎาคม 2554. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาสื่อสารการเมือง. วิทยาลัยสื่อสารการเมือง. มหาวิทยาลัยเกริก.
ชัยนัท สุขไชยะ. (2562). การสื่อสารทางการเมืองไทยผ่านสื่อสังคมออนไลน์ กรณีศึกษา เฟซบุ๊กเพจ SUTHEP THAUGSUBAN สุเทพ เทือกสุบรรณ ช่วงเวลา 31 ตุลาคม 2556 ถึง 22 พฤษภาคม 2557. วารสาร มมร วิชาการล้านนา, 8(1), 32-39.
เชือก โชติช่วย. (2560). กลยุทธ์การสื่อสารของรัฐบาลพลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา. วารสารรัชต์ภาคย์, 11(24), 211-223.
ธนชาต ธรรมโชติ. (2563). การสื่อสารเพื่อสารสันติภาพในการลดข้อขัดแย้ง. เรียกใช้เมื่อ 25 มิถุนายน 2563 จาก http ://www.prachatai.com/journal/2011/04/34014
นันทนา นันทวโรภาส. (2556). การสื่อสารทางการเมืองในประเทศไทย (รวมบทความวิชาการฉบับพิเศษ 7 ปี). กรุงเทพมหานคร: วิทยาลัยสื่อสารการเมือง. มหาวิทยาลัยเกริก.
ประเวศ วะสี. (2563). สิ่งที่นายกรัฐมนตรีคนใหม่ควรทำ 10 ประการ. เรียกใช้เมื่อ 25 สิงหาคม 2563 จาก http ://www.komchadluek.net/detail/20110630/101798/.html
ปราณี สุรสิทธิ์. (2557). การวิเคราะห์สถานการณ์ปัจจุบันเพื่อการสื่อสาร. กรุงเทพมหานคร: แปลน พริ้นติ้ง.
พระมหาหรรษา ธมฺมหาโส. (2549). การจัดการความขัดแย้งอย่างสันติวิธีและการสื่อสารทางการเมืองในภาวะวิกฤต การสื่อสารทางการเมืองหน่วยที่ 13. นนทบุรี: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
พระมหาหรรษา ธมฺมหาโส. (2555). พระพุทธศาสนากับวิทยาการสมัยใหม่. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์สุขุมวิทการพิมพ์ จำกัด.
พฤทธิสาณ ชุมพล ม.ร.ว. (2556). ระบบการเมืองความรู้เบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพมหานคร: สามลดา.
มนตรี วิชัยวงษ์. (2562). การเสริมสร้างสุขภาวะด้วยหลักธรรมสังคหวัตถุ 4 ของชุมชนการเคหะหนองหอย จังหวัดเชียงใหม่. วารสารสถาบันวิจัยญาณสังวร, 10(1), 169.
แม่ชีวงเพชร คงจันทร์. (2556). การศึกษาวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างหลักพุทธธรรมกับหลักกฎหมาย : กรณีศึกษาพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ถูกกระทำด้วยความรุนแรงในครอบครัว. ใน ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ลิขิต ธีรเวคิน. (2563). การพูดจาเพื่อการสื่อสารของมนุษย์. เรียกใช้เมื่อ 2 ธันวาคม 2563 จาก http://www.dhiravegin.com./detail.php?_id=0008000
วรภาส ประสมสุข. (2550). หลักการบริหารการศึกษาตามแนวพุทธธรรม. ใน ปรัชญาการศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
สะถิระ เผือกประพันธุ์. (2554). การสื่อสารทางการเมืองของนายอุทัย พิมพ์ใจชน : ศึกษาในห้วงเวลาระหว่างปี พ.ศ.2512-2548. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาสื่อสารการเมือง. วิทยาลัยสื่อสารการเมือง. มหาวิทยาลัยเกริก.
สำนักงานคณะกรรมการการเลือกตั้งจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. (2562). การเตรียมการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร. เรียกใช้เมื่อ 16 ธันวาคม 2562 จาก https://www.ect.go.th/ayutthaya/more_news.php?offset=360&cid=30&filename=index
สืบวงษ์ สุขะมงคล. (2557). การบริหารจัดการความขัดแย้งทางการเมืองในประเทศไทยระหว่างปี พ.ศ. 2544 – 2555. วารสารเกษมบัณฑิต, 15(1), 39.
สุดารัตน์ เกยุราพันธุ์. (2561). พุทธวิธีเชิงบูรณาการแก้ปัญหาความขัดแย้งในการเมืองไทยปัจจุบัน. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์, 14(2), 66-67.
สุรพล สุยะพรหม. (2562). การสื่อสารทางการเมืองของพระเทพปฏิภาณวาที (เจ้าคุณพิพิธ) : ศึกษาในช่วงเวลา พ.ศ. 2540-2560. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาสื่อสารการเมือง. วิทยาลัยสื่อสารทางการเมือง. มหาวิทยาลัยเกริก.
