พุทธบูรณาการเพื่อการพัฒนาประสิทธิผลการบริหารงานของเทศบาลเมืองในจังหวัดชลบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาประสิทธิผลการบริหารงานของเทศบาลเมืองในจังหวัดชลบุรี 2) ศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการบริหารงานของเทศบาลเมืองในจังหวัดชลบุรี และ 3) นำเสนอรูปแบบพุทธบูรณาการเพื่อการพัฒนาประสิทธิผลของเทศบาลเมืองในจังหวัดชลบุรี ดำเนินการตามระเบียบวิธีวิจัยแบบผสานวิธี โดยการวิจัยเชิงปริมาณใช้แบบสอบถาม เก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่าง คือ บุคลากรของเทศบาลเมืองในจังหวัดชลบุรี จำนวน 10 แห่ง รวมทั้งสิ้น จำนวน 3,036 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน โดยใช้การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน (CFA) การวิจัยเชิงคุณภาพใช้วิธีการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 17 รูปหรือคนแบบตัวต่อตัว วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนาและการสนทนากลุ่มเฉพาะจำนวน 9 รูปหรือคน เพื่อยืนยันการสังเคราะห์ข้อมูล
ผลการวิจัยพบว่า
- ประสิทธิผลการบริหารงานโดยภาพรวม อยู่ในระดับมาก
- ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการบริหารงาน พบว่า การบริหารงานและแรงจูงใจในการบริหารงานผ่านหลักอิทธิบาท 4 ส่งผลต่อประสิทธิผลการบริหารงานโดยรวมได้ร้อยละ 68
- รูปแบบพุทธบูรณาการเพื่อการพัฒนาประสิทธิผลของเทศบาล พบว่า การพัฒนาประสิทธิผลของเทศบาลมีปัจจัยพื้นฐาน 2 อย่าง คือ แรงจูงใจในการบริหารงานและการบริหารสมัยใหม่ โดยประยุกต์หลักอิทธิบาท 4 มาใช้เพื่อเป็นตัวส่งเสริมให้เกิดประสิทธิผลการบริหารงานมากยิ่งขึ้น
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กนก วงษ์ตระหน่าน. (2528). การเมืองในระบอบประชาธิปไตย ฉบับปรับปรุง. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เจตน์ ตันติวณิชชานนท์. (2557). บทบาทของพระพุทธศาสนาในการพัฒนาชาติ : มุมมองของอาจารย์ป๋วย อึ๊งภากรณ์. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์, 4(2), 341-355.
ฑิฆัมพร ชุลีลัง. (2550). ตัวแบบการวัดผลสัมฤทธิ์ในการทำงานของเทศบาล: การศึกษาเปรียบเทียบระหว่างเทศบาล 3 ขนาด. วารสารรัฐประศาสนศาสตร์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, 5(4), 113-146.
ณัฐวัฒน์ สิริพรวุฒิ. (2556). การจัดการภาครัฐแนวใหม่ในการบริหารองค์การปกครองท้องถิ่น. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ทิพย์วิสุทธิ์.
ทรงราชย์ ไชยญาติ. (2553). ประสิทธิผลการบริหารจัดการของศูนย์สุขภาพชุมชน จังหวัดเชียงใหม่. ใน วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
ธิติวุฒิ หมั่นมี. (2561). ภาวะผู้นำการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดีขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 7(3), 298-314.
ปัณณพงศ์ วงศ์ณาศรี. (2560). วิเคราะห์บริบทความท้าทายขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในการบริหาร ท้องถิ่นเพื่อขับเคลื่อนนวัตกรรมท้องถิ่นในยุคไทยแลนด์ 4.0. สารอาศรมวัฒนธรรมวลัยลักษณ์, 17(1), 63-77.
พระครูอุทัยสุตกิจ. (2558). ความสำเร็จของการบริหารงานตามหลักอิทธิบาทสี่ของพระสงฆ์ในการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในเขตพื้นที่จังหวัดอุทัยธานี. วารสารสมาคมนักวิจัย, 20(2), 161-171.
ราชกิจจานุเบกษา. (2546). พระราชกฤษฎีกาว่าด้วยหลักเกณฑ์และวิธีการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี พ.ศ. 2546. เรียกใช้เมื่อ 20 กรกฎาคม 2564 จาก https://ssc.onab.go.th/th/content/category/detail/id/7/iid/6581
สมคิด เลิศไพฑูรย์. (2557). กฎหมายการปกครองท้องถิ่น. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์คณะรัฐมนตรี.
สำนักงานการส่งเสริมการปกครองท้องถิ่นจังหวัดชลบุรี. (2563). แผนพัฒนาส่งเสริมการปกครองท้องถิ่นจังหวัดชลบุรี. เรียกใช้เมื่อ 16 มิถุนายน 2563 จาก http://oldweb.chonburilocal.go.th.
