นวัตกรรมการจัดการความรู้วัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่น สู่การพัฒนาชุมชนจังหวัดนครศรีธรรมราช
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษา วิเคราะห์ สังเคราะห์ นวัตกรรมการจัดการความรู้วัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่นสู่การพัฒนาชุมชนจังหวัดนครศรีธรรมราช
2) เพื่อพัฒนานวัตกรรมการจัดการความรู้วัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่นสู่การพัฒนาชุมชนจังหวัดนครศรีธรรมราช ใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสมผสาน คือการวิจัยเชิงปริมาณและการวิจัยเชิงคุณภาพ เครื่องมือวิจัย ได้แก่ แบบวิเคราะห์เอกสาร แบบสัมภาษณ์ แบบสอบถามความคิดเห็น แบบประเมินคุณภาพนวัตกรรม การวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ การวิเคราะห์เนื้อหา
การวิเคราะห์ความถี่
ผลการวิจัยพบว่า
1. ผลการศึกษา วิเคราะห์และสังเคราะห์ องค์ประกอบการจัดการความรู้วัฒนธรรม ประกอบด้วย การจัดการความรู้วัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่นทางวัตถุที่จับต้องได้ และการจัดการความรู้วัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่นที่ไม่ใช่วัตถุจับต้องไม่ได้
2. การพัฒนานวัตกรรมกระบวนการจัดการความรู้วัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่น ประกอบด้วย การบ่งชี้ความรู้ การสร้างและแสวงหาความรู้ การจัดความรู้ให้เป็นระบบ
การประมวลและกลั่นกรอง การแลกเปลี่ยนความรู้ และการเรียนรู้
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กนกวรรณ ชูชาญ. (2552). การจัดการความรู้ทางทรัพยากรวัฒนธรรมโดยผู้นําชุมชน เพื่อการท่องเที่ยวชุมชนบ้านผาหมอน ดอยอินทนนท์ จังหวัดเชียงใหม่. ใน วิทยานิพนธ์ศิลป
ศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารงานวัฒนธรรม. วิทยาลัยนวัตกรรมมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
กระทรวงวัฒนธรรม. (2559). ร่างกรอบทิศทางยุทธศาสตร์ 20 ปี ด้านวัฒนธรรม ตามกรอบ ทิศทางยุทธศาสตร์ชาติ ระยะ 20 ปี สำนักนโยบายและยุทธศาสตร์ สำนักงานปลัดกระทรวงวัฒนธรรม. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงวัฒนธรรม.
กิตติคุณ ติชะนะ และฉัตรวรัญ องคสิงห์. (2560). การจัดการองค์ความรู้ทางวัฒนธรรมแบบดั้งเดิมของคนไทย เชื้อสายมาลายู จังหวัดปทุมธานี. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยปทุมธานี, 9(2), 179-187.
ทับทิม เป็งมล และคณะ. (2561). การจัดการองค์ความรู้ทางวัฒนธรรม เพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. วารสารการบริหารการปกครองและนวัตกรรมท้องถิ่น, 2(3), 93-106.
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบี้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร: สุริวิยาสาส์น.
พิชิต ฤทธิ์จรูญ. (2544). หลักการวัดผลและประเมินผลการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สถาบันราชภัฏพระนคร.
ศิริชัย กาญจนวาสี. (2550). ทฤษฎีการประเมิน (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุภางค์ จันทวานิช. (2556). การวิเคราะห์ข้อมูลในการวิจัยเชิงคุณภาพ. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุวิมล ว่องวาณิช และนงลักษณ์ วิรัชชัย. (2543). ปัจจัยและกระบวนการที่เอื้อต่อการพัฒนาคุณธรรมระดับบุคคลเพื่อมุ่งความสำเร็จของส่วนรวมของนักศึกษามหาวิทยาลัย : การศึกษาเชิงปริมาณและคุณภาพ. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
