การประเมินโครงการพัฒนาศักยภาพนักเรียนที่บกพร่องด้านการเรียนรู้ ด้วยห้องเรียนพิเศษ โรงเรียนวัดอัมพาราม สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา สุราษฎร์ธานีเขต 2
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินวัตถุประสงค์ แผนการเรียนรู้ การแนะแนวในการพัฒนาโครงการ การนำโครงการไปปฏิบัติ ผลลัพธ์ของโครงการ และเพื่อประเมินการติดตามและผลกระทบโครงการพัฒนาศักยภาพนักเรียนที่บกพร่องด้านการเรียนรู้ด้วยห้องเรียนพิเศษ โรงเรียนวัดอัมพาราม สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุราษฎร์ธานี เขต 2 โดยใช้รูปแบบการประเมินของราล์ฟ ดับบลิว ไทเลอร์ ประชากร ประกอบด้วย ผู้บริหารสถานศึกษา ครู และนักเรียนโรงเรียนวัดอัมพาราม รวมทั้งสิ้นจำนวน 37 คน เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบประเมินความพึงพอใจเแบบมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยประชากร และค่าความเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัย พบว่า ในภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด และมีผลการประเมินอยู่ในระดับมากที่สุดทุกขั้นตอน โดยการประเมินเพื่อแนะแนวในการพัฒนามีค่าเฉลี่ยมากที่สุด รองลงมาคือ การประเมินผลลัพธ์ และการประเมินแผนการเรียนรู้ มีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุด
ผลการวิจัยพบว่า
- ผลการประเมินวัตถุประสงค์ พบว่า โครงการมีความเหมาะสมกับประชากรและกลุ่มเป้าหมายมีค่าเฉลี่ยสูงสุด
- ผลการประเมินแผนการเรียนรู้ พบว่า สื่อ/อุปกรณ์/แหล่งเรียนรู้ มีความสัมพันธ์สอดคล้องกับกิจกรรมการเรียนรู้ของนักเรียนที่บกพร่องทางการเรียนรู้ มีค่าเฉลี่ยสูงสุด
- ผลการประเมินเพื่อแนะแนวในการพัฒนาโครงการ พบว่า ห้องเรียนพิเศษมีสื่อ/อุปกรณ์ที่มีความความพร้อมและเพียงพอต่อความต้องการของนักเรียน มีค่าเฉลี่ยสูงสุด
- ผลการประเมินเพื่อนำโครงการไปปฏิบัติ พบว่า กิจกรรมที่ใช้มีความเหมาะสมกับผู้เรียน มีค่าเฉลี่ยสูงสุด
- ผลการประเมินผลลัพธ์ของโครงการทางการศึกษา พบว่า ผู้เข้าร่วมโครงการมีความสนุกสนานในการทำกิจกรรม มีค่าเฉลี่ยสูงสุด
- ผลการติดตามและการประเมินผลกระทบ พบว่า มีการประเมินความสำเร็จ การแก้ไขและการตรวจสอบข้อบกพร่องในการดำเนินงานอย่างสม่ำเสมอ มีค่าเฉลี่ยสูงสุด
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กัญญ์พิดา จงคง. (2557). การประเมินโครงการกิจกรรมตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง โรงเรียนแม่สายประสิทธิ์ศาสตร์ สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 36. สุราษฎร์ธานี: โรงเรียนเทศบาล 5 วสุนธราภิวัฒน์.
จิระพร ชะโน. (2562). การคิดเชิงบริหารกับการพัฒนาเด็กปฐมวัย. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 13(1), 7-17.
ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. (2557). การพัฒนาหลักสูตร ทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร: วีพรินท์ (1991).
นพเก้า วรรณศิ. (2562). การพัฒนารูปแบบการประเมินนักเรียนที่บกพร่องทางการเรียนรู้ด้านการคิดคำนวณ. ใน วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
บุญชม ศรีสะอาด. (2554). หลักการวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพมหานคร: สุวิริยาสาส์น.
พลภัทร์ ศรีวาลัย. (2561). การประเมินโครงการห้องเรียนพิเศษ (English Program) ของโรงเรียนสิริรัตนาธร โดยประยุกต์ใช้รูปแบบการประเมินโครงการแบบ CSE ของอัลคิน. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ฤดี เชยเดช. (2557). การพัฒนาแผนการจัดการเรียนรู้สาระภาษาไทย โดยแนวคิดการจัดการเรียนรู้แบบเรียนปนเล่น เพื่อพัฒนาทักษะการอ่านสะกดคำของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนชุมชนประชาธิปัตย์วิทยาคาร จังหวัดปทุมธานี. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
ศฤงคาร ใจปันทาและคณะ. (2563) รูปแบบการบริหารแบบมีส่วนร่วมเพื่อส่งเสริมการมีงานทำสำหรับนักเรียนที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา สังกัดสำนักบริหารงานการศึกษาพิเศษ. ใน วิทยานิพนธ์ ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
สราวุธ เมือบสน. (2556). การประเมินโครงการแข่งขันความเป็นเลิศทางวิชาการโรงเรียนในสังกัดเทศบาลเมืองกาญจนบุรี จังหวัดกาญจนบุรี. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 5(2), 193-202.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุราษฎร์ธานีเขต 2. (2564). รายงานผลการดำเนินงานการจัดการศึกษาสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุราษฎร์ธานีเขต 2 ปีการศึกษา พ.ศ. 2564. สุราษฎร์ธานี: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถม ศึกษาสุราษฎร์ธานีเขต 2
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2551). พระราชบัญญัติการจัดการศึกษาสำหรับคนพิการ พ.ศ. 2551. กรุงเทพมหานคร: คุรุสภาลาดพร้าว.
สุธีรา จันทรา. (2560). ผลการอ่านสะกดคำภาษาไทยใช้แบบฝึกร่วมกับโปรแกรมนำเสนอของนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนพิษณุโลกปัญญานุกูล. ในวิทยานิพนธ์ครุศาสตร์มหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์.
สุนันทา วงษ์จำปา (2562). การแก้ปัญหานักเรียนที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ด้านการอ่าน โดยใช้สื่อประสม ระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 3. วารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 26(2), 316-317.
Tyler, R. W. Basic. (1959). Principles of Curriculum and Instruction. Chicago: University of Chicaco Press.
