การจัดการเรียนรู้แบบบูรณาการกับทักษะครูไทยในศตวรรษที่ 21
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษามีความสำคัญอย่างยิ่งในการดำเนินชีวิตประจำวัน ปัจจุบันเป็นยุคที่เทคโนโลยีมีความล้ำสมัย และการศึกษาในยุคปัจจุบันจำเป็นต้องยึดผู้เรียนเป็นสำคัญ สามารถจัดการความรู้และบูรณาการกับศาสตร์อื่น ๆ ได้อย่างเหมาะสม ซึ่งรูปแบบการจัดการเรียนรู้บูรณาการมี 2 ลักษณะ คือ 1) ลักษณะการจัดการเรียนรู้แบบบูรณาการในวิชา และ 2) ลักษณะการจัดการเรียนรู้แบบบูรณาการนอกเหนือจากวิชาเดียว นอกจากนี้ยังมีการจัดรูปแบบการบูรณาการอีก 4 รูปแบบ คือ 1) บูรณาการแบบสอดแทรก 2) บูรณาการแบบคู่ขนาน 3) บูรณาการแบบสหวิทยาการ 4. บูรณาการแบบข้ามวิชา หรือสอนเป็นทีม การจัดการเรียนการสอนแบบบูรณาการจึงมีความท้าทายทั้งกับผู้สอนและผู้เรียนเป็นอย่างมาก ครูในยุคปัจจุบันจึงจำเป็นต้องมีทักษะในศตวรรษที่ 21 ด้วย คือ 1) มีทักษะความรอบรู้ สามารถถ่ายทอดความรู้ได้และแสวงหาความรู้ได้อย่างลึกซึ้ง 2) มีทักษะเทคโนโลยี สามารถที่จะใช้เทคโนโลยีและรู้เท่าทันสื่อ สามารถใช้เทคโนโลยีในการสอนได้อย่างคุ้มค่า 3) มีทักษะมืออาชีพ มีความสามารถในการสอน ทำงานได้หลากหลายหน้าที่ มีภาวะผู้นำ มีความรับผิดชอบในหน้าที่ผดุงเกียรติและศักดิ์ศรีในอาชีพ สามารถถ่ายทอดให้ผู้เรียนนำความรู้ไปใช้ในการดำเนินชีวิตและแก้ไขปัญหาชีวิต ตลอดถึงอยู่ในสังคมด้วยความผาสุก
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2565). กระทรวงศึกษาธิการพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542. เรียกใช้เมื่อ 19 มีนาคม 2566 จาก https://www.moe.go.th
กุลิสรา จิตรชญาวณิช. (2562). การจัดการเรียนรู้. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จิรชพรรณ ชาญช่าง. (2563). การจัดการเรียนการสอนแบบบูรณาการเพื่อพัฒนา ทักษะการคิดขั้นสูง: การเรียนรู้สู่การปฏิบัติจริง. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 48(3), 78-89.
ณิรดา เวชญาลักษณ์. (2559). การบริหารจัดการชั้นเรียนเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. วารสารบัรฑิตศึกษา, 13(61), 11-20.
ทิศนา แขมมณี. (2562). ศาสตร์การสอน (พิมพ์ครั้งที่ 23). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธีระชัย ปูรณโชติ. (2541). การเรียนการสอนแบบบูรณาการ: ทัศนะของผู้เชี่ยวชาญในรวมบทความ บทเรียน: นวัตกรรมจากโครงการ. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานประสานโครงการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์กระทรวงศึกษาธิการ.
บุญเลี้ยง ทุมทอง. (2559). ทฤษฎีและการพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: ทริปเพิ้ล เอ็ดดูเคชั่น.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตโต). (2543). การศึกษา: พัฒนาการหรือบูรณาการ. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิพุทธธรรม.
พระมหาประยุทธ์ ปยุตฺโต (ยาวิชัย) และคณะ. (2564). การจัดการเรียนการสอนแบบูรณาการในชั้นเรียน. Journal of Roi Kaensarn Academi, 6(12), 329-341.
พัชรมน ผลประพฤติ และ วิวัฒน์ เพชรศรี. (2561). การจัดการเรียนรู้แบบบูรณาการ. วารสารบัณฑิตวิทยาลัยรำไพพรรณี, 1(1), 37-54.
พูนสุข อุดม. (2548). การจัดการเรียนการสอนแบบบูรณาการ. วารสารมหาวิทยาลัยทักษิณ, 8(2), 66-75.
ยุวธิดา คำปวน. (2560). การบูรณาการ: เส้นทางแห่งการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. วารสารการบริหารและนิเทศการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 8(1), 25-38.
วิชัย วงษ์ใหญ่ และมารุต พัฒผล. (2562). การบูรณาการเชิงสร้างสรรค์. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์ผู้นำนวัตกรรมหลักสูตรและการเรียนรู้.
สำนักงานบริหารงานการมัธยมศึกษาตอนปลาย สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานกระทรวงศึกษาธิการ. (2558). แนวทางการจัดทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ที่เน้นสมรรถนะทางสาขาวิชาชีพ. กรุงเทพมหานคร: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. (2550). บูรณาการ. เรียกใช้เมื่อ 9 มีนาคม 2566 จาก http://legacy.orst.go.th
สิราวรรณ จรัสรวีวัฒน์. (2560). การจัดการเรียนรู้แบบบูรณาการในยุคประเทศไทย 4.0 ตามแนวคิด STEM, STEAM และ STREAM. วารสารการศึกษาและการพัฒนาสังคม, 13(1), 19-30.
สิริพัชร์ เจษฏาวิโรจน์. (2546). การจัดการเรียนการสอนแบบบูรณาการ. กรุงเทพมหานคร: บุ๊ค พอยท์.
สุคนธ์ สินธพานนท์. (2558). การจัดการเรียนรู้ของครูยุคใหม่ เพื่อพัฒนาทักษะของผู้เรียนในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: 9119 เทคนิคพริ้นติ้ง.
สุพัฒธณา สุขรัตน์ และอัจฉรา หลีระพงศ์. (2565). ผลการจัดการเรียนการสอนเชิงบูรณาการกับการทำงานและการบูรณาการแบบสหวิทยาการในรายวิชาการตลาดดิจิทัลและเทคโนโลยีร่วมสมัย. วารสารการศึึกษาและนวัตกรรมการเรียนรู้, 2(3), 206-222.
อาภรณ์ ใจเที่ยง. (2553). หลักการสอน (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร: โอ.เอส. พริ้นติ้ง เฮ้าส์.
