ข้าวเฉลิมพระเกียรติกับการส่งต่อมรดกทางวัฒนธรรม ด้วยแนวคิดการจัดการเรียนรู้เชิงรุก สำหรับพัฒนานักศึกษาสังคมศึกษา

Main Article Content

อลิสา ตลึงผล
ปุรเชษฐ บุญยัง
กมลทิพย์ ธรรมกีระติ
รัตนา ไกรนรา
แก้วใจ สุวรรณเวช

บทคัดย่อ

     บทความวิชาการนี้ เป็นการสังเคราะห์การจัดการเรียนการสอนตามแนวคิดการจัดการเรียนรู้เชิงรุก สำหรับพัฒนานักศึกษาหลักสูตรครุศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาสังคมศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช และตอบสนองนโยบายมหาวิทยาลัยเกี่ยวกับการปฏิบัติการในเชิงพื้นที่ในระดับอำเภอ หนึ่งคณะพัฒนาหนึ่งอำเภอ ได้แก่ อำเภอเฉลิมพระเกียรติ จังหวัดนครศรีธรรมราช ซึ่งเป็นพื้นที่ที่มีศักยภาพด้านวิถีชาวนา สามารถใช้เป็นกระบวนการห้องปฏิบัติการทางสังคม (Social lab) เป็นห้องเรียนธรรมชาติ ห้องเรียนวัฒนธรรม และแหล่งเรียนรู้ท้องถิ่น อาศัยผู้รู้เป็นครูนอกห้องเรียน โดยผู้สอนบูรณาการการเรียนการสอน แบบพหุวิทยาการ ในการเรียนรู้มรดกทางวัฒนธรรมข้าวเฉลิมพระเกียรติ ผลการศึกษาพบว่า แนวทางการจัดการเรียนรู้เชิงรุก ใช้กระบวนการห้องปฏิบัติการทางสังคม (Social lab) อาศัยท้องถิ่นเป็นฐาน นักศึกษา ได้ใช้กระบวนการเรียนรู้ ได้แก่ ทักษะการคิด การมีส่วนร่วม การทำงานเป็นทีม ในการทำกิจกรรม ได้สร้างโอกาสการเรียนรู้ให้แก่ผู้เรียนที่มีปรับประยุกต์ความรู้ท้องถิ่นเข้าสู่ระบบการศึกษาได้อย่างแนบเนียน และต่อยอดด้วยการสร้างนวัตกรรมเพื่อถ่ายทอดองค์ความรู้ท้องถิ่นให้เข้าใจได้ง่ายให้กับกลุ่มนักเรียน ระดับประถมศึกษาปีที่ 4 - 6 ในเขตอำเภอเฉลิมพระเกียรติ โดยนักศึกษาสามารถประยุกต์ใช้แอปพลิเคชั่น ในการสร้างสื่อและนวัตกรรมได้มีความหลากหลายเพื่อถ่ายทอดมรดกวัฒนธรรมข้าวท้องถิ่นเฉลิมพระเกียรติ

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิชาการ
ประวัติผู้แต่ง

ปุรเชษฐ บุญยัง, มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช

Purachet Bunyang

เอกสารอ้างอิง

กฤตยากร ลดาวัลย์. (2563). การจัดการศึกษาท้องถิ่นสู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน.วารสารวิชาการธรรมทรรศน์. มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด, 20(4), 209-216.

ตรีพูลศักดิ์ เอกโรจนกุล. (ม.ป.ป.). มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมและการพัฒนาที่ยั่งยืนขององค์การยูเนสโก. เรียกใช้เมื่อ 20 สิงหาคม 2563 จาก https://ich.unesco.org/doc/src/34299-TH.pdf.

ทิศนา แขมมณี. (2566). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 26). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ประภัสสร ทองยินดี. (2558). ภูมิปัญญาไทย: องค์ความรู้ที่มีคุณค่าและประโยชน์ต่อสังคมไทย. นครปฐม: มหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย.

พิชาติ แก้วพวง. (2563). ศาสตร์การจัดการเรียนรู้สังคมศึกษา Science of Social Studies Learning Management. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พิทยา พละพลีวัลย์. (2555). การสื่อสารความเป็นโลกกับความเป็นท้องถิ่นผ่านวัฒนธรรมการบริโภคไก่ในสังคมไทย: ศึกษากรณีการบริโภคไก่เคเอฟซีและไก่ห้าดาว. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน สาขาวิชาสื่อสารมวลชน. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

พิมพันธ์ เดชะคุปต์ และพเยาว์ ยินดีสุข. (2562). การเรียนรู้เชิงรุกแบบรวมพลังกับ PLC เพื่อการพัฒนา (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วราภรณ์ สามโกเศศ. (2565). ไขความหมายคำ Social Lab. เรียกใช้เมื่อ 18 พฤศจิกายน 2565 จาก https://www.bangkokbiznews.com/columnist

วีณา ประชากูล และประสาท เนื่องเฉลิม. (ม.ป.ป.). รูปแบบการเรียนการสอน. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

สำนักงานปลัดกระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2565). สป.อว. ขับเคลื่อน "โครงการผลิตครูเพื่อพัฒนาท้องถิ่น" ผลิตและพัฒนาครูดี ศักยภาพสูง

ต่อยอดพัฒนาบ้านเกิดพัฒนาขีดความสามารถของประเทศ. เรียกใช้เมื่อ 21 มิถุนายน 2565 จาก https://www.ops.go.th/th/all-news/news-executive/item