พระพุทธศาสนาในแถบดินแดนสุวรรณภูมิ

บทคัดย่อ

        บทความวิชาการนี้ ผู้เขียนมีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาประวัติความเป็นมาของสุวรรณภูมิ 2) เพื่อศึกษาที่ตั้งและร่องรอยของดินแดนสุวรรณภูมิในพระพุทธศาสนา 3) เพื่อศึกษาความสอดคล้องของพระพุทธศาสนากับประวัติศาสตร์ในดินแดนสุวรรณภูมิ พระพุทธศาสนาหลังจากการชำระพระธรรมวินัย ในการสังคายนาครั้งที่ 3 ที่ อโศการาม กรุงปาฏลีบุตร แคว้นมคธ ได้มีการส่งสมณทูตไปเผยแผ่ศาสนายังดินแดนต่าง ๆ ทั้งหมด 9 สาย และสายที่ 8 มีพระสงฆ์สมณทูตปรากฏชื่อว่า พระอุตระเถระและพระโสณะเถระได้เดินทางจากชมพูทวีป เพื่อมาเผยแผ่พระพุทธศาสนาในดินแดน สุวรรณภูมิ ซึ่งคำว่า สุวรรณภูมิ นักวิชาการแต่ละคนก็ให้นิยามและความหมายที่แตกต่างกันไป บ้างก็ว่า เป็นแผ่นดินที่มีความอุดมสมบูรณ์ด้วยแร่ทองคำ สัตว์ป่า หรือกระทั่งแถบแดนดินในอุษาคเนย์ อันได้แก่ มาเลเซีย ไทย พม่า กัมพูชา เวียดนาม ลาว ซึ่งประเทศเหล่านี้เคยเฟื่องฟูทางพระพุทธศาสนาในอดีตมาก่อนและมีบางประเทศที่สุดท้ายแล้วพระพุทธศาสนาก็ต้องสิ้นสุดลงเพราะการรับเอาซึ่งศาสนาใหม่ และปัจจุบันสุวรรณภูมิมีจุดศูนย์กลางที่ประเทศใดไม่ปรากฎแน่ชัด แต่ก็ต่างรับวัฒนธรรมและนับถือพระพุทธศาสนานิกายเถระวาทเหมือนกัน จึงไม่ต้องแปลกใจที่แต่ละประเทศจะยกย่องเชิดชูพระพุทธศาสนาในประเทศของตนเพื่อสร้างเกียรติประวัติในประเทศนั้น ๆ