การพัฒนาทักษะการเขียนของนักศึกษาในระดับอุดมศึกษา โดยกระบวนการสะท้อนคิดและหลักคิดโยนิโสมนสิการ

Main Article Content

ฐาณัฒรวีย์ ศรีสยาม
สมเกียรติ สุทธินรากร

บทคัดย่อ

     การวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาปัญหาการเขียนของนักศึกษาระดับอุดมศึกษา 2) พัฒนาทักษะการเขียนสำหรับนักศึกษาระดับอุดมศึกษา ด้วยกระบวนการสะท้อนคิดร่วมกับหลักคิดโยนิโสมนสิการ และ 3) เสนอแนวทางการพัฒนาทักษะการเขียนสำหรับนักศึกษาระดับอุดมศึกษา เป็นการวิจัยในชั้นเรียน โดยเลือกใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ ในการเก็บข้อมูลและวิเคราะห์ผล โดยจัดระบบข้อมูลและหาความสัมพันธ์ของข้อมูลที่มีลักษณะเป็นภาพรวม กลุ่มเป้าหมายที่ใช้ในงานวิจัยครั้งนี้เป็นนักศึกษาคณะสื่อสารมวลชนมหาวิทยาลัยรามคำแหง ชั้นคละ (ปี 1-ปี 4) จำนวน 20 คน เก็บผลการวิจัยด้วยการสังเกตของผู้วิจัย รายการที่สังเกตประกอบด้วย การมีส่วนร่วมของนักศึกษา การฟังอย่างตั้งใจ การสะท้อนแลกเปลี่ยนในชั้นเรียน ความสนใจของนักศึกษาขณะทำกิจกรรม ความร่วมมือในกลุ่ม การอภิปรายและแสดงความคิดเห็น


ผลการวิจัยพบว่า


  1. ปัญหาการเขียนของนักศึกษาระดับอุดมศึกษา พบว่า เหตุผลสำคัญที่ส่งผลต่อการเขียนมี 3 ด้าน คือ 1) ทัศนคติเชิงลบต่อตนเองของผู้เขียนที่มองว่าตนไม่มีคุณค่าหรือความสามารถพอที่จะเขียน 2) ด้านกระบวนการคิด การจัดลำดับเรียบเรียงเรื่องราวเพื่อถ่ายทอดเป็นการเขียนที่ตรงประเด็น และ 3) ด้านเทคนิคการเขียน เช่น การเลือกใช้สำนวนในการเขียน การเลือกใช้คำและภาษาในระดับที่เหมาะสม เทคนิคการผูกเรื่อง เป็นต้น ทั้งนี้เนื้อเรื่องที่จะเขียนเป็นจุดสำคัญที่ทำให้ผู้ที่อยากจะเขียนไม่สามารถเริ่มต้นได้ เหตุผลทั้ง 3 ด้านจึงส่งผลซึ่งกันและกัน

  2. การพัฒนาทักษะการเขียนสำหรับนักศึกษาระดับอุดมศึกษาด้วยกระบวนการสะท้อนคิดร่วมกับหลักคิดโยนิโสมนสิการ พบว่า การสะท้อนคิดนำไปสู่การยอมรับเรื่องราวเปิดใจเปิดสมอง เกิดการเรียนรู้ภายในตนเองทำให้เกิดความตระหนักรู้ถึงคุณค่าของสิ่งต่าง ๆ อย่างลึกซึ้ง หลักคิดโยนิโสมนสิการเป็นเครื่องมือที่ช่วยให้การตั้งคำถามในกระบวนการคิดเป็นเสมือนตัวกรองความคิด (filter) ให้ชัดเจนขึ้น ทำให้เห็นข้อมูลที่เป็นเหตุเป็นผลเชื่อมโยงซึ่งกันและกัน สามารถช่วยในเรื่องการเขียน คือ คลี่คลายทัศนคติเชิงลบที่มีต่อตนเองและทำให้ผู้เรียนสามารถจัดลำดับความคิดนำข้อมูลมาสู่การเรียบเรียงเรื่องราวในงานเขียนได้

  3. แนวทางการพัฒนาทักษะการเขียนสำหรับนักศึกษาระดับอุดมศึกษา พบว่า การจัดบรรยากาศการเรียนรู้ที่เอื้อให้เกิดการสะท้อนคิดใคร่ครวญภายในตนเองด้วยรูปแบบการเรียนรู้อย่างมีส่วนร่วม ทำให้เกิดการเรียนรู้ที่ดีสำหรับนักศึกษาระดับอุดมศึกษา และเนื้อหาเพื่อนำมาใช้เป็นจุดตั้งต้นของการเขียนควรเลือกเรื่องหรือประสบการณ์ที่ใกล้ตัวนักศึกษาเพื่อเชื่อมโยงการสะท้อนคิดใคร่ครวญในตนเอง ทำให้เกิดกระบวนการคิดวิเคราะห์ อย่างเป็นลำดับขั้นตอน สอดคล้องต่อทฤษฎีการเรียนรู้สำหรับผู้ใหญ่ในความต้องการและความสนใจ

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กัตตกมล พิศแลงาม. (2561). ผลการจัดการเรียนรู้ด้วยวิธีการสะท้อนคิดโดยใช้รูปแบบวงจรของกิ๊บส์ที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนในรายวิชาภาษาการสื่อสารและเทคโนโลยีสารสนเทศหมวดวิชาศึกษาทั่วไป. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 13(2), 1-14.

จิรวัฒน์ เพชรรัตน์. (2560). ความสามารถในการใช้ภาษาไทยของนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี. วารสารมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 14(3), 49-60.

ชมัยภร แสงกระจ่าง. (2561). อ่านเขียนเรียนรู้ใจต่อใจ. กรุงเทพมหานคร: คมบาง.

พระราชวรมุนี ประยุทธ์ ปยุตฺโต. (2551). โยนิโสมนสิการ: วิธีคิดตามหลักพุทธธรรม (พุทธธรรมฉบับปรับขยาย, บทที่ 13), นครปฐม: วัดญาณเวศกวัน.

เพชรยุพา บูรณ์สิริจรุงรัฐ. (มีนาคม 2564). การอบรมการเขียน. (ฐาณัฒรวีย์ ศรีสยาม, ผู้สัมภาษณ์)

รัตติกร เหมือนนาดอน และคณะ. (2562). การพัฒนาการเรียนรู้ผ่านการสะท้อนคิด. วารสารวิจัยสุขภาพและการพยาบาล, 35(2), 13-25.

วิจารณ์ พานิช. (2548). การจัดการความรู้ ฉบับนักปฏิบัติ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: สุขภาพใจ.

สำนักนโยบายและแผนการอุดมศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2561). แผนอุดมศึกษาระยะยาว 20 ปี (พ.ศ. 2561-2580) (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค.

สุดใจ ชาประเสริฐ และคณะ. (2558). การพัฒนารูปแบบศึกษาบันเทิงโดยใช้แนวคิดโยนิโสมนสิการเพื่อพัฒนากระบวนการคิดอย่างมีวิจารณญาณสำหรับนักเรียนพยาบาลทหารอากาศ. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี, 26(1), 29-42.

อุทัยทิพย์ เจี่ยวิวรรธน์กุล. (2554). เอกสารประกอบกิจกรรมถอดบทเรียน: จากแนวคิดสู่การปฏิบัติ. เรียกใช้เมื่อ 15 ธันวาคม 2566 จาก http://www.elearning.ns.mahidol.ac.th/km/data/LO-&-KM/_9__54_NEW.pdf

John Warner. (2018). Why they can't write killing the five-paragraph essay and other necessities. Johns Hopkins University Press: United States