ทัศนคติทางการเมืองตามแนวพุทธในการเลือกตั้งท้องถิ่น ของผู้มีสิทธิออกเสียงเลือกตั้งในเทศบาลนครนครราชสีมา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับทัศนคติทางการเมืองในการเลือกตั้งท้องถิ่นของผู้มีสิทธิออกเสียงเลือกตั้งในเทศบาลนครนครราชสีมา 2) เปรียบเทียบทัศนคติทางการเมืองในการเลือกตั้งท้องถิ่นของผู้มีสิทธิออกเสียงเลือกตั้งในเทศบาลนครนครราชสีมา 3) วิเคราะห์ทัศนคติทางการเมืองตามแนวพุทธในการเลือกตั้งท้องถิ่นของผู้มีสิทธิออกเสียงเลือกตั้งในเทศบาลนครนครราชสีมา การวิจัยเป็นแบบผสานวิธี การวิจัยเชิงปริมาณใช้แบบสอบถามเก็บรวบรวมข้อมูล กลุ่มตัวอย่าง คือ ประชาชนที่มีสิทธิเลือกตั้งในเขตของเทศบาลนครราชสีมา จำนวน 386 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบสมมติฐานโดยใช้ค่า t-test และ F-test การวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้วิธีการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 9 รูป/คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า
- ระดับทัศนคติทางการเมืองในการเลือกตั้งท้องถิ่นของผู้มีสิทธิออกเสียงเลือกตั้งในเทศบาลนครนครราชสีมา โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงที่สุด คือ ด้านการตัดสินใจในทางการเมือง รองลงมา ด้านการดำเนินการเลือกตั้ง ด้านที่มีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุด คือ ด้านการร่วมรณรงค์การเลือกตั้ง
- ประชาชนที่มีเพศ อายุ ระดับการศึกษา อาชีพ รายได้ต่อเดือน ต่างกันมีทัศนคติทางการเมืองในการเลือกตั้งท้องถิ่นของผู้มีสิทธิออกเสียงเลือกตั้งในเทศบาลนครนครราชสีมา แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
- ทัศนคติทางการเมืองตามแนวพุทธในการเลือกตั้งท้องถิ่นของผู้มีสิทธิออกเสียงเลือกตั้งในเทศบาลนครนครราชสีมา ตามหลักสัปปุริสธรรม 7 ได้แก่ ความเป็นผู้รู้จักเหตุ รู้จักผล รู้จักตน ผู้รู้จักประมาณ รู้จักกาลเวลา รู้จักชุมชน รู้จักเลือกบุคคล
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ธนรัชต คลายมณี. (2549). รูปแบบการมีส่วนร่วมของประชาชนในการบริหารจัดการเมืองพัทยา. ใน วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนดุสิต.
เนตรภัทร อ่วมเครือ และวัลลภ รัฐฉัทรานนท์. (2562). ทัศนคติทางการเมืองแบบประชาธิปไตยของประชาชนในตำบลบ้านกุ่ม อำเภอเมือง จังหวัดเพชรบุรี. วารสารรัฐศาสตร์ปริทรรศน์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 6(1), 136-146.
โนวิด พูเท ยอน. (2563). ทัศนคติทางการเมืองแบบประชาธิปไตยของชาวกัมพูชาที่พำนักอยู่ในเขตราชเทวี กรุงเทพมหานคร. ใน สารนิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
บรรยงค์ กุคำใส. (2554) ความรู้ทัศนคติและพฤติกรรมการไปใช้สิทธิเลือกตั้งสมาชิกสภาศึกษาเฉพาะกรณีประชาชนใน อำเภอกันทรลักษณ์ จังหวัดศรีสะเกษ. วารสารสถาบัณฑิตพัฒนาฯ, 3(3), 11-21.
บวรศักดิ์ อุวรรณโณ และถวิลวดี บุรีกุล. (2548). ประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วม. กรุงเทพมหานคร: สถาบันพระปกเกล้า.
ปริญญ์ อังโชติพันธุ์ และชาญชัย จิตรเหล่าอาพร. (2564). ทัศนคติของประชาชนต่อการทุจริตการเลือกตั้งสมาชิกองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น จังหวัดสตูล. วารสารบริหารและสังคมศาสตรปริทรรศน์ มหาวิทยาลัยสยาม, 4(4), 123-134.
พระครูโกสุมสมณวัตร. (2560). ศึกษาหลักสัปปุริสธรรมที่ส่งเสริมการปฏิบัติหน้าที่ของผู้ใหญ่บ้าน ในตำบลศรีณรงค์ อำเภอชุมพลบุรี จังหวัดสุรินทร. ใน วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหานรินทร์ สุรปญฺโญ (เอมพันธ์). (2563). การประยุกต์หลักพุทธจริยธรรมเพื่อพัฒนาจริยธรรมทางการเมืองของผู้นำทางการเมืองในจังหวัดชัยภูมิ. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สถาบันพระปกเกล้า. (2561). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560 (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: สถาบันพระปกเกล้า.
สำนักงานเทศบาลนครราชสีมา. (2566). ประชากรที่มีสิทธิ์เลือกตั้ง. เรียกใช้เมื่อ 1 พฤษภาคม 2566 จาก https://election.pptvhd36.com/region/2/23.
สุนทรชัย ชอบยศ และรจนา คำดีเกิด. (2556). การเมืองภาคพลเมือง: การถอดถอนผู้บริหารท้องถิ่นที่ประสบความสำเร็จในประเทศไทย. รัฐสภาสาร, 6(4), 9-20.
อมร รักษาสัตย์และคณะ. (2544). การเมืองการปกครองไทยตามรัฐธรรมนูญฉบับประชาชน. กรุงเทพมหานคร: สมาคมรัฐธรรมนูญเพื่อประชาชน.
Yamane. T. (1973). Statistic: An Introductory Analysis. New York: Harper and Row.
