การพัฒนาทักษะการพูดโดยการใช้คำคล้องจองประกอบภาพสำหรับเด็กปฐมวัย โรงเรียนสาธิตมหาวิยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการพัฒนาเปลี่ยนแปลงของทักษะการพูดภาษาไทยและเปรียบเทียบทักษะการพูดของเด็กปฐมวัยก่อนและหลังการใช้คำคล้องจองประกอบภาพ กลุ่มเป้าหมาย คือ นักเรียนชั้นอนุบาล 1 ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2566 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี  จำนวน 7 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แผนการจัดประสบการณ์การใช้คำคล้องจองประกอบภาพ จำนวน 12 แผน และแบบประเมินทักษะการพูดภาษาไทยของเด็กปฐมวัยก่อนและหลังการใช้คำคล้องจองประกอบภาพ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า 1) นักเรียนที่ได้ร่วมการจัดกิจกรรมดังกล่าวมีพัฒนาการพูดภาษาไทยที่สูงกว่าก่อนการเข้าร่วมการจัดกิจกรรม 2) ผลการเปรียบเทียบพฤติกรรมระหว่างก่อนและหลังการจัดกิจกรรมพบว่า นักเรียนมีพัฒนาการด้านการพูดภาษาไทยสูงกว่าก่อนจัดกิจกรรม กล่าวคือ มีคะแนนเฉลี่ย 2.89 คะแนน จากคะแนนเต็ม 6 คะแนน มีส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 1.11 คะแนน และหลังจัดกิจกรรม นักเรียนมีคะแนนด้านการพูด คิดเป็นคะแนนเฉลี่ย 5.32 คะแนน จากคะแนนเต็ม 6 คะแนน มีส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 0.96 คะแนน จะเห็นได้ว่าทักษะการพูดหลังจากการจัดกิจกรรมพัฒนาการที่ดีขึ้นตามสมมติฐานการวิจัย กิจกรรมการเรียนรู้แบบ project approach ทำให้นักเรียนเกิดความสนใจและมีส่วนร่วม ความสุข ความต้องการให้มีการจัดกิจกรรมในครั้งต่อไป การมีทักษะในการแสวงหาความรู้ และความกระตือรือร้นในการทำกิจกรรมอยู่ในระดับมาก