การพัฒนาความสามารถในการสร้างสรรค์นวัตกรรมผลิตมัลติมีเดียของนักศึกษา โดยใช้กระบวนการเรียนรู้แบบโครงงานเป็นฐาน
คำสำคัญ:
ความสามารถ, นวัตกรรม, มัลติมีเดีย, กการเรียนรู้แบบโครงงานเป็นฐานบทคัดย่อ
การวิจัยเชิงปฏิบัติโดยการใช้วงจร PAOR นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบความสามารถในการสร้างสรรค์นวัตกรรมผลิตมัลติมีเดียของนักศึกษาโดยใช้กระบวนการเรียนรู้แบบโครงงานเป็นฐาน ก่อนและหลังเรียนและฝึกปฏิบัติผลิตนวัตกรรมมัลติมีเดีย และประเมินผลงานนวัตกรรมมัลติมีเดียของนักศึกษา กลุ่มเป้าหมายคือ นักศึกษาสาขาวิชาคณิตศาสตร์ ชั้นปีที่ 3 หลักสูตรครุศาสตรบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี จำนวน 50 คน เครื่องมือวิจัยประกอบด้วย แบบประเมินความสามารถในการสร้างสรรค์นวัตกรรม 3 ด้าน คือ การคิดอย่างสร้างสรรค์ การทำงานร่วมกับบุคคลอื่นอย่างสร้างสรรค์ และการสร้างนวัตกรรมให้เกิดผลสำเร็จ และ แบบประเมินผลงานนวัตกรรมมัลติมีเดียจากสื่อ 3 ประเภท คือ วิดีโอเพื่อการศึกษา ชุดการเรียน และโปรแกรมนำเสนอบทเรียน การวิเคราะห์ข้อมูลใช้ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบที
ผลการวิจัยพบว่าความสามารถในการสร้างสรรค์นวัตกรรมผลิตมัลติมีเดียของนักศึกษาในภาพรวมและรายด้านอยู่ในระดับมาก โดยความสามารถในการสร้างสรรค์นวัตกรรมหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนและการฝึกปฏิบัติผลิตนวัตกรรมมัลติมีเดีย อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 การประเมินผลงานนวัตกรรมมัลติมีเดีย 3 ประเภท จำนวน 11 ชุด พบว่า ในภาพรวมและรายประเภทอยู่ในระดับมาก
References
ทิศนา แขมมณี. (2562). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นภาภรณ์ เพียงดวงใจ. (2558). พัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้วิทยาศาสตร์โดยใช้เทคนิคการทำโครงงานเป็นฐานร่วมกับเทคนิคการสืบเสาะหาความรู้ตามแนวคิดห้องเรียนกลับด้านเพื่อเสริมสร้างผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนความสามารถในการสร้างนวัตกรรมและจิตวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. (วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร.
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
วัชราภรณ์ ประภาสะโนบล และมาเรียม นิลพันธุ์. (2564). การจัดการเรียนรู้โดยใช้โครงงานเป็นฐานตามแนวทฤษฎีการสร้างความรู้ด้วยตนเองโดยการสร้างสรรค์ชิ้นงาน. วารสารวิจัยและพัฒนาหลักสูตร. 11(2), 8-23.
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์. สืบค้น 2 ตุลาคม 2562, จาก https://www.kruchiangrai.net/wpcontent/uploads/2015/05/learn_c21.pdf
วิชัย วงษ์ใหญ่ และ มารุต พัฒผล. (2562). การทักษะการสร้างสรรค์นวัตกรรม. สืบค้น 2 ตุลาคม 2562, จาก http://www.curriculum andlearning.com.
อนัน วาโชะ. (2561). Graphic Design for Advertising & Printing. นนทบุรี: ไอซีดีฯ.
อารี พันธ์มณี. (2545). คิดอย่างสร้างสรรค์. กรุงเทพฯ: ต้นอ้อ แกรมมี่.
อิศเรศ ภาชนะกาญจน์. (2562). เล่าเรื่องให้ง่ายด้วย INFO GRAPHIC. นนทบุรี: ไอซีดีฯ.
Bellanca, James and Brandt, Ron. (2011). 21st Century Skills: Rethinking How Students Learn. Bloomington, IN: Solution Tree.
Kemmis, S., & McTaggart, R. (1988). The Action Research Planner. (3rd ed.). Geelong, Australia: Deakin University Press.
Nizwardi Jalinus, Rahmat Azis Nabawi and Aznil Mardin (2017). The Seven Steps of Project Based Learning Model to Enhance Productive Competences of Vocational Students. Retrieved 7 October 2019, from https://www.atlantis-press.com/proceedings/ ictvt-17/25884523.
Stephanie Bell. (2010). Project-Based Learning for the 21st Century: Skills for the Future. Retrieved 5 October 2019, from https://www.jstor.org/stable/20697896.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2023 วารสารสหวิทยาการเพื่อการพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
แนวคิดและทัศนะในบทความเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ การนำบทความหรือส่วนหนึ่งของบทความไปตีพิมพ์เผยแพร่ ให้อ้างอิงแสดงที่มา และข้อมูลเกี่ยวกับผู้เขียนบทความ