รูปแบบการจัดกิจกรรมตามแนวพุทธเพื่อป้องกันปัญหาโรคซึมเศร้าของผู้สูงอายุในเขตพื้นที่อำเภอเมืองขอนแก่น จังหวัดขอนแก่น
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาการจัดกิจกรรมตามแนวพุทธสำหรับแก้ไขปัญหาสุขภาพจิต 2) สร้างรูปแบบกิจกรรมตามแนวพุทธสำหรับผู้สูงอายุในเขตพื้นที่อำเภอเมืองขอนแก่น จังหวัดขอนแก่น 3) นำเสนอรูปแบบการจัดกิจกรรมตามแนวพุทธเพื่อป้องกันปัญหาโรคซึมเศร้าของผู้สูงอายุในเขตพื้นที่อำเภอเมืองขอนแก่น จังหวัดขอนแก่น เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง เครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลเชิงคุณภาพใช้การสัมภาษณ์เชิงลึก และการวิเคราะห์เชิงพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า 1) กิจกรรมพัฒนาสุขภาพร่างกายและสุขภาพจิตของคนให้สมบูรณ์คือแนวทางการส่งเสริมสุขภาวะของผู้สูงอายุ การสร้างเสริมสุขภาพกาย เป็นการปฏิบัติตนให้มีสภาพร่างกายที่สมบูรณ์ แข็งแรงปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ การสร้างเสริมสุขภาพจิต คือ การปฏิบัติตัวให้มีจิตใจที่ดี มีอารมณ์แจ่มใส มีสติ สามารถจัดการกับความเครียดได้ การสร้างเสริมสุขภาพทางสังคม ด้วยการมีส่วนร่วมในการสร้างสรรค์สิ่งแวดล้อมทั้งทางด้านกายภาพ จิตใจ และสังคมที่เหมาะสม 2) รูปแบบกิจกรรมตามแนวพุทธสำหรับผู้สูงอายุ คือการไม่หลงกระแสวัตถุนิยมตามยุคโลกาภิวัตน์ บรรเทาโรคซึมเศร้าด้วยกิจกรรมทางพระพุทธศาสนา คือ กรรมฐาน 3) รูปแบบการจัดกิจกรรมตามแนวพุทธเพื่อป้องกันปัญหาโรคซึมเศร้าของผู้สูงอายุ ปัจจุบันหน่วยงานต่าง ๆ ที่มีส่วนเกี่ยวข้องในการสนับสนุนและส่งเสริมผู้สูงอายุมีความพยายามที่จะผลักดันให้มีการรวมตัวของผู้สูงอายุในรูปแบบชมรมผู้สูงอายุให้มากขึ้น โดยได้ริเริ่มโครงการฟื้นฟูสุขภาพผู้สูงอายุในชุมชน รูปแบบชมรมผู้สูงอายุ เพื่อเป็นศูนย์กลางให้ผู้สูงอายุได้พบปะสังสรรค์ ส่งเสริมสุขภาพของผู้สูงอายุทั้งทางร่างกาย จิตใจ และสังคม
Article Details
เอกสารอ้างอิง
จันทิมา แสงแพร และพระครูปลัดสุวัฒน์ สุวฑฺฒโน. (2564). หลักธรรมเพื่อการเยียวยาจิตใจต่อภาวะซึมเศร้าในสังคมปัจจุบัน. วารสารพุทธมัคค์ ศูนย์วิจัยธรรมศึกษา สํานักเรียนวัดอาวุธวิกสิตาราม, 6(2), 218-228.
ณัฐหทัย นิรัติศัย. (2562). พุทธธรรมกับการบำบัดโรคซึมเศร้า. วารสารสถาบันวิจัยญาณสังวร, 10(2), 303-317.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
เรณุการ์ ทองคำรอด. (2555). ความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการพัฒนาตนเองของพยาบาลวิชาชีพกับประสิทธิผลของหอผู้ป่วยโรงพยาบาลทั่วไป เขตตรวจราชการสาธารณสุขที่ 17. วารสารพยาบาล, 61(2), 28-32.
พระมหาไพฑูรย์ปนฺตนนฺโท. (2563). การบําบัดโรคซึมเศร้าด้วยการประยุกต์ใช้การปฏิบัติวิปัสสนากัมมัฏฐาน.วารสารสถาบันวิจัยญานสังวร,11(2),99 –110.
สมเด็จพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2559). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 38). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ผลิธัมม์.
สมพร รุ่งเรืองกลกิจ, สวิตตา ธงยศ, อิงคฏา โคตนารา, และขจรศักดิ์ วรรณทอง. (2557). ประสิทธิผลของการให้การปรึกษาแนวพุทธธรรมต่อการลดอาการซึมเศร้าในผู้ป่วยโรคซึมเศร้า. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย, 59(4), 381-393.
สายฝน เอกวรางกูร. (2554). รู้จัก เข้าใจ ดูแลภาวะซึมเศร้า. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อารยา สิงห์สวัสดิ์. (2565). ซึมเศร้าสัญญาณอันตรายฆ่าตัวตาย. http://www.thaihealth.or.th/node/10824
Beekman, A. T., Braam, A. W., Copeland, J. R., Dewey, M. E., Delespaul, P., Fuhrer, R. (2004). Depression among Older People in Europe: the Europe Studies. World Psychiatry, 3, 9-45.
D’Zurilla, T. J., Nezu, A. M., Maydeu-Olivares, A. (2001). Manual for the SocialProblem Solving Inventory-Revised. North Tonawanda, NY: Multi-Health Systems (in press).
Rahula, W. (2021). What the Buddha Taught. https://www.theravada.gr/wp-content/uploads/2021/05/Dr_Walpola_Rahula_What_the_Buddha_Taught.pdf
WHO. (2022). Disability-adjusted life years (DALYs). https://www.who.int/data/gho/ indicator-metadata-registry/imr-details/158 (accessed 17.1.2022)
