การพัฒนาการรู้เรื่องภูมิศาสตร์ด้วยการจัดการเรียนรู้แบบ SSCS ร่วมกับเทคนิคการเล่าเรื่อง ผ่านแผนที่ ในรายวิชา ส 23101 สังคมศึกษา 5 ของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยขอนแก่นฝ่ายมัธยมศึกษา (ศึกษาศาสตร์)
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาการรู้เรื่องภูมิศาสตร์และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนด้วยการจัดการเรียนรู้แบบ SSCS ร่วมกับเทคนิคการเล่าเรื่องผ่านแผนที่ รายวิชา ส 23101 สังคมศึกษา 5 ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ให้นักเรียนร้อยละ 70 มีคะแนน ผ่านเกณฑ์ร้อยละ 70 ขึ้นไป โดยมีกลุ่มเป้าหมายคือนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาศึกษาปีที่ 3/1 ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2567 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยขอนแก่น ฝ่ายมัธยมศึกษา (ศึกษาศาสตร์) จำนวน 35 คน ได้มาโดยการเลือกแบบเจาะจง (Purposive Sampling) โดยใช้หลักการวิจัยเชิงปฏิบัติการในชั้นเรียน (Classroom Action Research) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย 1) เครื่องมือที่ใช้ในการทดลอง ได้แก่ แผนการจัดการเรียนรู้แบบ SSCS ร่วมกับเทคนิคการเล่าเรื่องผ่านแผนที่ จำนวน 8 แผน 12 คาบ 2) เครื่องมือที่ใช้รวบรวมข้อมูลเพื่อสะท้อนผลการวิจัย ได้แก่ แบบบันทึกหลังการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ แบบสังเกตชั้นเรียนโดยผู้ช่วยวิจัย แบบสัมภาษณ์นักเรียน แบบวัดการรู้เรื่องภูมิศาสตร์ท้ายวงจร และแบบทดสอบท้ายวงจร และ 3) เครื่องมือที่ใช้ประเมินผลการวิจัย ได้แก่ แบบทดสอบวัดการรู้เรื่องภูมิศาสตร์ และแบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณโดยใช้ค่าเฉลี่ย และร้อยละ ผลการวิจัยพบว่า มีนักเรียนผ่านเกณฑ์การรู้เรื่องภูมิศาสตร์ (Geo-literacy) จำนวน 29 คน คิดเป็นร้อยละ 82.86 โดยมีคะแนนเฉลี่ย 25.46 คะแนน คิดเป็นร้อยละ 70.71 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนดไว้ และมีนักเรียนผ่านเกณฑ์ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน จำนวน 26 คน คิดเป็นร้อยละ 74.29 โดยมีคะแนนเฉลี่ย 21.54 คะแนน คิดเป็นร้อยละ 71.81 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนดไว้
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กนก จันทรา. (2561). การเรียนรู้เรื่องภูมิศาสตร์ Geo-literacy Learning for our planet ถอดประสบการณ์ การจัดการเรียนรู้ภูมิศาสตร์ในชั้นเรียนที่เสริมสร้างการเรียนรู้เรื่องภูมิศาสตร์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
กิติคุณ รุ่งเรือง. (2556). การจัดการเรียนการสอนสาระภูมิศาสตร์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์สุวีริยาสาส์น.
ณัฐศักดิ์ โลมาศ, เพียงฤทัย พุฒิคุณเกษม และจันทรา เหรียญทอง. (2566). การพัฒนาทักษะการคิดแก้ปัญหารายวิชาหน้าที่พลเมือง วัฒนธรรม และการดําเนินชีวิตในสังคมด้วยการจัดการเรียนรู้รูปแบบ SSCS ของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 21(1),134-149.
ทิพย์ฤทัย ไกรศรีวรรธนะ และอังคณา ตุงคะสมิต. (2563). การศึกษาทักษะการคิดแก้ปัญหาและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปี ที่ 5 กลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรมด้วยการจัดการเรียนรู้แบบ SSCS. วารสารวิจัย มข. สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ (ฉบับบัณฑิตศึกษา), 8(2), 13-21.
ทิศนา แขมมณี. (2554). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 14). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นันทพร รอดผล. (2558). การพัฒนาผลการเรียนรู้และความคิดสร้างสรรค์ เรื่อง สิ่งแวดล้อมและการพัฒนาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ด้วยการจัดการเรียนรู้แบบ SSCS. วารสารฉบับภาษาไทยมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 8(2), 748-768
นวกานต์ วิภาสชีวิน. (2564). ผลการจัดการเรียนรู้โดยใช้รูปแบบ SSCS ร่วมกับเทคนิคเพื่อนคู่คิด (Think-Pair- Share) เรื่อง สถิติ ที่มีต่อการพัฒนาความสามารถในการแก้ปัญหาและความสามารถในการทำงานเป็นทีมของ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วิทยานิพนธ์หลักสูตรวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาคณิตศาสตร์ศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ปาณิศา เคหะรักษ์. (2563). การพัฒนาความสามารถในการจดจำคำศัพท์โดยใช้เทคนิคการเล่านิทาน(Storytelling) สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนกรรณสูตศึกษาลัย จังหวัดสุพรรณบุรี. วารสารศาสตร์การศึกษาและการพัฒนามนุษย์, 4(2), 1-14
พัชรา วาณิชวศิน. (2562). เทคนิคการเล่าเรื่อง: เครื่องมือสอนที่มีศักยภาพ STORYTELLING TECHNIQUE AS A HIGH POTENTIAL TEACHING TOOL. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม, 18(3), 281-291.
พรรณพิลาศ กุลดิลก. (2560). การขับเคลื่อนสังคมผ่านสื่อใหม่ในยุคโลกาภิวัตน์. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 25(49), 59-77.
ภวนันท์ นุ่มกลาง. (2563). การเปรียบเทียบความสามารถในการคิดแก้ปัญหาและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยขอนแก่น ฝ่ายประถมศึกษา (ศึกษาศาสตร์) โดยการจัดการเรียนรู้แบบ SSCS ร่วมกับเทคนิคการคิดเป็นภาพ (Visual Thinking). วิทยานิพนธ์ ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอนบัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยขอนแก่น
วรรณภา ศรีสมบัติ. (2561). การจัดการเรียนรู้แบบโครงงานโดยใช้แผนที่ช่วยเล่าเรื่อง (Storytelling Through Maps) เพื่อส่งเสริมทักษะการคิดวิเคราะห์ในวิชาภูมิศาสตร์. วารสารวิจัยทางการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 22(3), 65-79.
สถาบันทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ. (2563). รายงานผลการทดสอบทางการศึกษาระดับชาติขั้นพื้นฐาน(O- NET) ปีการศึกษา 2561. ค้นเมื่อ 1 มิถุนายน 2567. จากttp://www.newonetresult.niets.or.th/
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2560). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. ค้นเมื่อ 1 มิถุนายน 2567. จาก http://academic.obec.go.th/newsdetail.php?id=41
สำนักงานคณะกรรมการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2561). นโยบายสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานปีงบประมาณ พ.ศ.2561. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
เหงียน ถิทูฮ่า. (2561). การศึกษาทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ของนักเรียนมัธยมศึกตอนปลาย จังหวัดกาวบั่ง ประเทศเวียดนาม. วารสารวิจัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น (ฉบับบัณฑิตศึกษา) สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 6(2), 14-24.
อภิสิทธิ์ จันทร์เจริญ. (2563). การจัดการเรียนรู้เชิงรุกเพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและการคิดวิเคราะห์ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 28(1), 123-140.
Bell and Harkness. (2013). Storyline-Promoting Language Across the Curriculum. Leicester: The United Kingdom Literacy Association.
Pizzini, Edwar,Shepardson, Abell, and Sandra. (1989). A Rationale for and the Development of a Problem Solving Model of Instruction in Science Education. Science Education, 73(5), 523-534.
Zulkarnain, Zulnaidi, Heleni, and Syafri. (2021). Effects of SSCS Teaching Model on Students’ Mathematical Problem-solving Ability and Self-efficacy. International Journal of Instruction, 14(1), 475-488.
