การพัฒนาศักยภาพผู้ประกอบการครามสู่ช่องทางการตลาดออนไลน์ ภายใต้การจัดการผลกระทบจากภัยพิบัติโรคระบาดโควิด 19
Potential Development for Indigo Dyeing Entrepreneurs to Online Marketing Under the Sub-Program Model to Create Local Innovation for Indigo Farmer Development in Sakon Nakhon Province, Thailand
คำสำคัญ:
ศักยภาพ, ผู้ประกอบการผ้าคราม, ตลาดออนไลน์บทคัดย่อ
บทความวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาศักยภาพผู้ประกอบการของกลุ่มคราม อำเภอวานรนิวาส จังหวัดสกลนคร และเพื่อพัฒนาศักยภาพผู้ประกอบการครามด้านการตลาดออนไลน์โดยใช้การวิจัยพัฒนาเชิงปฏิบัติการแบบผสมผสาน มีการเลือกกลุ่มเป้าหมายแบบเฉพาะเจาะจงเป็นผู้ประกอบการเกษตรกรกลุ่มคราม อำเภอวานรนิวาส จังหวัดสกลนคร จำนวน 13 กลุ่มรวม 59 คน ใช้แบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้างในการสัมภาษณ์เชิงลึก ตรวจสอบความสามารถในการนำไปใช้พบว่าเหมาะสม วิเคราะห์ข้อมูลวิธีเชิงอุปมานโดยการบรรยายและนำเสนอผลการศึกษาในรูปแบบการพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า เกษตรกรกลุ่มครามเป็นกลุ่มทอผ้าวิสาหกิจชุมชนและผู้ประกอบการรายเดียว มีลักษณะเด่นด้านการผลิตและมีทักษะด้านการประกอบธุรกิจ มีความสัมพันธ์เครือข่ายที่เข้มแข็ง มีการใช้เทคโนโลยีการติดต่อสื่อสารผ่านช่องทางไลน์และเฟซบุ๊กส่วนตัว แต่ยังขาดองค์ความรู้เรื่องการใช้สื่อออนไลน์เป็นช่องทางในการนำเสนอและจำหน่ายสินค้า ผู้วิจัยได้นำรูปแบบการวิจัยพัฒนาเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม มาใช้โดยมีการจัดอบรมพัฒนาความรู้และฝึกทักษะการติดต่อสื่อสารกับเครือข่าย การถ่ายภาพ การไลฟ์สด การโพสต์ขายสินค้า มีการตั้งไลน์กลุ่มและร้านค้าบนเฟซบุ๊กเพื่อทดลองจำหน่ายสินค้าออนไลน์ แม้ว่าผู้ประกอบการครามจะมีทักษะในการจำหน่ายสินค้าในตลาดออนไลน์เพิ่มขึ้น แต่เนื่องจากผู้ประกอบการเป็นผู้สูงอายุ จึงมีการใช้กลยุทธ์ ทายาทคราม ที่เป็นลูกหลานมาช่วยในการบริหารจัดการสินค้าและการขับเคลื่อนตลาดออนไลน์ทำให้ผู้ประกอบการสามารถยกระดับเป็น “นวัตกรครามออนไลน์ต้นแบบ” ที่สร้างเครือข่ายออนไลน์เพื่อใช้ประโยชน์ทางธุรกิจ และสามารถนำนวัตกรรมที่สร้างสรรค์ขี้นไปเผยแพร่สู่สมาชิกเครือข่ายเพื่อให้มาเข้าร่วมเป็นผู้ประกอบการออนไลน์และเกิดการแพร่กระจายนวัตกรรมในชุมชน
เอกสารอ้างอิง
ขวัญชัย ช้างเกิด. (2565). การวางแผนการผลิต. สืบค้นเมื่อ 24 มีนาคม 2566 จาก https://bsru.net/การวางแผนการผลิต-production-planning/.
จรีวรรณ จันทร์คง ณปภัช ช่วยชูหนู และประพจน์ มลิวัลย์. (2565). ห่วงโซ่อุปทานไก่พื้นเมือง กรณีศึกษาจังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารเกษตรพระวรุณ, 19(2), 66-73.
จิรัฏฐ์ กาญจน์บุญเรือง และพรรณนุช ชัยปินชนะ. (2565). การจัดการการผลิตกลุ่มผักอินทรีย์ ตำบลหนองป่าครั่ง อำเภอเมือง
จังหวัดเชียงใหม่ โดยการมีส่วนร่วมของชุมชน. วารสารวิชาการสมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย (สสอท.),
(2), 166-129.
จิระพงค์ เรืองกุน. (2564). การออกแบบการวิจัย:แนวทางการวิจัยเชิงปริมาณ เชิงคุณภาพ และผสานวิธี. (พิมพ์ครั้งที่ 2).
นนทบุรี: เนชั่นไฮย์1954.
จุฑาทิพย์ สุรารักษ์ ชมพูนุท อ่ำช้าง และพิศวรรณ ภู่รุ่ง. (2565). การประเมินความเสี่ยงของปัจจัยที่ส่งผลต่อการวางแผนการผลิต
ในบริษัทผู้ผลิตชิ้นส่วนยานยนต์. BU Academic Review, 20(1), 130-147.
ชาย โพธิสิตา. (2562). ศาสตร์และศิลป์การวิจัยเชิงคุณภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: อัมรินทร์พริ้นติ้ง แอนด์ พับลิชชิ่ง.
ชาลี ตระกูล และราตรี สิทธิพงษ์. (2564). การพัฒนาแผนกลยุทธการส่งออกกล้วยไข่กำแพงเพชรสู่ตลาดประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ (สมมส.), 27(4), 93-102.
ปิยะนันท์ นวลหนูปล้อง และคณะ. (2562). โครงสร้างตลาด เส้นทางการตลาด และห่วงโซ่อุปทานของไก่เบตง ในพื้นที่จังหวัดปัตตานี ยะลา และนราธิวาส. วารสารวิจัยและส่งเสริมวิชาการเกษตร, 36(3), 78-85.
ผดุงศักดิ์ มะโนเลิศ และคณะ. (2561). แนวทางการปรับตัวของกลุ่มเกษตรกรผู้เลี้ยงไก่ไข่ อําเภอสองพี่น้อง จังหวัดสุพรรณบุรี
ในยุคไทยแลนด์ 4.0. วารสารนวัตกรรมและการจัดการ, 3(1), 74-84.
สุกัญญา ชัยพงษ์. (2563). ปริมาณการผลิตไผ่เพื่อการจำหน่ายต่อความต้องการไผ่ของกลุ่มแปรรูปผลิตภัณฑ์ไผ่ OTOP จังหวัดปราจีนบุรี. Rajabhat Journal of Sciences, Humanities and Social Sciences, 21(1), 245-254.
สุจิตตา หงษ์ทอง และคณะ (2562). โซ่อุปทานปลานิลของเกษตรกรผู้เลี้ยงปลานิลและต้นทุนต่อหน่วย กรณีศึกษา อำเภอพาน
จังหวัดเชียงราย. วารสารบริหารธุรกิจเทคโนโลยีมหานคร, 16(1), 180-199.
สุดารัตน์ พิมลรัตนกานต์ (2560). การจัดการห่วงโซ่อุปทานของสินค้าเกษตรกล้วยไม้ในอำเภอพุทธมณฑล จังหวัดนครปฐม.
Veridian E-Journal, Silpakorn University (Humanities, Social Sciences and Arts), 10(2), 1595-1610.
สลิลรัตน์ ชูโชติ. (2564). เป็ดไข่พันธุ์ปากน้ำ (Pak Nam Egg Duck). กรมปศุสัตว์ กระทรวงเกษตรและสหกรณ์.
สืบค้นเมื่อ 17 มีนาคม 2566 จาก https://secretary.dld.go.th/webnew/index.php/en/news-menu/othernews-menu/64-informationdld/article-dld/7127-pak-nam-egg-duck-5-2564.
สุบิน ยุระรัช. (2559). การเขียนรายงานการวิจัยทางสังคมศาสตร์และมนุษย์ศาสตร์. กรุงเทพฯ: วิชั่นพรีเพรส.
สํานักงานเกษตรและสหกรณ์จังหวัดสมุทรปราการ. (2563). การจัดทําข้อมูลเพื่อการวางแผนพัฒนาการเกษตรและสหกรณ์รายสินค้าของจังหวัดสมุทรปราการปี 2563 เรื่องเป็ดปากน้ำ. สืบค้นเมื่อ 24 มีนาคม 2566 จาก https://www.opsmoac.go.th/
samutprakan-dwl-files-431891791097.
Hair, J. F. et al. (2010). Multivariate Data Analysis. (7th ed.). New Jersy: Prentice Hall.
Henchion, M. et al. (2021). Review: Trends for Meat, Milk and Egg Consumption for the Next Decades and the Role Played by Livestock Systems in the Global Production of Proteins Animal. The ณnternational Journal of Animal Biosciences, 15(1), 1-14.
Rovinelli, R. J. & Hambleton, R. K. (1977). On the Use of Content Specialists in the Assessment of Criterion-Referenced Test Item Validity. Tijdschrift Voor Onderwijs Research, 2(2), 49–60.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ตีพิมพ์ในวารสาร เป็นงานเขียนของนักวิจัยหรือนักวิชาการแต่ละท่านโดยเฉพาะ มิใช่ความเห็นและความรับผิดชอบใดๆ ของกองบรรณาธิการวารสารการจัดการและการพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารฯ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการจัดการและการพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใดๆ จะต้องทำการอ้างอิงมายังวารสาร