แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวชายแดนจังหวัดอุบลราชธานี บนฐานเศรษฐกิจสร้างสรรค์

The Development Guidelines of Border Tourism in Ubon Ratchathani Province with Creative Economy

ผู้แต่ง

  • สุวภัทร ศิริธรรมะสกุล
  • เขมจิรา หนองเป็ด

คำสำคัญ:

แนวทางการพัฒนา, การท่องเที่ยวชายแดน, เศรษฐกิจสร้างสรรค์

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ในการศึกษาเพื่อ 1) วิเคราะห์สถานการณ์การท่องเที่ยวในพื้นที่เมืองชายแดน 4 อำเภอของ
จังหวัดอุบลราชธานี 2) วิเคราะห์ศักยภาพในการพัฒนาการท่องเที่ยวชายแดนจังหวัดอุบลราชธานีบนฐานเศรษฐกิจสร้างสรรค์
และ 3) เสนอแนวการพัฒนาการท่องเที่ยวชายแดนจังหวัดอุบลราชธานีบนฐานเศรษฐกิจสร้างสรรค์ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพในพื้นที่อำเภอชายแดน 4 อำเภอของ จ.อุบลราชธานี เครื่องมือการวิจัย คือ แบบสัมภาษณ์เชิงลึก การประชุมกลุ่มย่อย ผู้ให้ข้อมูลหลักเป็นผู้แทนจากหน่วยงานภาครัฐ เอกชน ชุมชน และนักท่องเที่ยว รวม 64 คน โดยคัดเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง 

ผลการศึกษาพบว่า สถานการณ์ของการพัฒนาการท่องเที่ยวในพื้นที่เมืองชายแดน 4 อำเภอ มีการเติบโตเฉลี่ยของรายได้จากการท่องเที่ยวที่ต่อเนื่อง มีแหล่งท่องเที่ยวที่มีความโดดเด่นและมีกิจกรรมการท่องเที่ยวที่ได้รับการส่งเสริมและพัฒนาให้มีความน่าสนใจ ศักยภาพในการดึงดูดนักท่องเที่ยว คือจำนวนนักท่องเที่ยวที่เพิ่มสูงขึ้น แต่พบปัญหาในด้านการจัดการสถานที่ท่องเที่ยว สินค้าและบริการด้านการท่องเที่ยว ผู้ประกอบการธุรกิจท่องเที่ยวและบุคลากรด้านการท่องเที่ยว ขาดระบบสาธารณูปโภคพื้นฐานที่ดีขาดกิจกรรมทางการตลาดที่ดึงเอาทุนทางวัฒนธรรมมาใช้ให้เกิดมูลค่าและคุณค่าทางเศรษฐกิจในชุมชนได้ ดังนั้น แนวทางการพัฒนาพัฒนาการท่องเที่ยวชายแดนจังหวัดอุบลราชธานีสามารถทำได้โดย การพัฒนาด้านระบบโครงสร้างและสาธารณูปโภคขั้นพื้นฐาน
ด้านความปลอดภัย การสร้างจุดเด่นและสร้างอัตลักษณ์ การมีนโยบายและแผนพัฒนาการท่องเที่ยวเมืองชายแดน การยกระดับศักยภาพของมัคคุเทศก์ท้องถิ่น และการพัฒนาเส้นทางและกิจกรรมการท่องเที่ยวชายแดน จากผลการวิจัย หน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับ
การท่องเที่ยวควรเพิ่มการพัฒนาด้านโครงสร้างพื้นฐานและสาธารณูปโภค ความปลอดภัย นโยบายการพัฒนาการท่องเที่ยว เส้นทาง
การท่องเที่ยว กิจกรรมการท่องเที่ยว และมัคคุเทศก์ท้องถิ่นเพื่อสนับสนุนการท่องเที่ยวเมืองชายแดน

ประวัติผู้แต่ง

สุวภัทร ศิริธรรมะสกุล

คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี

เขมจิรา หนองเป็ด

คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี

เอกสารอ้างอิง

กนกวรรณ มะโนรมย์. (2552). รายงานการวิจัยเรื่อง พัฒนาการและการขยายตัวของเมืองชายแดน กรณีศึกษาเมืองโขงเจียม จังหวัดอุบลราชธานี. อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2562). สถิตินักท่องเที่ยวภายในประเทศ Q1-Q4 ปี 2560-2561. สืบค้นเมื่อ 13 ตุลาคม 2564

จาก https://www.mots.go.th/news/category/531.

คณะกรรมการพัฒนาการท่องเที่ยว ประจําเขตพัฒนาการท่องเที่ยววิถีชีวิตลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาตอนกลาง. (2560). แผนปฏิบัติการพัฒนาการท่องเที่ยว ภายในเขตพัฒนาการท่องเที่ยววิถีชีวิตลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาตอนกลาง พ.ศ. 2560-2564.

สืบค้นเมื่อ 13 ตุลาคม 2564 จาก https://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2560/E/072/13.PDF.

จารุวรรณ เพียรธนดล. (2564). ผู้จัดการบริษัท. บริษัท เอ็มเจ ฮอลิเดย์ ทัวร์. สัมภาษณ์. 14 กันยายน 2564.

ชยุต จิตดำรงสุนทร. (2558). การบริหารจัดการการท่องเที่ยวอําเภอเชียงของ ในฐานะอําเภอชายแดน. วารสารวิชาการ

สถาบันการพลศึกษา, 7(3), 77-78.

พนิตสุภา ธรรมประมวล และกาสัก เต๊ะขันหมาก (2563). การพัฒนาการจัดการการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์บนฐานทุนทางวัฒนธรรม

สู่เศรษฐกิจชุมชนของชมรมโฮมสเตย์เพื่อนเกษตร อําเภอวิเศษชัยชาญ จังหวัดอ่างทอง. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร,

(1), 65-83.

ศราวดี เทียมประเสริฐ. (2564). ผู้ประกอบการบริษัท. บริษัท แอทอุบลทราเวล. สัมภาษณ์. 16 กันยายน 2564.

สมจินต์ ชาญกระบี่และนรินทร์ สังข์รักษา. (2560). ยุทธศาสตร์การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ของจังหวัดสุพรรณบุรี.

Veridian E-Journal, Silpakorn University, 10(2), 2410-2425.

สุขุมวิทย์ ไสยโสภณและคณะ. (2566). บริบทการท่องเที่ยวข้ามแดน ไทย-ลาว พื้นที่ ท่าลี่-หลวงพระบาง. Interdisciplinary Academic and Research Journal, 3(6), 839-860.

สุวดี บุญมาจรินนท์ จันทรจิตต์ ฐนะศิริ และมนรัตน์ ใจเอื้อ. (2565). การออกแบบประสบการณ์การท่องเที่ยวโดยชุมชนผ่านกิจกรรม

การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ฐานโมเดลเศรษฐกิจสู่การพัฒนาที่ยั่งยืน. วารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี, 19(2), 84-92.

สำนักงานตรวจคนเข้าเมือง. (2563). สถิติการเดินทางเข้าออกจุดผ่านแดน. สืบค้นเมื่อ 13 ตุลาคม 2564 จากhttps://www.immigration.go.th/?page_id=1564.

สำนักงานสภานโยบายการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรมแห่งชาติ (สอวช.). (2564). Creative Economy

พาเศรษฐกิจไทยก้าวไกลสู่สากล. สืบค้นเมื่อ 13 ตุลาคม 2564 จาก https://www.nxpo.or.th/th/9440.

สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2565). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ (พ.ศ. 2566-2570).

สืบค้นเมื่อ 21 ตุลาคม 2565 จาก https://www.nesdc.go.th/ewt_news.php?nid=13651.

Bouchra, N.H. & Hassan, R.S. (2023). Application of Porter's Diamond Model: A Case Study of Tourism Cluster

in UAE, In Ebrashi, R., Hattab, H., Hassan, R.S. & Bouchra, N.H. (Ed.). Industry Clusters and Innovation

in the Arab World. (73-80). Leeds: Emerald Publishing Limited.

Gaoae, J. et al. (2019). Tourism Border-Making: A Political Economy of China's Border Tourism. Retrieved March 20, 2020, from http://www.elsevier.com/locate/annals.

Richards, G. (2020). Designing Creative Places: The Role of Creative Tourism. Annals of Tourism Research, 8, 1-11.

Wieckowski, M. (2023). How Border tripoints offer Opportunities for Transboundary Tourism Development,

Tourism Geographies, 25(1), 310-333.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-06-30