การพัฒนาการสื่อสารทางการตลาดในการส่งเสริมผลิตภัณฑ์ท้องถิ่นเพื่อยกระดับรายได้ผู้สูงอายุ ตำบลศรีสุนทร อำเภอถลาง จังหวัดภูเก็ต
คำสำคัญ:
การพัฒนา, การสื่อสารทางการตลาด, ผลิตภัณฑ์ท้องถิ่น, การยกระดับรายได้, ผู้สูงอายุบทคัดย่อ
บทความวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาและเปรียบเทียบความคิดเห็นต่อสภาพการสื่อสารทางการตลาดผลิตภัณฑ์ท้องถิ่น เพื่อยกระดับรายได้ผู้สูงอายุตำบลศรีสุนทร อำเภอถลาง จังหวัดภูเก็ต ในด้านต่าง ๆ ระหว่างผู้สูงอายุตำบลศรีสุนทรกับลูกค้าที่ได้ซื้อผลิตภัณฑ์ท้องถิ่นของผู้สูงอายุตำบลศรีสุนทร และ 2) เพื่อศึกษาและเสนอแนะแนวทางการพัฒนาการสื่อสารทางการตลาดผลิตภัณฑ์ท้องถิ่น เพื่อยกระดับรายได้ผู้สูงอายุตำบล ศรีสุนทร อำเภอถลาง จังหวัดภูเก็ต โดยใช้การวิจัยแบบผสมผสาน จำนวน 797 คน ได้แก่ ข้อมูล
เชิงปริมาณด้วยแบบสอบถามกับผู้สูงอายุที่อาศัยอยู่ในตำบลศรีสุนทร จำนวน 384 คน และลูกค้าที่ได้ซื้อผลิตภัณฑ์ท้องถิ่นของผู้สูงอายุตำบล
ศรีสุนทร จำนวน 384 คน ใช้วิธีการสัมภาษณ์แบบเจาะลึก จำนวน 14 คน และการสนทนากลุ่ม จำนวน 15 คน จากกลุ่มตัวแทนผู้นำชุมชน ผู้บริหารของหน่วยงานภาครัฐ และภาคเอกชน ส่วนการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณใช้ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที ขณะที่ข้อมูลเชิงคุณภาพใช้การวิเคราะห์โดยจำแนกข้อมูลและเปรียบเทียบข้อมูล
ผลการศึกษากลุ่มผู้สูงอายุและลูกค้ามีความคิดเห็นแตกต่างกันในทุกด้านของการสื่อสารทางการตลาด อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ .05 โดยเฉพาะด้านการขายส่วนบุคคล การตลาดทางตรงและฐานข้อมูล และการจัดกิจกรรมพิเศษและสร้างประสบการณ์ การพัฒนาแนวทางการสื่อสารทางการตลาดควรส่งเสริมการโฆษณา การจัดแพ็กเกจโปรโมชัน และใช้สื่อสังคมออนไลน์อย่างมีประสิทธิภาพ พร้อมบูรณาการความร่วมมือจากเทศบาล ชมรมผู้สูงอายุ หน่วยงานรัฐ เอกชน และสถานศึกษา เพื่อยกระดับผลิตภัณฑ์ท้องถิ่นให้เข้าถึงกลุ่มลูกค้ากว้างขึ้น ผลการวิจัยนี้สามารถนำไปใช้ในการวางแผนกลยุทธ์การตลาดเพื่อส่งเสริมผลิตภัณฑ์ท้องถิ่นอย่างเป็นระบบ โดยเฉพาะในบริบทของผู้สูงอายุที่ต้องการสร้างรายได้จากภูมิปัญญาท้องถิ่น และสามารถประยุกต์ใช้ในพื้นที่อื่นที่มีบริบทใกล้เคียงเพื่อพัฒนาเศรษฐกิจฐานรากอย่างยั่งยืน
เอกสารอ้างอิง
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2565). สถิติผู้สูงอายุ ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2565 แยกตามตำบล. สืบค้นเมื่อ 31 ธันวาคม 2565
จาก https://shorturl.asia/pzXf1
คณะอนุกรรมการยุทธศาสตร์เศรษฐกิจฐานราก. (2559). คู่มือการส่งเสริมการพัฒนา “ระบบเศรษฐกิจฐานราก”.
สำนักสนับสนุนขบวนองค์กรชุมชน และสำนักสื่อสารการพัฒนาสถาบันพัฒนาองค์กรชุมชน (องค์การมหาชน).
ชวัลนุช พุธวัฒนะ และปังปอนด์ รักอำนวยกิจ. (2564). แนวทางการพัฒนาผลิตภัณฑ์ท้องถิ่นของจังหวัดรองผ่านกระบวนการสร้าง
ตราสินค้า การสร้างบรรจุภัณฑ์ และการเล่าเรื่อง (Branding, Packaging, and Storytelling) เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยว กรณีศึกษา
กลุ่มจังหวัดอีสานใต้ (ยโสธร ศรีสะเกษ อํานาจเจริญ). วารสารรัฐประศาสนศาสตร์, 19(2), 71-96.
ดาวเดือน อินเตชะ. (2566). การสื่อสารทางการตลาดแบบบูรณาการที่ส่งผลต่อการตัดสินใจซื้อสินค้า ของวิสาหกิจชุมชน: กรณีศึกษาผลิตภัณฑ์กลุ่มน้ำพริกกรอบสมุนไพร บ้านเมาะหลวง อ.แม่เมาะ จ.ลำปาง. วารสาร มทร.อีสาน ฉบับมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 10(2), 67-77.
เทศบาลตำบลศรีสุนทร. (2562). แผนพัฒนาท้องถิ่น (พ.ศ. 2561 - 2565). เทศบาลตำบลศรีสุนทร.
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2557). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสติถิด้วย SPSS และ AMOS. บิสซิเนสอาร์แอนด์ดี.
ภณธศร ปุ๊ดหน่อย และโชติ บดีรัฐ. (2567). การพัฒนาศักยภาพชุมชนท่องเที่ยว OTOP นวัตวิถีไทยทรงดำในเขตพื้นที่บ้านห้วยห้าง
ตำบลหนองหลุม อำเภอวชิรบารมี จังหวัดพิจิตร. วารสารพัฒนาการเรียนรู้สมัยใหม่, 9(3), 140–150.
ภัทรา สุขะสุคนธ์. (2565). แนวทางการพัฒนากลยุทธ์การตลาดผลิตภัณฑ์ชุมชนของกลุ่มผู้สูงอายุในจังหวัดสมุทรปราการ. วารสารวิจัย
ราชภัฏเชียงใหม่, 23(2), 174-189.
มัสลิน ใจคุณ. (2561). การยอมรับเทคโนโลยี ความไว้วางใจ และการตลาดผ่านสังคมออนไลน์ที่มีผลต่อความตั้งใจซื้อสินค้าผ่านช่องทางเฟซบุ๊ก ไลฟ์ (Facebook LIVE) ของกลุ่มผู้บริโภค Generations X, Y, Z. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลกรุงเทพ.
รัฐวิชญ์ ศิริอมรสิทธิ์ และโสภาค พาณิชย์พิบูล. (2567). กลยุทธ์การสื่อสารการตลาดผลิตภัณฑ์สำหรับผู้สูงอายุ. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 21(93), 14-25.
วัลลภา พัฒนา และอันธิกา ทิพย์จำนงค์. (2566). แนวทางการพัฒนากลยุทธ์การตลาดของผลิตภัณฑ์ชุมชนตำบลท่าข้าม
อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์, 18(2), 15-32.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติ พ.ศ. 2561-2580. สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ. (2565). ระบบบริหารจัดการข้อมูลการพัฒนาคนแบบชี้เป้า (Thai People Map and Analytics Platform : TPMAP). สืบค้นเมื่อ 31 ธันวาคม 2565 จาก https://www.tpmap.in.th/2565/83
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2563). รายงานการวิเคราะห์สถานการณ์ความยากจนและความเหลื่อมล้ำ
ในประเทศไทย ปี 2562. สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2565). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13. สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สำนักเลขาธิการคณะรัฐมนตรี. (2561, 13 เมษายน). พระราชกฤษฎีกาจัดตั้งสํานักงานส่งเสริมเศรษฐกิจสร้างสรรค์ (องค์การมหาชน) พ.ศ. 2561. ราชกิจจานุเบกษา, 135(59 ก), 27.
สุภางค์ จันทวานิช. (2559). การวิเคราะห์ข้อมูลในการวิจัยเชิงคุณภาพ. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อำพร ผสมทรัพย์. (2565, เมษายน 20). ประธานศูนย์เรียนรู้เศรษฐกิจพอเพียงบ้านลิพอนใต้ ศูนย์เรียนรู้เศรษฐกิจพอเพียงบ้านลิพอนใต้. สัมภาษณ์.
Bhrammanachote, W., & Ketverapong, R. (2024). Marketing communication through brand storytelling of the communitique products in phayao province. Parichart Journal, 37(2), 377-397.
Intraratat, K., Punnahitanond, R., Intaratat, D., Lomchakarn, P., & Boonsawad, P. (2025). Digital competency among the aged entrepreneurs under the silver economy with soft Power in thailand. Edelweiss Applied Science and Technology, 9(1), 9-37.
Kotler, P., & Keller, K. L. (2016). Marketing Management (15th ed.). Pearson Education Limited.
Malisuwan, C., & Jeharrong, P. (2021). Marketing communication of OTOP entrepreneurs in the three southernmost provinces of Thailand. Academy of Entrepreneurship Journal, 27(Special Issue 5), 1-14.
Nuanmeesri, S. (2021). The efficiency of elderly community product using digital marketing through unfolding of practice during COVID19 pandemic. Journal of System and Management Sciences, 11(4), 65-86.
Piakson, P., Thongpan, S., & Rattanapong, P. (2022). Factors affecting the success of OTOP products. Asian Journal of Social Science and Management Technology, 4(1), 259-265.
Pratiwi, A. (2020). The role of local community associations as intermediaries: a multiple case study in a rural area. STI Policy and Management Journal, 5(1), 17-32.
Sonhom, V., & Taravet, V. (2023). Identity of local wisdom to product development to enhance cultural products: a case study of wat kai tia community, krachaeng sub-district, samkhok district, pathum thani province. Asian Journal of Arts and Culture, 23(2), 30-45.
Termsnguanwong, S. (2015). OTOP Product champion marketing strategy model: integrated marketing format for one tambon one product (OTOP). Review of Integrative Business and Economics Research, 4(4), 259-276.
Watthanachanobon, W., & Chantaranamchoo, N. (2020). A local wisdom knowledge management model to enhance economic value-Added for textile products of thai-yuan ethnic community enterprises.
Journal of Community Development Research (Humanities & Social Sciences), 13(4), 9-24.
Yamane, T. (1973). Statistics An Introductory Analysis. (3rd ed.). Harper.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ตีพิมพ์ในวารสาร เป็นงานเขียนของนักวิจัยหรือนักวิชาการแต่ละท่านโดยเฉพาะ มิใช่ความเห็นและความรับผิดชอบใดๆ ของกองบรรณาธิการวารสารการจัดการและการพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารฯ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการจัดการและการพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใดๆ จะต้องทำการอ้างอิงมายังวารสาร
