การลดการสูญเสียเศษซากวัตถุดิบผ่านนวัตกรรมผลิตภัณฑ์ของวิสาหกิจชุมชน สับปะรดภูแล ตำบลนางแล อำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย

ผู้แต่ง

  • สุภมล ดวงตา
  • นิรุตติ์ ชัยโชค
  • สรัญญา เทือกธรรมมา
  • ณัชพล หลั่งนาค
  • บุญฑวรรณ วิงวอน

คำสำคัญ:

การลดการสูญเสีย, เศษซากวัตถุดิบ, นวัตกรรมผลิตภัณฑ์

บทคัดย่อ

       การวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ปริมาณเศษซากวัตถุดิบ ศึกษานวัตกรรมผลิตภัณฑ์ที่ลดการสูญเสียเพิ่มมูลค่า วิเคราะห์รายได้ส่วนเพิ่มจากการนำนวัตกรรมการผลิตไปใช้ในการจัดการของเสีย งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม ผู้ให้ข้อมูลคือ ประธาน รองประธาน คณะกรรมการ และสมาชิกกลุ่มวิสาหกิจชุมชนสับปะรดภูแล ตำบลนางแล อำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย จำนวน 30 คน เครื่องมือวิจัย แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง วิเคราะห์ข้อมูลด้วยเนื้อหาและการตรวจสอบสามเส้า

       ผลการวิจัยพบว่า ปริมาณเศษซากที่เหลือจากการผลิตสับปะรดผลมีปริมาณสูงเมื่อเทียบกับน้ำหนักผลสับปะรด ถือเป็นต้นทุนที่สูญเสียในกระบวนการผลิต และพบว่าเศษซากวัตถุดิบดังกล่าวสามารถนำมาพัฒนาเป็นผลิตภัณฑ์ด้วยการผลิตสบู่สครับเพื่อช่วยลดปริมาณของเสียและสร้างมูลค่าเพิ่มได้อย่างมีประสิทธิภาพ ช่วยเพิ่มรายได้จากการจำหน่ายให้กับกลุ่มวิสาหกิจชุมชน ทำให้สมาชิกในกลุ่มมีรายได้เพิ่มขึ้น 6,000 บาทต่อเดือน คิดเป็นเพิ่มขึ้นร้อยละ 50 เพิ่มความสามารถการใช้จ่ายภายในครัวเรือนของสมาชิก การบูรณาการแนวคิดการผลิตแบบลีนและแนวคิดลดขยะเป็นศูนย์แสดงให้เห็นว่ากระบวนการผลิตสบู่สครับสามารถจัดการของเสียเป็นทรัพยากรเศรษฐกิจ สอดคล้องกับแนวคิดการจัดการของเสียอย่างยั่งยืน ลดต้นทุน เพิ่มรายได้ ลดผลกระทบสิ่งแวดล้อม งานวิจัยนี้สามารถนำไปต่อยอดในระดับชุมชนหรือหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง เพื่อพัฒนาแนวทางการใช้ประโยชน์จากการจัดการของเสียทางการเกษตรให้เกิดประโยชน์สูงสุด ทั้งในด้านเศรษฐกิจ สังคม และสิ่งแวดล้อม

ประวัติผู้แต่ง

สุภมล ดวงตา

คณะบัญชี มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย

นิรุตติ์ ชัยโชค

คณะบัญชี มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย

สรัญญา เทือกธรรมมา

คณะบัญชี มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย

ณัชพล หลั่งนาค

คณะบัญชี มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย

บุญฑวรรณ วิงวอน

วิทยาลัยนานาชาติ วิทยาลัยอินเตอร์เทคลำปาง

เอกสารอ้างอิง

กรมส่งเสริมการเกษตร. (2567). การส่งเสริมและพัฒนาสินค้าเกษตรมูลค่าสูงในพื้นที่. กระทรวงเกษตรและสหกรณ์.

กรมส่งเสริมการเกษตร. (2567). “1 ท้องถิ่น 1 สินค้าเกษตรมูลค่าสูง” เพื่อยกระดับสินค้า เสริมศักยภาพเกษตรกรอีกทางหนึ่ง.

กรมส่งเสริมการเกษตร.

พงษเดช รัตนานุกูล. (2560). โครงการศึกษาศักยภาพการใช้ประโยชน์เศษวัสดุเหลือทิ้งในประเทศไทย. สำนักวิจัยและพัฒนาการป่าไม้ กรมป่าไม้.

มัทธนี ปราโมทย์เมือง. (2567). การออกแบบและพัฒนาผลิตภัณฑ์สร้างสรรค์จากเศษวัสดุเหลือทิ้งทางการเกษตรอัตลักษณ์พื้นถิ่น

ข้าวเจ็กเชยเสาไห้ (ข้าว GI) จังหวัดสระบุรี. วารสารสถาปัตยกรรม การออกแบบและการก่อสร้าง, 6(2), 117–130.

สำนักงานนโยบายและยุทธศาสตร์การค้า. (2566). รายงานยุทธศาสตร์การพัฒนาสินค้าเกษตร. กระทรวงพาณิชย์.

Almansour, M., & Akrami, M. (2024). Towards Zero Waste: An In-depth Analysis of National Policies, Strategies,

and Case Studies in Waste Minimization. Sustainability, 16(22), 10105. https://doi.org/10.3390/su162210105.

Alzlzly, A. (2023). The Impact of Recycling Processes on Production Cost Reduction and Organizational Sustainability. Journal of Environmental Management, 78(3), 45–57.

Charris-Sevilla, Y., Gallego-Nicholls, J. F., Santos-Rojo, C., & Ortigosa-Blanch, A. (2023). Innovation Activities and Their Impact on Product Innovation Results: Evidence from a Sectorial Study. Sustainability, 15(8), 6459. https://doi.org/10.3390/su15086459.

Connett, P. (2013). The Zero Waste Solution: Untrashing the Planet one Community at a Time. Chelsea Green Publishing.

Dawood, L. M., & Hassan, Z. (2019). Waste Management of an Industrial Product Using Lean Manufacturing. Educational Research International, 8(3), 51–62.

Dhokare, S. (2020). A Study of Green Marketing: Advantages and Challenges. Journal of Interdisciplinary Cycle Research, 12(8), 512–521.

Fenner, S., & Netland, T. (2023). Lean service: A contingency perspective. Service Business, 17(3), 451–476. https://doi.org/10.1007/s12063-023-00350-7

Gupta, S., Sharma, M., & Sunder, V. M. (2016). Lean services: A systematic review. International Journal of Productivity and Performance Management, 65(8), 1025–1056. https://doi.org/10.1108/IJPPM-02-2015-0032

Ohno, T. (1988). Toyota Production System: Beyond Large-Scale Production. Productivity Press.

Palmer, J. (1970). Production Management: Reducing Waste Materials. Wiley.

Povinelli, D. J., & Hambleton, R. K. (1977). Assessing Item-Objective Congruence in Test Development: An Approach to Improving Test Validity and Reliability. Journal of Educational Measurement, 14(3), 231–245.

Pozzi, R., Cannas, V. G., & Rossi, T. (2024). Data Science Supporting Lean Production: Evidence from Manufacturing Companies. Systems, 12(3), 100. https://doi.org/10.3390/systems12030100

Richon, A. B., & Richon, M. A. (2023). Four-Week Safety and Acceptability Study of 15% Bromelain Topical Lotion: An Open Label, Non-Comparative, Triple-Arm Study. Mathews Journal of Pharmaceutical Science, 7(3), 21. https://doi.org/10.30654/MJPS.10021.

Roxana, S., & Viorel, L. (2018). Product Innovation Concept: From Creativity to Innovation. Innovation and Product Development Journal, 12(4), 123-135.

Usoro, M., & Effiong, M. B. (2024). Assessing the Influence of Waste Recycling on Cost Reduction in Manufacturing Firms in Port Harcourt, Nigeria. Scholarly Journal of Management Sciences Research, 3(8), 65-84. https://doi.org/10.5281/zenodo.13954176.

Valenzuela-Fernández, L., & Escobar-Farfán, M. (2022). Zero-Waste Management and Sustainable Consumption: A Comprehensive Bibliometric Mapping Analysis. Sustainability, 14(23), 16269. https://doi.org/10.3390/su142316269.

Wang, J., & Li, Y. (2018). Pineapple Peel as a Source of Bromelain Enzyme: Applications in Pharmaceutical and Food Industries. Journal of Biochemical Processing, 15(2), 89-99.

Womack, J. P., & Jones, D. T. (2003). Lean Thinking: Banish Waste and Create Wealth in Your Corporation.

Free Press.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-12-29