อิทธิพลของการจัดการโซ่อุปทานและศักยภาพการแข่งขันต่อความพร้อมในการส่งออกกล้วยหอมทองของเกษตรกรในจังหวัดสุราษฎร์ธานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ วิเคราะห์ประสิทธิภาพการจัดการโซ่อุปทานและศักยภาพการแข่งขันของเกษตรกรฯ ประเมินความรู้ความเข้าใจและความพร้อมในการส่งออกฯ และศึกษาอิทธิพลของการจัดการโซ่อุปทานและศักยภาพการแข่งขันที่มีต่อความพร้อมในการส่งออกของเกษตรกรผู้ปลูกกล้วยหอมทองในจังหวัดสุราษฎร์ธานี เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ เกษตรกรผู้ปลูกกล้วยหอมทองในจังหวัดสุราษฎร์ธานี จำนวน 260 คน กำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างโดยใช้สูตรทาโร่ ยามาเน่ และใช้วิธีการสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนาและเชิงอนุมาน ผลการวิจัยพบว่า ประสิทธิภาพการจัดการโซ่อุปทาน แบ่งเป็น 3 ส่วน ได้แก่ ข้อมูลทั่วไปของเกษตรกร ส่วนใหญ่เป็นเพศชาย มีอายุระหว่าง 51 - 60 ปี มีการศึกษาสูงสุดที่มัธยมศึกษาตอนต้น รายได้เฉลี่ยต่อปีจากการทำเกษตรกรรมกล้วยหอมทองอยู่ในช่วง 10,001 - 50,000 บาท และมีพื้นที่ปลูก 6 - 10 ไร่ ทั้งนี้ยังไม่มีความตั้งใจที่จะขยายพื้นที่ปลูกในอนาคต และปัญหาสำคัญที่พบ คือ ความผันผวนของราคา ประสิทธิภาพการจัดการโซ่อุปทานโดยรวมมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก ศักยภาพความสามารถในการแข่งขันโดยรวมมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก และการประเมินความรู้ความเข้าใจและความพร้อมในการส่งออก โดยรวมมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก อิทธิพลของการจัดการโซ่อุปทานและศักยภาพการแข่งขันที่มีต่อความพร้อมในการส่งออกของเกษตรกร มีอิทธิพลเชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ด้านการวางแผนและการผลิตของประสิทธิภาพการจัดการโซ่อุปทาน รวมถึงการคุกคามของผู้ประกอบการรายใหม่จากศักยภาพการแข่งขัน มีอิทธิพลเชิงบวกต่อความพร้อมในการส่งออก
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กองนโยบายและยุทธศาสตร์การค้าสินค้าเกษตร. (2567). การพัฒนาโลจิสติกส์เพื่อการค้าสินค้าเกษตร. สำนักงานนโยบายและยุทธศาสตร์การค้า. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงพาณิชย์.
กานต์กนก ผุดวัฒน์ และคณะ. (2566). การศึกษาห่วงโซ่คุณค่าของกล้วยหอมทองในจังหวัดเพชรบุรีภายใต้สถานการณ์การแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโคโรนา 2019. วารสารแก่นเกษตร, 51(2), 271-287.
ธนิสร ตั้งอารมณ์มั่น. (2564). การพัฒนาระบบแนะนำการส่งออกสินค้าของประเทศไทย: กรณีศึกษาผลไม้สด. ใน วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาโลจิสติกส์และโซ่อุปทาน. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ปณิตา แจ้ดนาลาว และคณะ. (2563). การจัดการโซ่อุปทานของผลิตภัณฑ์ชุมชนจากกล้วย กรณีศึกษาอำเภออู่ทอง จังหวัดสุพรรณบุรี. วารสารการจัดการ มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์, 9(4), 98-108.
พิชัย เหลี่ยวเรืองรัตน์ และคณะ. (2564). การจัดการโซ่อุปทานต้นน้ำของผลิตผลทางการเกษตรในพื้นที่กึ่งเมืองกิ่งชนบท: กรณีศึกษา ตำบลหนองผึ้ง ตำบลยางเนิ้ง และตำบลสารภี อำเภอสารภี จังหวัดเชียงใหม่. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 13(2), 148-155.
เพชรายุทธ แซ่หลี และคณะ. (2562). การศึกษาเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของโซ่อุปทานแตงโม ตลาดไทยเจริญ จังหวัดพิษณุโลก. วารสารวิชาการเทคโนโลยีอุตสาหกรรมและวิศวกรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 1(2), 64-74.
วัลย์จรรยา วิระกุล. (2565). ความสามารถในการแข่งขันของเกษตรกรแปลงใหญ่กลุ่มร้อยแก่นสารสินธุ์. วารสารวิชาการและวิจัย มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, 12(2), 158-169.
วัลลภา วิชะยะวงศ์. (2564). แนวทางการพัฒนากลยุทธ์การแข่งขันของธุรกิจส่งออกผักและผลไม้ในจังหวัดนครปฐม. วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม, 8(2), 81-97.
สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร. (2566). กล้วยหอมทอง. ระบบสารสนเทศทางด้านการเกษตร. สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงเกษตรและสหกรณ์.
Chopra, S. & Meindl, P. (2019). Supply chain management: Strategy, planning, and operation. (7th ed.). UK: Pearson.
Keshelashvili, G. (2018). Value Chain Management in Agribusiness. International Journal of Business and Management, 6(2), 59-77.
Leonidou, L. C. (1995). Empirical research on export barriers: Review, assessment, and synthesis. Journal of International Marketing, 3(1), 29-43.
Office of the National Economic and Social Development Board. (2015). Kitchen to the world: Strategic plan (2016-2121). Bangkok: Prime minister’ office. (in Thai).
Porter, M. E. (1985). Competitive advantage: Creating and sustaining superior performance. USA: The Free Press.
Porter, M. E. (1990). The competitive advantage of nations. USA: The Free Press.
