ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีขององค์การผ่านการรับรู้วัฒนธรรมองค์การและการกำกับตนเองของข้าราชการทหารสังกัดกองพลทหารปืนใหญ่ต่อสู้อากาศยาน

Khonggrich Wuttisucheewa; Pashatai Charutawephonnukoon

Authors

Khonggrich Wuttisucheewa Faculty of Business Administration, Rangsit University
Pashatai Charutawephonnukoon Faculty of Business Administration, Rangsit University

Keywords:

Transformational Leadership, Organizational Culture, Self-regulation, Organizational Citizenship Behavior

Abstract

The objective of this research was to study (1) the transformational leadership influencing the perception of organizational culture of military officers of Air Defense Artillery Division, (2) the transformational leadership influencing the self-regulation of military officers of Air Defense Artillery Division, (3) the transformational leadership influencing the organizational citizenship behavior of military officers of Air Defense Artillery Division, (4) the perception of organizational culture influencing the organizational citizenship behavior of military officers of Air Defense Artillery Division, and (5) the self-regulation influencing the organizational citizenship behavior of military officers of Air Defense Artillery Division. This research was a quantitative research. The population used in this research were of 1,685 military officers of Air Defense Artillery Division. The samples were of 340 ones, selected randomly by quota sampling method. Questionnaires were used to collect data. Data analysis employed descriptive statistics including frequency, percentage, mean, and standard deviation and inferential statistics including structural equation modeling.

The research results revealed that the transformational leadership directly affected the perception of organizational culture and self-regulation of the military officers of Air Defense Artillery Division with a statistical significance level of 0.001 and indirectly affected the organizational citizenship behavior through the perception of organizational culture and self-regulation of the military officers of Air Defense Artillery Division with a regression weight as of 0.72 and a determination coefficient as of 88 percent. Whereas, the structural model was significantly consistent with the empirical data, which all model-fit indices including chi-square (153.334), p-value (0.000), chi-square values/df (1.825), GFI (1.825), AGFI (0.953), NFI (0.914), CFI (0.977), and RMSEA (0.049), were acceptable.

References

กฤศณัฏฐ์ จันทร์. (2560). รายงานการวิจัยเรื่องการเพิ่มประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของนายทหารสัญญาบัตรศูนย์ประสานงานกับประเทศเพื่อนบ้าน. กรุงเทพฯ: วิทยาลัยการทัพบก.

กัลยา วานิชย์บัญชา และฐิตา วานิชย์บัญชา. (2558). การใช้ SPSS for Windows ในการวิเคราะห์ข้อมูล. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์สามลดา.

เจษฎา มีบุญลือ. (2553). ความมั่นคงแห่งชาติ: การสร้างชาติไทยให้ยั่งยืน. กรุงเทพฯ: ศูนย์ศึกษายุทธศาสตร์ สถาบันวิชาการป้องกันประเทศ.

ณรงค์วิทย์ แสนทอง. (2553). การบริหารงานทรัพยากรมนุษย์สมัยใหม่ ภาคปฏิบัติ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: เอช อาร์ เซ็นเตอร์.

ธีระยุทธ เมฆประสาท. (2559). อิทธิพลของภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงต่อ วัฒนธรรมองค์การ ความพึงพอใจ ในการทำงานความผูกพันต่อองค์การ และผลการปฏิบัติงานของพนักงานในกลุ่มอุตสาหกรรม ผู้ผลิตชิ้นส่วนยานยนต์ของประเทศญี่ปุ่นในประเทศไทย. วารสารดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์, 6, 81-96.

นุช สัทธาฉัตรมงคล และอรรถพล ธรรมไพบูลย์. (2559). ผู้นำการเปลี่ยนแปลงในยุคโลกาภิวัฒน์สู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน. วารสารธุรกิจปริทัศน์, 8(1), 167-182.

เบญจวรรณ แสงจันทร์ และดุจเดือน พันธุมนาวิน. (2561). จิตลักษณะและสถานการณ์ที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีในองค์การของกองบัญชาการกองทัพไทย. วารสารสถาบันวิชาการป้องกันประเทศ, 9(2), 74-85.

แผนกวิชาทหารปืนใหญ่. (2562). วิชาปืนใหญ่สนาม และปืนใหญ่ต่อสู้อากาศยาน. สืบค้นจาก http://www.crma.ac.th/msdept/prakunmsdept/paper/book204a.pdf

พิชาย รัตนดิลก ณ ภูเก็ต. (2552). องค์การและการบริหารจัดการ. นนทบุรี: ธิงค์ ปียอนด์ บุ๊คส์.

ภัคภณ สนิทสม และณัฐพล จารัตน์. (2558). คุณลักษณะผู้นำทางทหารที่พึ่งปประสงค์ของกองทัพไทย. วารสารนักบริหาร, 35(1), 75-86.

รุ่ง โอชารส. (2559). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงและวัฒนธรรมองค์การที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีของบุคลากรโรงพยาบาลชุมชน ในเขตตรวจราชการที่ 3 กระทรวงสาธารณสุข. วารสารการพยาบาล การสาธารณสุขและการศึกษา, 17(3), 58-68.

ศุภกฤษ์ สุดยอดประเสริฐ. (2560). ระบบราง ความมั่นคงของประเทศและคุณภาพชีวิตที่ยั่งยืน. สืบค้นจาก http://www.otp.go.th/uploads/files/1502786189-qrd1s-vceqy.pdf

สำนักงานสภาความมั่นคงแห่งชาติ. (2558). นโยบายความมั่นคงแห่งชาติ พ.ศ.๒๕๕๘ – ๒๕๖๔. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์คณะรัฐมนตรีและราชกิจจานุเบกษา.

สุรินทร์ ชุมแก้ว. (2556). วัฒนธรรมองค์การ ภาวะผู้นำแบบสร้างความเปลี่ยนแปลง และพฤติกรรมการทำงานตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงของผู้บริหารในองค์การเอกชน. (วิทยานิพนธ์ปริญามหาบัณฑิต, สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์).

อรุณรุ่ง เอื้ออารีสุขสกุล และธีระวัฒน์ จันทึก. (2559). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลง: เปลี่ยนความท้าทายสู่ความสำเร็จขององค์การอย่างยั่งยืน. Veridian E-Journal, Silpakorn University, 9(1), 845-860.

Alam, S. (2014). The relationship between emotional intelligence and transformational leadership in sports managers. European Journal of Experimental Biology, 4(3), 352-356.

Andressen, P., Konradt, U., & Neck, C. P. (2012). The relation between self-leadership and transformational leadership: Competing models and the moderating role of virtuality. Journal of Leadership & Organizational Studies, 19(1), 68-82.

Avinash, K., & Lima, R. (2009). Identification of causes of organizational citizenship behavior: A Qualitative study of LIC managers. Indian Journal of Social Science Researches, 6(2), 17-28.

Bandura, A. (1986). Social foundations of thought and action: A social cognitive theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall

Baumeister, R. F., & Vohs, K. D. (2004). Handbook of self-regulation: Research, theory, and applications. New York, NY, US: The Guilford Press.

Burns, J. M. (1978) Leadership. New York: Harper & Row.

Daft, R. L. (1999). Leadership: Theory and practice. Harcourt College Pub.

Gavora, P., Jakešová, J., & Kalenda, J. (2015). The Czech validation of the self-regulation questionnaire. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 171, 222-230.

Hair, J., Black, W., Babin, B., & Anderson, E. (2010). Multivariate data analysis (7th ed.). London: Pearson Education Limited.

Hoy, W. K., & Miskel, C. G. (2005). Educational administration (7th ed.). New York: McGraw-Hill.

Lan, Y., & Chen, Z. (2020). Transformational Leadership, Career Adaptability, and Work Behaviors: The Moderating Role of Task Variety. Frontiers in Psychology, 10, 2922.

LePine, M. A., Zhang, Y., Crawford, E. R., & Rich, B. L. (2016). Turning their pain to gain: Charismatic leader influence on follower stress appraisal and job performance. Academy of Management Journal, 59(3), 1036-1059.

McShane, S. L., & Von Glinow, M. A. (2009). Organizational behavior: Essentials. New York: McGraw-Hill Companies, Inc .

Organ, D. W. (1988). Organizational citizenship behavior: The good soldier syndrome. Massachusetts: D.C. Health and Company.

Qiu, Y., Lou, M., Zhang, L., & Wang, Y. (2020). Organizational citizenship behavior motives and thriving at work: The mediating role of citizenship fatigue. Sustainability, 12(6), 1-17.

Thiruvenkadam, T., & Durairaj, I. Y. A. (2017). Organizational citizenship behavior: Its definitions and dimensions. GE-International Journal of Management Research, 5(5), 46-55.

Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis (3rd ed.). New York: Harper and Row Publication.กฤศณัฏฐ์ จันทร์. (2560). รายงานการวิจัยเรื่องการเพิ่มประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของนายทหารสัญญาบัตรศูนย์ประสานงานกับประเทศเพื่อนบ้าน. กรุงเทพฯ: วิทยาลัยการทัพบก.