การบริหารทรัพยากรมนุษย์ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเขตอำเภอเรณูนคร จังหวัดนครพนม

Main Article Content

เวชยันต์ พรหมจันทร์
จารุกัญญา อุดานนท์
กชกร เดชะคำภู

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับการบริหารทรัพยากรมนุษย์ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเขตอำเภอเรณูนคร จังหวัดนครพนม และ 2) เปรียบเทียบการบริหารทรัพยากรมนุษย์ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเขตอำเภอเรณูนคร จังหวัดนครพนม เป็นการศึกษาวิจัยเชิงปริมาณ (Quantitative Research) กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ บุคลากรขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเขตอำเภอเรณูนคร จังหวัดนครพนม จำนวน 183 คน ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการวิจัย และสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติ t-test และ F-test ด้วยวิธีการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (One Way ANOVA)


ผลการวิจัย พบว่า ระดับการบริหารทรัพยากรมนุษย์ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเขตอำเภอเรณูนคร จังหวัดนครพนม ภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด (  = 4.64) เมื่อเปรียบเทียบการบริหารทรัพยากรมนุษย์ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเขตอำเภอเรณูนคร จังหวัดนครพนม จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล ผลการศึกษา พบว่า อายุ ระดับการศึกษา ประเภทบุคลากร ประสบการณ์การทำงานที่ต่างกัน มีการบริหารทรัพยากรมนุษย์ไม่แตกต่างกัน ยกเว้นหน่วยงานที่ต่างกันมีการบริหารทรัพยากรมนุษย์แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05

Article Details

How to Cite
พรหมจันทร์ เ., อุดานนท์ จ., & เดชะคำภู ก. (2024). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเขตอำเภอเรณูนคร จังหวัดนครพนม. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี, 13(2), 1–21. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/hsudru/article/view/276057
บท
บทความวิจัย

References

กรรณิกา เหมืองทอง. (2560). การประเมินการบริหารทรัพยากรมนุษย์ขององค์การบริหารส่วนตำบลกาญจนา อำเภอเมืองแพร่ จังหวัดแพร่. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย, 10(3), 153-170.

กัมพล เพ็ชรล้อมทอง, สันติ ปัญญา, สุรภา เอมสกุล และ โชติ บดีรัฐ. (2565). องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น : การบริหารจัดการภาครัฐแนวใหม่. Journal of Roi Kaensarn Academi, 7(3), 373-385.

เกตศราภรณ์ คุณวิบูลย์ และ จีรศักดิ์ โพกาวิน. (2565). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น อำเภอเชียงขวัญ จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด, 11(1), 412-422.

โกวิทย์ พวงงาม. (2562). การจัดการตนเองของชุมชนและท้องถิ่น. นนทบุรี: ธรรมสาร.

คำนาย อภิปรัชญาสกุลม. (2561). การบริหารการผลิต. กรุงเทพฯ: ดวงกมลสมัย.

ธนาวุฒิ คําศรีสุข และ กัมปนาท วงษ์วัฒนพงษ์. (2564). ปัญหาและอุปสรรคในการบริหารงานบุคคลขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. วารสารร้อยแก่นสารสินธุ์, 7(1), 369-386.

ธนาวุฒิ คำศรีสุข. (2565). ปัญหาและอุปสรรคในการบริหารทรัพยากรมนุษย์ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. Journal of Roi Kaensarn Academi, 7(1), 370-386.

ประหยัด หงส์ทองคำ. (2548). การบริหารท้องถิ่น. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

ผกากาญจน์ ปฐมาญาดา. (2565). แนวทางการบริหารจัดการทรัพยากรมนุษย์ภาครัฐอย่างยั่งยืนในศตวรรษที่ 21. วารสารนวัตกรรมการบริหารและการจัดการ, 10(1), 1-14.

พงศธร ผาสิงห์. (2552). สภาพและปัญหาการบริหารทรัพยากรมนุษย์ของเทศบาลในจังหวัดอุตรดิตถ์ จังหวัดแพร่และจังหวัดน่าน. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและพัฒนาประชาคมเมืองและชนบท มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์.

พิกุล คุณเชื่อง. (2559). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ตามหลักธรรมาภิบาลขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ในเขตอำเภอพรรณานิคม จังหวัดสกลนคร. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 13(62), 129-138.

เพิ่มพูน ทองศรี. (2558). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ของเทศบาลตำบลในอำเภอประโคนชัยจังหวัดบุรีรัมย์. วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.

ฟิลลิปส์ จิระประยุต. (2556). การนําเครื่องมือการบริหารจัดการภาครัฐแนวใหม่มาใช้ในหน่วยธุรกิจน้ำมัน บริษัท ปตท. จํากัด (มหาชน). วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

รัชนี วิเศษประสิทธิ์. (2562). สภาพปัญหาการบริหารทรัพยากรมนุษย์ในกรณีเปลี่ยนแปลงคณะผู้บริหาร:ศึกษากรณีขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดกาฬสินธุ์. วารสารวิทยาลัยสงฆ์นครลำปาง, 8(3), 186-202.

รัตติกาล โสวะภาส. (2563). การพัฒนาองค์การให้มีศักยภาพการทำงานสูง ในศตวรรษที่ 21. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์ (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 10(2), 229-239.

ลัดดาวัลย์ เพชรโรจน์ และ อัจฉรา ชำนิประศาสน์. (2562). สถิติสำหรับการวิจัยและเทคนิคการใช้ SPSS. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: เจริญดีมั่นคงการพิมพ์.

วัชรพล อรุณรัตน์ และ ธนัสถา โรจนตระกูล. (2565). ผลสัมฤทธิ์การบริหารทรัพยากรมนุษย์ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นยุคดิจิทัล. วารสารร้อยแก่นสารสินธุ์, 8(1), 429-443.

สำนักงานคณะกรรมการมาตรฐานการบริหารทรัพยากรมนุษย์ส่วนท้องถิ่น. (2554). รายงานประจำปี 2554 คณะกรรมการมาตรฐานการบริหารทรัพยากรมนุษย์ส่วนท้องถิ่น (ก.ถ.) และสำนักงานคณะกรรมการมาตรฐานการบริหารทรัพยากรมนุษย์ส่วนท้องถิ่น (สำนักงาน ก.ถ.). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการมาตรฐานการบริหารทรัพยากรมนุษย์ส่วนท้องถิ่น.

Cloete, H. (2023). Towards evidence-based human resource development for South African local government. Africa's Public Service Delivery and Performance Review, 11(1), 1-13.

Cronbach, L. J. (1970). Essentials of psychological testing. 3rd ed. New York: Harper & Row.

Jacobson, E. S., & Sowa, G. E. (2016). Municipal Human Resource Management: Challenges and Innovative Practices in Turbulent Times. State and Local Government Review, 48(2) 121-131.

Perlman, B. J. (2016). Human Resource Management at the Local Level: Strategic Thinking and Tactical Action. State & Local Government Review, 48(2), 114-120.

Pollitt, E. (1993). Iron deficiency and cognitive function. Annu Rev Nutr, 13, 521-537.

Yamane, T. (1973). Statistics: An introductory analysis. New York: Harper & Row.