ความอ่อนแอของภาพถ่าย : ความจริงในภาพถ่ายจากยุคฟิล์มถึงยุคโซเชียลมีเดีย

บทคัดย่อ

                   บทความนี้สำรวจข้อถกเถียงและแนวคิดดั้งเดิมรวมถึงกรณีตัวอย่าง ที่เกี่ยวข้องกับความจริงในภาพถ่าย เพื่อทบทวนความจำเป็นในการศึกษาถึงความอ่อนแอในการสื่อสารผ่านสื่อภาพถ่ายปัจจุบัน แนวคิดด้านการสื่อความหมายและความจริงในภาพถ่ายได้รับการกล่าวถึงในแวดวงวิชาการมาอย่างยาวนานตั้งแต่ยุคเริ่มแรกที่นักวิชาการให้ความสนใจในสื่อภาพถ่าย กระทั่งเมื่อถึงช่วงแห่งการเปลี่ยนผ่านเข้าสู่ยุคอิเล็กทรอนิกส์ แนวคิดดังกล่าวจึงได้รับความสนใจอีกครั้ง เนื่องด้วยความหวั่นวิตกต่อการมาถึงของเทคโนโลยีดิจิทัลและการหายไปของความจริงแท้ในภาพถ่ายที่เคยได้รับความเชื่อถือ การทบทวนแนวคิดดั้งเดิมกระตุ้นให้เกิดความสนใจในความจริงที่ถูกแปรรูปได้ง่ายดายขึ้นตามความก้าวหน้าของเทคโนโลยี สร้างให้เกิดข้อถกเถียงและข้อเสนอแนะถึงปัญหาในวงกว้าง คำถามมีอยู่ว่า ยังมีความจำเป็นอยู่หรือไม่ในการกล่าวถึงและทบทวนแนวคิดเดิมเหล่านั้น? ในยุคปัจจุบันที่เราก้าวผ่านข้อถกเถียงและเรียนรู้ถึงข้อจำกัดในการสื่อสารผ่านสื่อภาพถ่ายกันมาแล้ว ในยุคที่เราเข้าใจว่าผู้รับสารในโลกดิจิทัล “รู้ทัน” ถึงความจริงเสี้ยวหนึ่งของภาพถ่าย และ “ไม่ไร้เดียงสา” พอที่จะหลงเชื่ออย่างไร้สติต่อภาพที่เห็น ในยุคที่ภาพถ่ายดิจิทัลถูกใช้เป็นสื่อประจำวันจากความนิยมอย่างแพร่หลายในการสื่อสารผ่านโซเชียลเน็ตเวิร์ก ในยุคที่ผู้ผลิตและผู้ส่งสารแปรเปลี่ยนจาก ช่างภาพอาชีพและคนในอุตสาหกรรมมาเป็นใครก็ตามที่สามารถเข้าถึงและ ไหลเวียนในโลกออนไลน์ การทบทวนแนวคิดดั้งเดิมพร้อมด้วยกรณีตัวอย่างที่เกิดขึ้น ทั้งในยุคฟิล์มและในโลกออนไลน์ปัจจุบัน เน้นให้เห็นถึงความอ่อนแอของภาพถ่ายในฐานะสื่อที่นำเสนอข้อเท็จจริง และยังสะท้อนถึงปัญหาความอ่อนแอในการรับรู้ แบบฉับพลันของผู้เสพ ความอ่อนแอทางจริยธรรมของผู้ผลิตและผู้ส่งสารที่ ทวีความสำคัญและต้องการการตอกย้ำ ทั้งนี้เพื่อสร้างความเข้าใจในผลกระทบ ที่สามารถเกิดขึ้นได้อย่างง่ายดายจาก “พลังที่แข็งแรง” และจาก “ความอ่อนแอ” ที่มีควบคู่กันมาทุกยุคสมัยในการสื่อสารผ่านภาพถ่า