เสียงสะท้อนและข้อเสนอเชิงนโยบายของ ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียอุตสาหกรรมโทรทัศน์ไทย ต่อการปฏิบัติงานด้านกิจการโทรทัศน์ของ กสทช.

บทคัดย่อ

                บทความเรื่องนี้มาจากส่วนหนึ่งของรายงานโครงการติดตามและประเมินผล การปฏิบัติงานด้านกิจการโทรทัศน์ ประจำปี 2562 ภายใต้คณะกรรมการ ติดตามและประเมินผลการปฏิบัติงานของ กสทช. สำนักงาน กสทช. และ เลขาธิการ กสทช. มีวัตถุประสงค์เพื่อเก็บรวบรวมข้อมูล ศึกษา วิเคราะห์ และประเมินผลการดำเนินงานของ กสทช. สำนักงาน กสทช. และเลขาธิการ กสทช. ในด้านกิจการโทรทัศน์ประจำปี พ.ศ. 2562 จากการสนทนากลุ่มย่อย (focus group) ผู้ที่มีส่วนได้ส่วนเสียหลักในอุตสาหกรรมโทรทัศน์ ได้แก่ ผู้ให้บริการโทรทัศน์ภาคพื้นดินในระบบดิจิทัล ผู้ให้บริการโทรทัศน์ในระบบเคเบิล สมาคมมีเดียเอเยนซีและธุรกิจสื่อแห่งประเทศไทย และนักวิชาการทางด้านสื่อ โทรทัศน์จากมหาวิทยาลัย ภายใต้กรอบคำถามการศึกษา 3 ข้อ คือ (1) การ ช่วยเหลือผู้ประกอบการกิจการโทรทัศน์ภาคพื้นดินในระบบดิจิทัล (2) การ พัฒนาประสิทธิภาพของอุตสาหกรรมโทรทัศน์ และ (3) การกำกับดูแลเนื้อหา ของอุตสาหกรรมโทรทัศน์
                ผลการศึกษาพบว่า การดำเนินการช่วยเหลือผู้ให้บริการโทรทัศน์ภาค พื้นในระบบดิจิทัล และการดำเนินการตามแผนแม่บทความถี่แห่งชาติ ตลอดจน การบรรเทาผลกระทบจากอุตสาหกรรมโทรทัศน์ถดถอย พบว่า ผู้ให้บริการ โทรทัศน์ภาคพื้นในระบบดิจิทัลเห็นว่าเป็นประโยชน์ท่ีได้รับความช่วยเหลือจาก กสทช. ท้ังในกรณีสนับสนุนค่าธรรมเนียมใบอนุญาตและค่าเช่าโครงข่ายโทรทัศน์ ภาคพื้นดินในระบบดิจิทัลร้อยละ 50 แต่ความช่วยเหลือที่เกิดขึ้นนั้นล่าช้าเกินไป จนทำให้ผู้ให้บริการโทรทัศน์ภาคพื้นดินในระบบดิจิทัลจำนวนหนึ่งได้รับผลกระทบ อย่างรุนแรงจนถึงขั้นเลิกกิจการ ในส่วนการพัฒนาประสิทธิภาพของอุตสาหกรรม โทรทัศน์พบว่า กสทช. ควรสนับสนุนการพัฒนารายการโทรทัศน์ให้มีคุณภาพมาก ขึ้น ขาดรายการคิดวิเคราะห์ (critical thinking) รายการแลกเปลี่ยนความคิด เห็น (hard talk) การส่งเสริมคุณภาพของเนื้อหา ควรเริ่มจากการส่งเสริมผู้ผลิต เนื้อหาอย่างครบวงจร และส่งเสริมเด็กรุ่นใหม่อย่างทันท่วงที ขณะที่การกำกับ ดูแลเนื้อหาของอุตสาหกรรมโทรทัศน์พบว่า กสทช. ควรมีความชัดเจนในการ กำกับดูแลเนื้อหาที่ล่อแหลม มาตรการในการเซ็นเซอร์ และการจัดเรตติ้งต่างๆ ซึ่งควรเป็นมาตรฐานเดียวกัน เพื่อสร้างกติกาให้กับผู้ให้บริการได้รับรู้ร่วมกัน