ศาสตร์การเล่าเรื่องในสื่อสารศึกษา

บทคัดย่อ

                บทความเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพัฒนาการแนวคิดของการ เล่าเรื่อง องค์ประกอบการเล่าเรื่องในงานสื่อสารศึกษา และพัฒนาการการศึกษา การเล่าเรื่องงานสื่อสารศึกษา โดยศึกษาจากเอกสาร ตำรา และงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง จากการศึกษาพบว่า แนวคิดการเล่าเรื่องมีพัฒนาการนับตั้งแต่ยุคกรีกมาจนถึง ยุคหลังสมัยใหม่ แนวคิดทฤษฎีที่ใช้ในการศึกษาการเล่าเรื่องมีทั้งจากกลุ่มโครงสร้าง นิยมและกลุ่มหลังโครงสร้างนิยม การใช้แนวคิดการเล่าเรื่องในงานสื่อสารศึกษา น้ันจะทำการวิเคราะห์องค์ประกอบการเล่าเรื่อง ซึ่งประกอบด้วยมุมมองในการ เล่าเรื่อง ตัวละคร โครงเรื่อง แก่นเรื่อง ความขัดแย้ง เทคนิคภาพและเสียง และ ฉาก และพัฒนาการการศึกษาการเล่าเรื่องในงานสื่อสารศึกษาในสังคมไทย ซึ่ง สามารถแบ่งออกเป็น 3 กลุ่มใหญ่ๆ ได้แก่ (1) กลุ่มแรกเป็นการศึกษาที่มุ่งหา ไวยากรณ์ในการเล่าเรื่องประเภทต่างๆ (2) กลุ่มที่สองเป็นการศึกษาตัวบทการ เล่าเรื่องที่ตั้งคำถามเกี่ยวกับมิติอำนาจในการประกอบสร้างความหมาย อัตลักษณ์ ภาพตัวแทน หรืออุดมการณ์ต่างๆ และ (3) กลุ่มที่สามเป็นการศึกษาการ เล่าเรื่องที่ศึกษาทั้งตัวบทที่ตั้งคำถามเกี่ยวกับมิติอำนาจในการประกอบสร้าง ความหมาย อัตลักษณ์ ภาพตัวแทน หรืออุดมการณ์ต่างๆ และการถอดรหัส สารของผู้รับสาร