รูปแบบการให้อภัยทานตามแนวพระไตรปิฎก

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 3 ประการ คือ (1) เพื่อศึกษาสภาพการให้อภัยทานตามแนวพระไตรปิฎก (2) เพื่อส่งเสริมการให้อภัยทานตามแนวพระไตรปิฎก และ(3) เพื่อนำเสนอรูปแบบการให้อภัยทานตามแนวพระไตรปิฎก เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ แบบวิจัยเอกสาร ผลการศึกษาวิจัยพบว่า 1) สภาพการให้อภัยทานตามแนวพระไตรปิฎก ให้ความเข้าใจพื้นฐานและกรอบความคิดที่มีรากฐานมาจากคำสอนของพระพุทธเจ้าในเรื่องของการทำลายความโกรธอันเป็นสาเหตุแห่งความอาฆาตพยาบาทจองเวรนั้น พระพุทธเจ้าได้ตรัสถึงผลแห่งการทำลายความโกรธนั้นลงไปได้ ย่อมทำให้เป็นสุข คือ การให้ความไม่น่ากลัว ให้ความไม่มีภัย หรือให้ความปลอดภัย การกระทำนี้เกิดจากคุณธรรม คือ พรหมวิหารธรรมและปัญญาญาณแท้จริงทำให้ชีวิตอยู่ดีมีสุขสงบ 2) ส่งเสริมการให้อภัยทานตามแนวพระไตรปิฎก ให้เข้าใจตนเองด้วยการเริ่มต้นไม่ก่อเวร ผูกเวรกับใคร โดยผ่านการรับรู้เรื่องราวทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น โดยวางจิตใจไว้บนหลักเมตตาหรือพรหมวิหารธรรม พร้อมทั้งการแผ่เมตตาแบบหาประมาณไม่ได้ (อัปปมัญญา) ให้ความไม่มีเวรภัย ไม่พยาบาทปองร้ายแก่สรรพสัตว์ทั้งหลาย โดยเป็นผู้หวังให้ประโยชน์สุขแก่สัตว์ทั่วหน้าในทุกที่ทุกแห่งของชีวิตและมองทุกสถานการณ์ในกรอบคำสอนเรื่องกฎแห่งกรรม 3) รูปแบบการให้อภัยทานตามแนวพระไตรปิฎก การให้อภัยทานทางกาย วาจา และใจ โดยผ่านการปกป้องป้องกันรักษาไม่ให้คนมาเบียดเบียนสัตว์ รวมลงก็คือ หลักเมตตาธรรมและการรักษาศีล 5 เป็นหลักสร้างประกันของการทำให้เกิดอภัยทาน คือ (1) ประกันชีวิต (2) ประกันทรัพย์สิน (3) ประกันครอบครัว (4) ประกันสังคม และ (5) ประกันสุขภาพ ซึ่งทำให้เราใช้ชีวิตได้อย่างมีความปกติสุข และเป็นหลักการสอนให้เกิดสันติภาพและสันติสุขแก่บุคคลและสังคมได้ในการนำมาปฏิบัติในชีวิตจริง