บทวิจารณ์หนังสือ: คำสอน 3 ศาสนา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ศาสนาที่ปรากฏบนโลกนี้ทุกศาสนามีคุณค่าทางด้านจิตใจอันถือว่าสูงกว่าคุณค่าทางวัตถุ นอกจากเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจของมนุษย์ ศาสนาเป็นบ่อเกิดแห่งความสามัคคีในหมู่มวลมนุษยชาติทั้งปวง ก่อเกิดเป็นวัฒนธรรมขนบธรรมเนียมประเพณีแห่งคุณความดีด้านจริยธรรม ด้านศีลธรรม และด้านคุณธรรม ที่สำคัญคือ บ่งบอกความแตกต่างของมนุษย์และสัตว์ได้อย่างชัดเจน แม้แต่ในเรื่องของระเบียบการประพฤติ ทุกศาสนาจะมีการถ่ายทอด และจารึกคำสอนในลักษณะที่คล้ายคลึงกัน เช่น ตำรา คัมภีร์ และหนังสือ ซึ่งล้วนเป็นพระโอวาทของพระศาสดาในแต่ละศาสนาที่เผยแผ่สู่มวลมนุษย์โลกในปฏิบัติในรูปแบบเดียวกัน และคำสอนในแต่ละศาสนาก็มีความคล้ายคลึงกันคือ ให้มวลมนุษย์มีความรักความเมตตาต่อกัน พึ่งพาอาศัยกัน ไม่เบียดเบียนกัน ละเว้นการทำชั่วและทำแต่ความดีตามหลักคำสอนของแต่ละศาสนา บทวิจารณ์หนังสือนี้ จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา หลักคำสอนของศาสนาพุทธ ศาสนาคริสต์ และศาสนาอิสลามได้ถูกต้อง รวมถึงเพื่อศึกษาเปรียบ เทียบความแตกต่างของหลักคำสอนของศาสนาพุทธ ศาสนาคริสต์ และศาสนาอิสลามได้อย่างถ่องแท้ และเพื่อวิเคราะห์นำหลักคำสอนของศาสนาพุทธ ศาสนาคริสต์ และศาสนาอิสลามไปประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวันได้อย่างมีประสิทธิผล ดังนั้น การศึกษาคำสอน 3 ศาสนา จึงเป็นการวิเคราะห์หลักคำสอนของศาสนาที่แตกต่างกัน โดยมีปัจจัยเกื้อหนุนในเรื่องของสังคมพหุวัฒนธรรม อันเป็นแนวทางการปฏิบัติตนของมวลมนุษย์โลก ภายใต้สังคมที่มีความสงบสุขและเป็นไปในทิศทางเดียวกัน
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงพิมพ์กับวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นข้อคิดเห็น และความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
2. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิจยวิชาการ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่ง ส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อการกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิจยวิชาการก่อนเท่านั้น
References
กำธร เพียเอีย. (2562). การศึกษาเปรียบเทียบจริยศาสตร์ในศาสนาสากล. วารสารวิชาการแสงอีสาน, 16(2), 363-371.
พระอนันตชัย อภินนฺโท. (2560). ความทุกข์ในอริยสัจ 4. วารสารพุทธจิตวิทยา, 2(2), 45-58.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วาริด เจริญราษฎร์. (2564). การแปรศัพท์และเสียงในภาษาไทยถิ่นยะลาหมู่บ้านตังกาเด็ง: การแสดงนัยของการสัมผัสภาษาถิ่น. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี, 4(1), 35-50.
เสฐียร พันธรังษี. (2521). ศาสนาโบราณ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.