การจัดการการท่องเที่ยวแบบมีส่วนร่วมชุมชนไทหล่มในเขตเทศบาลเมืองหล่มสักอำเภอหล่มสัก จังหวัดเพชรบูรณ์

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างหลักอปริหานิยธรรม 7 กับการจัดการการท่องเที่ยวแบบมีส่วนร่วมของชุมชนไทหล่ม และ 2) นำเสนอแนวทางการมีส่วนร่วมของชุมชนไทหล่มกับการจัดการการท่องเที่ยว เทศบาลเมืองหล่มสัก อำเภอหล่มสัก จังหวัดเพชรบูรณ์ เป็นการวิจัยแบบผสานวิธีโดยการแจกแบบสอบถามที่มีความเชื่อมั่น .737 กับกลุ่มตัวอย่างที่ได้จากการสุ่มแบบแบ่งชั้น จำนวน 387 คน จากประชากรจำนวนทั้งสิ้น 11,817 คน สถิติที่ใช้ในการวิจัย คือ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญที่ได้จากการเลือกแบบเจาะจง จำนวน 17 รูป/คน และใช้เทคนิคการวิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนา ผลวิจัยพบว่า 1) ความสัมพันธ์ระหว่างหลักอปริหานิยธรรม 7 กับการจัดการการท่องเที่ยวแบบมีส่วนร่วมของชุมชนไทหล่ม พบว่า ค่าความสัมพันธ์เชิงบวกอยู่ในระดับต่ำ และ 2) แนวทางการมีส่วนร่วมของชุมชนไทหล่ม ประกอบด้วย 1) สิ่งดึงดูดใจ ทำให้เกิดความสนใจ ทั้งสถานที่ทางวัฒนธรรม และสังคม การแต่งกายแบบดั้งเดิมที่ชวนท่องเที่ยวทางธรรมชาติ มนุษย์สร้างขึ้น เช่นการมีถนนคนเดินในทุกวันเสาร์เพื่อเป็นการเพื่อรายได้ของชุมชน 2) การเข้าถึง รวดเร็วในการเดินทาง 3) สิ่งอำนวยความสะดวก ระบบสาธารณูปโภคในแหล่งท่องเที่ยวควรให้มีจำนวนเพียงพอ เช่น ที่พักแรม ร้านอาหาร และสถานบริการอื่น ๆ ระบบไฟฟ้า ประปา การสื่อสาร ป้อมตำรวจ ดูแลความปลอดภัย 4) ที่พัก ด้านที่พักแรมให้มีจำนวนเพียงพอ การบริการมีความเหมาะสมต่อสถานที่  พักไม่อยู่ไกลจากแหล่งท่องเที่ยว เดินทางมาได้ง่ายและมีความปลอดภัย เช่น โรงแรม รีสอร์ท และ 5) กิจกรรม จัดให้มีกิจกรรมนันทนาการนับเป็นองค์ประกอบที่สำคัญ มีการทำกิจกรรมทางวัฒนธรรม ทำให้เกิดความทรงจำของนักท่องเที่ยว ซึ่งก่อให้เกิดรายได้ของชุมชนถือเป็นการเพื่อรายได้องชุมชน