สังคมไทยป่วยด้วยโควิดแก้ไข้ด้วยสามจิตกับหนึ่งทัศน์

บทคัดย่อ

บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสถานการณ์ปัจจุบันของสังคมไทยที่กำลังป่วยด้วยวิกฤตการณ์ไวรัสโควิด-19 แต่สามารถแก้ไขด้วยสามจิต ได้แก่ จิตสำนึก จิตสาธารณะ และจิตอาสา และหนึ่งทัศน์ ได้แก่ นำมาบูรณาการกับโลกทัศน์ พบว่า สังคมไทยในปัจจุบันเกิดวิกฤตการณ์ด้วยไวรัสโควิด-19 โดยกระทรวงสาธารณสุขได้ออกประกาศในราชกิจจานุเบกษา มีผลบังคับใช้ตั้งแต่วันที่ 1 มีนาคม พ.ศ. 2563 กำหนดให้โรคติดเชื้อไวรัสโควิด-19 เป็นโรคติดต่ออันตราย ลำดับที่ 14 ตามพระราชบัญญัติโรคติดต่อ พ.ศ. 2558 เพื่อประโยชน์ในการเฝ้าระวัง ป้องกัน และควบคุมโรคติดต่ออันตราย ซึ่งการแพร่ระบาดอย่างรวดเร็วและมีพิษที่ร้ายแรงทำให้ประชาชนเกิดความวิตกกังวลไปทั่วประเทศเศรษฐกิจทรุดลง แม้รัฐบาลจะใช้มาตรการแก้ไขปัญหาและกู้เงินมาเยียวยาให้แก่ผู้ที่ได้รับผลกระทบทั่วประเทศในรอบแรก ซึ่งดูเหมือนสถานการณ์จะดีขึ้น แต่แล้วในเดือนมกราคม 2564 วิกฤตในรอบสองมีการแพร่ระบาดหนักกว่าในรอบแรก ทำให้เกิดประเด็นปัญหาหลัก ๆ คือ ปัญหาทางกาย ได้แก่ การแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 และปัญหาทางจิต ได้แก่ ความเครียด ผู้เขียนจึงได้เสนอการนำสามจิตกับหนึ่งทัศน์มาช่วยแก้ไขปัญหา เพราะอาการป่วยเริ่มที่จิตของคนแล้วลุกลามไปสู่สังคม ดังนั้น การแก้ไขก็ควรแก้ที่ต้นเหตุ คือ จิต เริ่มที่จิตสำนึก จิตสาธารณะ และจิตอาสา นำมาบูรณาการกับโลกทัศน์ เพราะถ้าคนมีจิตสำนึกก็จะทำให้รู้ผิดชอบชั่วดี ว่าอะไรควร อะไรไม่ควร รู้จักรับผิดชอบตนเองและสังคมได้ ถ้ามีจิตสาธารณะ ก็จะทำให้คิดถึงคนอื่นและสังคม ถ้ามีจิตอาสา ก็จะทำให้ได้บุคคลที่สมัครใจมาช่วยสังคมและประเทศชาติโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน และเมื่อนำมาบูรณาการกับโลกทัศน์ ก็จะทำให้มองเห็นโลกนี้ตามสภาวะของความเป็นจริง