รูปแบบการเผยแผ่ของพระวิทยากรในเรือนจำและทัณฑสถาน

Main Article Content

พระสมุห์ชาญชัย ญาณชาโต (เพชรดี)
ศิริโรจน์ นามเสนา
วัฒนะ กัลยาณ์พัฒนกุล

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัญหาการเผยแผ่ของพระวิทยากรในเรือนจำและทัณฑสถาน 2) พัฒนารูปแบบการเผยแผ่ของพระวิทยากรในเรือนจำและทัณฑสถาน และ 3) นำเสนอรูปแบบการพัฒนาการเผยแผ่ของพระวิทยากรในเรือนจำและทัณฑสถาน เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 22 รูป/คน และการสนทนากลุ่มกับผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 10 รูป/คน การวิเคราะห์ข้อมูลเป็นแบบวิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนา ผลการวิจัย พบว่า 1) สภาพปัญหาการเผยแผ่ของพระวิทยากรในเรือนจำและทัณฑสถาน ได้แก่ พระวิทยากรยังขาดรูปแบบและวิธีการคิด วิธีการเทศน์ที่เหมาะสมในการเผยแผ่กับผู้ต้องขัง และ ความคับแคบสถานที่คับแคบ กฎระเบียบที่จำกัด และความเครียดของผู้ต้องขัง ทำให้มีผลต่อการเผยแผ่ของพระวิทยากร 2) การพัฒนารูปแบบการเผยแผ่ของพระวิทยากรในเรือนจำและทัณฑสถาน ต้องมีวิธีกระตุ้นความคิดด้วยโยนิโสมนสิการ และวิธีเทศนาใช้เทศนา 4 ให้ผู้ต้องขังเข้าใจเรื่อง“กรรมและกฎแห่งกรรม” ส่วนวิธีการปฏิบัติตน ควรมีจริยาวัตรงดงาม ปณิธานแน่วแน่ ตรวจพิจารณาผู้ฟัง มีกัลยาณมิตรธรรม 7 และองค์แห่งธรรมกถึก 5 และ 3) การนำเสนอรูปแบบการพัฒนาการเผยแผ่ของพระวิทยากรในเรือนจำและทัณฑสถานนั้นมีรูปแบบวิธีกระตุ้นความคิดของผู้ต้องขังคือ โยนิโสมนสิการ และวิธีเทศนาใช้วิธีการเทศนา 4 ให้ผู้ต้องขังเข้าใจเรื่อง“กรรมและกฎแห่งกรรม” ส่วนวิธีการปฏิบัติตน ควรมีจริยาวัตรงดงามอยู่ในสมณสารูป ปณิธานแน่วแน่ ตรวจพิจารณาผู้ฟัง มีกัลยาณมิตรธรรม 7 และองค์แห่ง ธรรมกถึก 5 ควรยึดตามหลักโอวาทปาติโมกข์ คือ หลักการ 3 อุดมการณ์ 4 และวิธีการปฏิบัติอีก 6 จะทำให้สามารถปรับเปลี่ยนพฤติกรรมและทัศนคติของผู้ต้องขังให้เกิดสัมมาทิฐิได้ดียิ่งขึ้น

Article Details

How to Cite
พระสมุห์ชาญชัย ญาณชาโต (เพชรดี), นามเสนา ศ. ., & กัลยาณ์พัฒนกุล ว. . (2024). รูปแบบการเผยแผ่ของพระวิทยากรในเรือนจำและทัณฑสถาน. วารสารวิจยวิชาการ, 7(1), 51–66. https://doi.org/10.14456/jra.2024.7
บท
บทความวิจัย

References

เจษฎากรณ์ รอดภัย. (2555). การศึกษาวิเคราะห์หลักโอวาทปาติโมกข์ในทัศนะของพระเถระในประเทศไทย. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ดาวเรือง หงษา. (2556). กฎหมายและระเบียบที่เกี่ยวข้องกับงานราชทัณฑ์. กรุงเทพฯ : บริษัทพิมพ์สวย จำกัด.

ทรงวิทย์ แก้วศรี. (2551). การศึกษาวิเคราะห์ยุทธวิธีในการประกาศศาสนาของพระพุทธเจ้า. (ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูนรนาถเจติยาภิรักษ์ (สมพงศ์ ญาณธีโร). (2559). รูปแบบการเผยแผ่พระพุทธศาสนาเชิงรุกของพระธรรมทูตสายอินเดีย-เนปาลตามหลักพุทธจิตวิทยา. (ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพุทธจิตวิทยา). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูศรีสิทธิการ (สมใจ ธมฺมเวที). (2559). รูปแบบการบริหารการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในยุคโลกาภิวัตน์ของคณะสงฆ์จังหวัดนนทบุรี. (ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธ). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูสุทธิวรญาณ (ภักดี เขมธโร). (2561). การเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระสงฆ์แก่ผู้ต้องขังในเรือนจำจังหวัดสระแก้ว. วารสารพุทธนวัตกรรมและการจัดการ, 1(1), 22.

พระครูโสภณจิตตาภิรม (จำนงค์ เสาเปรียง). (2561). ศึกษาการประยุกต์หลักพุทธกิจในการพัฒนาคุณภาพชีวิตพระสงฆ์ไทย. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระเด่น ชิตมาโร. (2559). การบำเพ็ญบารมีและการบรรลุธรรมของพระองคุลิมาลเถระ. วารสาร มจรบาฬีศึกษาพุทธโฆษณ์ปริทรรศน์, 2(2), 101-102.

พระเทพดิลก (ระแบบ ฐิตญาโณ). (2549). พุทธวิธีในการเผยแผ่พระพุทธศาสนา. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แปดสิบเจ็ด.

พระธรรมโกศาจารย์ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2553). ปัญญาต้องคู่กรุณาจึงจะพาชาติรอด. กรุงเทพฯ : เชนปริ้นติ้ง.

พระปลัดคมศักดิ์รุ่งศิริ และ พระปลัดสมชาย ดำเนิน. (2565). พระธรรมกถึกกับการเผยแผ่. พระพุทธศาสนาในสังคมไทย. วารสารนวัตกรรมการจัดการศึกษาและการวิจัย, 4(1), 18-28.

พระราชบัญญัติราชทัณฑ์ พ.ศ. 2560. (2560, 18 กุมภาพันธ์). ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 134 ตอนที่ 21 ก, หน้าที่ 12-13.

มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ลีลา มันตรา. (2560). ธรรมจาริณี เรือนจำศีล. กรุงเทพฯ : ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จํากัด.