อารยธรรมลุ่มน้ำสะแกกรัง : กระบวนการพัฒนาเพื่อเป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงศรัทธา

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วิเคราะห์อารยธรรมลุ่มน้ำสะแกกรังเพื่อเป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงศรัทธา 2) สร้างกระบวนการการท่องเที่ยวตามอารยธรรมลุ่มน้ำสะแกกรัง และ 3) พัฒนาแหล่งท่องเที่ยวตามอารยธรรมลุ่มน้ำสะแกกรัง เป็นรูปแบบวิจัยเชิงคุณภาพ ซึ่งใช้เกณฑ์เลือกผู้ให้ข้อมูล เป็นผู้มีความรู้ความเชี่ยวชาญ ประสบการณ์ที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาการท่องเที่ยวและความสมัครใจในการให้ข้อมูล สัมภาษณ์จำนวน 20 คน ประชุมกลุ่มย่อย จำนวน 12 คน โดยการจัดกิจกรรม และการจัดเวทีเสวนาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ กระบวนการการท่องเที่ยวตามอารยธรรมลุ่มน้ำสะแกกรัง พัฒนาแหล่งท่องเที่ยวตามอารยธรรมลุ่มน้ำสะแกกรัง โดยการมีส่วนร่วมของวัดและชุมชน และนำมาวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา ความสัมพันธ์ ผลการวิจัย พบว่า 1) อารยธรรมลุ่มน้ำสะแกกรังเพื่อเป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงศรัทธา มีทรัพยากรการท่องเที่ยวทั้งที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติและมนุษย์สร้างขึ้น มีทั้งขนบธรรมเนียม วัฒนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของชุมชน 2) กระบวนการการท่องเที่ยวตามอารยธรรมลุ่มน้ำสะแกกรัง เป็นกระบวนการทำงานระหว่างชุมชน หน่วยงานรัฐ และเครือข่าย โดยมีการจัดตั้งคณะทำงานร่วมกัน มีกิจกรรมวิถีชีวิตริมแม่น้ำสะแกกรัง สถาปัตยกรรมของวัดและวัฒนธรรมของชุมชน การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมมีกิจกรรมทางน้ำ กับกิจกรรมทางบก และ 3) พัฒนาแหล่งท่องเที่ยวตามอารยธรรมลุ่มน้ำสะแกกรัง การพัฒนาบริบทด้านพื้นที่การพัฒนาศาสนสถาน การพัฒนาศาสนบุคคลหรือบุคลากร การพัฒนากิจกรรมเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวอารยธรรมลุ่มน้ำสะแกกรังด้วยการมีส่วนร่วมดำเนินการของชุมชนและภาคีเครือข่าย