การพัฒนาบทบาทคณะกรรมการอิสลามประจำมัสยิดในพื้นที่องค์การบริหารส่วนตำบลลุมพลี อำเภอพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาบทบาทคณะกรรมการอิสลาม 2) เปรียบ เทียบความคิดเห็นของประชาชนในพื้นที่องค์การบริหารส่วนตำบลลุมพลีที่มีต่อบทบาทของคณะกรรมการอิสลาม และ 3) นำเสนอแนวทางการพัฒนาบทบาทคณะกรรมการอิสลามประจำมัสยิดในพื้นที่ตำบลลุมพลี เป็นแบบผสมผสานวิธี แบ่งเป็น 2 ขั้นตอน ขั้นตอนที่ 1 การวิจัยเชิงปริมาณ ประชากรที่ศึกษา ได้แก่ ประชาชนในพื้นที่องค์การบริหารส่วนตำบลลุมพลีจำนวน 5,790 คน คำนวณกลุ่มตัวอย่างโดยใช้สูตรทาโร ยามาเน่ได้ จำนวน 374 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม ที่มีค่าความเชื่อมั่นแบบสอบถามทั้งฉบับสัมประสิทธิ์แอลฟ่า เท่ากับ 0.710 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที และค่าทดสอบเอฟ ขั้นตอนที่ 2 การวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 11 คน คัดเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือเป็นแบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง วิเคราะห์ข้อมูลโดยการสร้างข้อสรุปข้อมูล ผลการวิจัย พบว่า 1) บทบาทคณะกรรมการอิสลามประจำมัสยิดในพื้นที่องค์การบริหารส่วนตำบลลุมพลี ในภาพรวมมีบทบาทในการพัฒนาอยู่ในระดับมาก 2) เพศ อายุ ระดับการศึกษา ระยะเวลาการอาศัยอยู่ในพื้นที่ และอาชีพแตกต่างกัน มีความคิดเห็นเกี่ยวกับบทบาทคณะกรรมการอิสลามประจำมัสยิดในพื้นที่องค์การบริหารส่วนตำบลลุมพลี แตกต่างกัน ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ .05 ยกเว้น ผู้ตอบแบบสอบถามที่มีรายได้ต่างกันมีความคิดเห็นต่อบทบาทคณะกรรมการอิสลามประจำมัสยิดในพื้นที่องค์การบริหารส่วนตำบลลุมพลี ไม่แตกต่างกัน และ 3) แนวทางการพัฒนาบทบาทคณะกรรมการอิสลามประจำมัสยิดในพื้นที่ตำบลลุมพลี พบว่า คณะกรรมการอิสลามประจำมัสยิดควรมีการประชาสัมพันธ์สื่อสารให้ประชาชนได้ทราบกันอย่างทั่วถึงเกี่ยวกับหลักเกณฑ์การกระทำการฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติให้ถูกต้องตามบัญญัติแห่งศาสนาอิสลามที่ต้องจำหน่ายชื่อสัปปุรุษประจำมัสยิด และควรมีการใช้วิธีการสื่อสาร ได้แก่ สื่อวิดีโอ สื่อเสียงตามสาย ไปยังกลุ่มเป้าหมายทุกช่วงอายุ และทุกระดับการศึกษาเกี่ยวกับบทบาทของคณะกรรมการอิสลามประจำมัสยิดในพื้นที่ได้เข้าใจตรงกัน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงพิมพ์กับวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นข้อคิดเห็น และความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
2. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิจยวิชาการ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่ง ส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อการกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิจยวิชาการก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงยุติธรรม. (2559). ป.ป.ส.ลงพื้นที่ศึกษาดูงานชุมชนวิกฤต “ปฏิบัติการลุมพลี” จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ที่ดำเนินงานแก้ไขปัญหายาเสพติดแบบครบวงจร. เข้าถึงได้จาก https://www.oncb.go.th/Lists/ONCBNewsDispForm.aspx?ID=277&ContentTypeId=0x010400BDBF4B5C4265EB408DCA0C214087D3A4
พระราชบัญญัติการบริหารองค์กรศาสนาอิสลาม พ.ศ. 2540. (2540, 9 พฤศจิกายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 114 ตอนที่ 65 ก, หน้า 1-15.
มนัส สุทธิการ, อิดริส ดาราไก่, วิษณุ บิลล่าเต๊ะ และอับดลสิต อิสลาม (2559). บทบาทคณะกรรมการอิสลามประจำมัสยิดในการดูแลสัปปุรุษตามวิถีแห่งศาสนาอิสลามเพื่อขจัดปัญหาการพนันและอบายมุขในชุมชน: กรณีศึกษามัสยิดบ้านเหนือ ตำบลคูเต่า อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา. (รายงานการวิจัย). ศูนย์ศึกษาปัญหาการพนัน : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ.
มะรอแซะ เล๊าะและ. (2555). บทบาทขององค์กรมัสยิดและอิหม่ามในการขับเคลื่อนการศึกษาอย่างบูรณาการของชุมชนมุสลิม: กรณีศึกษา มัสยิดกมาลุลอิสลาม แขวงทรายกองดินใต้ เขตคลองสามว่า กรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์พัฒนาชุมชนมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพัฒนาชุมชน). คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์ : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
มัทวัน เลิศวุฒิวงศา. (2564). ความผูกพันต่อองค์กรและคุณภาพชีวิตในการทำงานที่มีความสัมพันธ์ต่อความภักดีของพนักงานเอกชน กรณีศึกษาบริษัทจัดจำหน่ายเคมีภัณฑ์แห่งหนึ่งในเขตกรุงเทพมหานคร. (สารนิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
มุหัมหมัด ล่าเม๊าะ (2563) การบริหารมัสยิดภายใต้ความท้าทายด้วยหลักการอิสลาม กรณีศึกษา มัสยิดเร๊าะหม๊ะ บ้านพ้อแดง หมู่ที่ 2 ตำบลคู อำเภอจะนะ จังหวัดสงขลา. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการพัฒนาสังคม). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
มูหามะ แวนาชา. (2562). บทบาทของคณะกรรมการอิสลามประจำมัสยิดในการพัฒนาเยาวชนมุสลิมในเขตอำเภอตากใบ จังหวัดนราธิวาส. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาอิสลามศึกษา). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ระพีพรรณ มะหะหมัด. (2556). อิสลามกับการพัฒนาอย่างยั่งยืน: กรณีศึกษาชุมชนมัสยิดกมาลุลอิสลามคลองแสนแสบ กรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการสิ่งแวดล้อม). บัณฑิตวิทยาลัย : สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
วิสุทธิ์ บิลล่าเต๊ะ. (2561). บทบาทหน้าที่ของคณะกรรมการอิสลามประจำมัสยิดต่อชุมชน. เข้าถึงได้จาก https://www.skthai.org/th/articles/112981
ศุภวัฒน์ พรหมแสง และชาญยุทธ หาญชนะ. (2565). การปฏิบัติหน้าที่ตามบทบาทของคณะกรรมการหมู่บ้านในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลหนองบัว อำเภอเมือง จังหวัดหนองบัวลำภู. Journal of Roi Kaensarn Academi, 7(6), 236-247.
ส่วนบริหารและพัฒนาเทคโนโลยีการทะเบียนสำนักบริหารการทะเบียน กรมการปกครอง. (2566). สถิติประชากรทางการทะเบียนราษฎร (รายเดือน). เข้าถึงได้จาก https://stat.bora.dopa.go.th/
สำนักปลัดองค์การบริหารส่วนตำบลลุมพลี. (2565). แผนพัฒนาท้องถิ่น (พ.ศ.2566 – 2570). เข้าถึงได้จาก https://lumplee.go.th
อับดุลลอฮมาลิก หมัดเหระ. (2555). การดูแลเยาวชนตามวิถีแห่งศาสนาอิสลามของผู้นำมุสลิมในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนามนุษย์และสังคม). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
อามีนา วาแนง, ศุวรรณี ตาเห, ตัสณินทร์ และอิทธิชัย สีดำ. (2566). ทัศนคติของประชาชนต่อบทบาทองค์การบริหารส่วนจังหวัดยะลาในการพัฒนาท้องถิ่น. ใน การประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติ และนานาชาติ ครั้งที่ 14 (น. 876-891). สงขลา : มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
อิบรอฮีม ตาเยะ. (2555). บทบาทด้านศาสนาการศึกษาและการบริหารของอิหม่ามในจังหวัดนราธิวาส. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาศึกษาศาสตร์เพื่อพัฒนาชุมชน). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
