การพัฒนาตัวบ่งชี้สมรรถนะครูช่างอุตสาหกรรมในศตวรรษที่ 21 สังกัดวิทยาลัยอาชีวศึกษาของรัฐในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสมรรถนะครูช่างอุตสาหกรรมในศตวรรษที่ 21 และ 2) ตรวจสอบความสอดคล้องของโมเดลโครงสร้างตัวบ่งชี้สมรรถนะครูช่างอุตสาหกรรมในศตวรรษที่ 21 การวิจัยเป็นแบบผสานวิธี กลุ่มตัวอย่างได้แก่ ผู้บริหารและครูช่างอุตสาหกรรม สังกัดวิทยาลัยอาชีวศึกษาของรัฐในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ จำนวน 550 คน ได้มาโดยวิธีการสุ่มแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถาม มีความตรงเชิงเนื้อหาที่ระดับ 1.00 ค่าความเชื่อมั่น .98 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน ผลการวิจัย พบว่า 1) สมรรถนะครูช่างอุตสาหกรรมในศตวรรษที่ 21 โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก และ 2) ตัวบ่งชี้สมรรถนะครูช่างอุตสาหกรรมในศตวรรษที่ 21 ซึ่งมี 4 องค์ประกอบ ได้แก่ 2.1) ความรู้ในวิชาชีพช่างอุตสาหกรรม 2.2) การจัดการเรียนรู้ในชั้นเรียน 2.3) นวัตกรรมและเทคโนโลยีทางการศึกษา และ 2.4) คุณธรรม จริยธรรมในวิชาชีพ มีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ โดยพิจารณาจากค่าสัดส่วน Chi-square/df = 1.76 ซึ่งไม่เกิน 2 และ Chi-square ไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ P-value = 0.059 RMSEA = 0.037 ซึ่งเกณฑ์กำหนดไว้น้อยกว่า 0.100 และมีค่าน้ำหนักองค์ประกอบ > 0.30 ทุกตัวแปร
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงพิมพ์กับวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นข้อคิดเห็น และความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
2. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิจยวิชาการ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่ง ส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อการกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิจยวิชาการก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
จิรกฤต รุ่งจิรโรจน์. (2560). สมรรถนะครูอาชีวศึกษาสาขาช่างอุตสาหกรรมเมคคาทรอนิกส์เพื่อรองรับ Thailand 4.0. (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารรัฐกิจและกิจการสาธารณะ). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ชัยพฤกษ์ เสรีรักษ์. (2558). ปัญหาแรงงานไทย. เข้าถึงได้จาก http://www.dailynews co.th/content/edu.
ชุมพล คำเทียน และพิชญาภา ยืนยาว. (2563). สมรรถนะครูผู้สอนอาชีวศึกษาด้านนวัตกรรมการเรียนรู้ในยุค 4.0. ใน การประชุมวิชาการระดับชาติ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม ครั้งที่ 12 (น. 2837). นครปฐม : มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.
ณัฐสิฎ รักษ์เกียรติวงศ์. (2561). การปฏิรูประบบการศึกษาไทยเพื่อเพิ่มความสามารถในการแข่งขัน. การปฏิรูปอาชีวศึกษา. กรุงเทพฯ : สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย.
วิไลลักษณ์ ศรีวิชัย และจิราพร ระโหฐาน. (2564). แนวทางการพัฒนาสมรรถนะครูอาชีวศึกษาเพื่อรองรับเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 15(1), 79-91.
ศรัญญา ปานเจริญ และสุนิสา ช่อแก้ว. (2560). แนวโน้มการบริหารทรัพยากรมนุษย์ในวิชาชีพครูช่างอุตสาหกรรม (พ.ศ.2559-2569). วารสารปาริชาต มหาวิทยาลัยทักษิณ, 30(1), 75-93.
สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. (2560). มาตรฐานการอาชีวศึกษา. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการอาชีวศึกษา.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). สรุปสาระสำคัญแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่สิบสอง พ.ศ. 2560-2564. เข้าถึงได้จาก http://www.nesdb.go.th
สิรภัทร จันทะมงคล, สำราญ มีแจ้ง และน้ำทิพย์ องอาจวาณิชย์ (2562). การวิเคราะห์องค์ประกอบสมรรถนะด้านการปฏิบัติงานหน้าที่เฉพาะสาขาครูช่างอุตสาหกรรม สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา ตามการรับรู้ของอาจารย์ผู้สอน มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 12(2), 41-59.
อนันต์ ปิยพงศ์ธนัชต์ และประกฤติยา ทักษิโณ (2564). การพัฒนาและตรวจสอบคุณภาพแบบวัดสมรรถนะครูมืออาชีพในยุค 4.0 สำหรับนักศึกษาครู. ใน การประชุมวิชาการระดับชาติครั้งที่ 22 NGRC2021 (น. 828). ขอนแก่น : มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
อนุสรา สุวรรณวงศ์. (2564). สมรรถนะครูอาชีวะสายพันธุ์ใหม่ตามการรับรู้ของครูในช่วงการแพร่ระบาดโควิด 19: กรณีศึกษา จังหวัดลพบุรี. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 13(3), 178-190.
Good, C. V. (1973). Dictionary of Education. New York : McGraw-Hill Book.
Grosch, M. (2017). Developing a competency standard for TVET teacher education in ASEAN countries. Jurnal pandidikan Teknology dankejuruan, 23(3), 281-287.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Educational and psychological measurement. New York : McGraw-Hill .
Vazirani, N. (2010). Review paper competencies and competency model-a brief overview of its development and application. SIES Journal of Management, 7(1), 121-131.
