การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้เชิงบูรณาการด้วยแผนที่เดินดิน เรื่องเล่าชุมชนบ้านฉลอง สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้เชิงบูรณาการด้วยแผนที่เดินดิน เรื่องเล่าชุมชนบ้านฉลอง และ 2) พัฒนาทักษะการสื่อสารของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ผ่านการจัดการเรียนรู้เชิงบูรณาการด้วยแผนที่เดินดิน เรื่องเล่าชุมชนบ้านฉลอง กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ที่กำลังศึกษาอยู่ในภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2566 โรงเรียนบ้านฉลอง จำนวน 70 คน โดยใช้วิธีการคัดเลือกแบบอาสาสมัคร เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบประเมินคุณภาพรูปแบบการจัดการเรียนรู้ และแบบประเมินทักษะการสื่อสาร วิเคราะห์ข้อมูล โดยใช้ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัย พบว่า 1) รูปแบบการจัดการเรียนรู้เชิงบูรณาการด้วยแผนที่เดินดิน เรื่องเล่าชุมชนบ้านฉลอง สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ประกอบด้วยแผนการจัดการเรียนรู้ 5 แผน ได้แก่ เรื่องที่ 1 รู้จักแผนที่ เรื่องที่ 2 แผนที่เดินดิน เรื่องที่ 3 เตรียมความพร้อมก่อนลงชุมชน เรื่องที่ 4 แผนที่เดินดินเยือนถิ่นฉลอง และเรื่องที่ 5 เรื่องเล่าชุมชนบ้านฉลอง ผลการประเมินในภาพรวมอยู่ในระดับดีมาก (= 4.56, S.D. = 0.76) และ 2) ผลการวิเคราะห์ทักษะการสื่อสารรูปแบบการจัดการเรียนรู้เชิงบูรณาการด้วยแผนที่เดินดิน เรื่องเล่าชุมชนบ้านฉลอง เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ด้านการลำดับแหล่งเรียนรู้ มีค่าเฉลี่ยมากที่สุด (
= 2.40,
= 0.60) โดยนักเรียนส่วนใหญ่มีทักษะอยู่ในระดับดี จำนวน 34 คน คิดเป็นร้อยละ 48.57 รองลงมาคือ ความเชื่อมโยงกับแผนที่เดินดิน (
= 2.31,
= 0.67) โดยนักเรียนส่วนใหญ่มีทักษะอยู่ในระดับดี จำนวน 32 คน คิดเป็นร้อยละ 45.71 สำหรับด้านที่มีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุดคือ ความคิดสร้างสรรค์ (
= 2.06,
= 0.72) โดยนักเรียนส่วนใหญ่มีทักษะอยู่ในระดับดี จำนวน 34 คน คิดเป็นร้อยละ 48.57
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงพิมพ์กับวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นข้อคิดเห็น และความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
2. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิจยวิชาการ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่ง ส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อการกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิจยวิชาการก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
กุลิสรา จิตรชญาวณิช. (2563). การจัดการเรียนรู้. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เครือข่ายจิตอาสา. (2567). แผนที่เดินดิน. เข้าถึงได้จาก https://www.volunteerspirit.org
ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. (2559). 80 นวัตกรรมการจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. (พิมพ์ครั้งที่ 7). นนทบุรี : พี บาลานซ์ดีไซด์แอนปริ้นติ้ง.
ณิรดา เวชญาลักษณ์. (2562). หลักการจัดการเรียนรู้. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิภาพรรณ เจนสันติกุล. (2564). กระบวนการเรียนรู้โดยใช้ชุมชนเป็นฐาน: บทสะท้อนจากประสบการณ์และ การเรียนรู้. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มมร วิทยาเขตอีสาน, 2(3), 78-85.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 10), กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น.
ปณัตดา ยอดแสง และสมพงษ์ เผือกเอี่ยม. (2567). การพัฒนากระบวนการเรียนรู้จากฐานทรัพยากรชุมชนของนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาในอำเภอสวนผึ้ง จังหวัดราชบุรี. วารสารนวัตกรรมการเรียนรู้และเทคโนโลยี, 4(1), 55-63.
ภาณุวิทย์ ถูกนึก และลำไย สีหามาตย์. (2567). ผลการพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้แบบการแสดงบทบาทสมมติร่วมกับเทคนิค CIRC เพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและเสริมสร้างทักษะการสื่อสาร สำหรับนักเรียนชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 4. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 9(1), 1599-1612.
มนัส จันทร์พวง (2567) การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้โดยใช้กระบวนการคิดเชิงออกแบบร่วมกับการเรียนรู้โดยใช้ชุมชนเป็นฐานเพื่อส่งเสริมทักษะในศตวรรษที่ 21. วารสารวิจยวิชาการ, 7(6), 81-95.
ลักขณา สุกใส สุทธิพงศ์ หกสุวรรณ ศิริพร พึ่งเพ็ชร์ และพรชัย เจดามาน. (2564). การพัฒนาศักยภาพชุมชน ยั่งยืนการผลิตผลิตภัณฑ์ภูมิปัญญาท้องถิ่น “ผ้าไหมพื้นเมือง” บนฐานแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงและเศรษฐกิจสร้างสรรค์ของชุมชนจังหวัดชัยภูมิ. Journal of Buddhist Anthropology, 6(7), 382-398.
Best, J. W. 1977. Research in Education. (3rd ed.) Englewood Cliffs, New Jersey : Prentice Hall, Inc.
