การพัฒนารูปแบบการปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการเพื่อพัฒนาการบริหารเวลาของนักศึกษาที่มีความสามารถพิเศษทางกีฬา มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ โดยมีทฤษฎีการบำบัดความคิดเป็นฐาน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนารูปแบบการปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการเพื่อพัฒนาการบริหารเวลา และ 2) ศึกษาผลการใช้รูปแบบการปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการเพื่อพัฒนาการบริหารเวลาของนักศึกษาที่มีความสามารถพิเศษทางกีฬา โดยมีทฤษฎีการบำบัดความคิดเป็นฐาน กลุ่มตัวอย่าง คือ นักศึกษาที่มีความสามารถพิเศษทางกีฬา มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตชลบุรี ที่เข้าร่วมการแข่งขันกีฬาระดับชาติและระดับนานาชาติ ปีการศึกษา 2567 จำนวน 56 คน ได้มาโดยการเลือกแบบเจาะจง แบ่งเป็นกลุ่มทดลองกับกลุ่มควบคุม เครื่องมือการวิจัย คือ แบบวัดการบริหารเวลา และรูปแบบการปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการเพื่อพัฒนาการบริหารเวลา วิเคราะห์ข้อมูลโดยค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และความแปรปรวนแบบวัดซ้ำสองทาง ผลการวิจัย พบว่า 1) รูปแบบการปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการเพื่อพัฒนาการบริหารเวลาของนักศึกษาที่มีความสามารถพิเศษทางกีฬา โดยมีทฤษฎีการบำบัดความคิดเป็นฐาน ได้แบบวัดการบริหารเวลา 44 ข้อ มีค่าความเที่ยงทั้งฉบับเท่ากับ .93 และรูปแบบการปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการฯ 10 แผน มี 5 ขั้นดำเนินการปรึกษาคือ (1) ขั้นสำรวจประสบการณ์ความคิด (2) ขั้นตระหนักรู้ผลกระทบ (3) ขั้นฝึกเทคนิคการปรึกษา (4) ขั้นพัฒนาความคิด ความรู้สึก พฤติกรรมใหม่ (5) ขั้นฝึกการบ้านทางความคิด 2) ผลการใช้รูปแบบการปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการเพื่อพัฒนาการบริหารเวลาของนักศึกษาที่มีความสามารถพิเศษทางกีฬา โดยมีทฤษฎีการบำบัดความคิดเป็นฐาน พบว่า วิธีการทดลองกับระยะเวลาของการทดลองมีปฏิสัมพันธ์กันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2.1) กลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยสูงขึ้นกว่ากลุ่มควบคุมทั้งในระยะหลังการทดลองและระยะติดตามผล 2.2) กลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยในระยะหลังการทดลองและระยะติดตามผลสูงขึ้นกว่าระยะก่อนการทดลอง ค่าเฉลี่ยความพึงพอใจของกลุ่มทดลองอยู่ในระดับมากที่สุดทั้ง 3 ด้าน คือ การดำเนินการปรึกษากลุ่ม ผู้ให้การปรึกษา และผู้รับการปรึกษา 4.73 (2.00), 4.75 (1.77) และ 4.56 (2.28) ตามลำดับ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงพิมพ์กับวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นข้อคิดเห็น และความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
2. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิจยวิชาการ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่ง ส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อการกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิจยวิชาการก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
ซูซูกิ ยู. (2565). เพราะฉันแตกต่างจึงบริหารเวลาแบบนี้. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์บิงโก.
ปนัดดา กองมนต์. (2565). การสร้างแบบวัดการบริหารเวลา (Time Management: TM) สำหรับนิสิตระดับบัณฑิตศึกษา. (การค้นคว้าอิสระการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาวิจัยและประเมินทางการศึกษา). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยนเรศวร.
พรรณวดี สมกิตติกานนท์, ผ่องพรรณ เกิดพิทักษ์ และประสาร มาลากุล อยุธยา. (2560). การพัฒนารูปแบบการให้การปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการเพื่อเสริมสร้างคุณลักษณะของความสำเร็จในการบริหารเวลาของนักศึกษาวิทยาลัยเซนต์หลุยส์. วารสารเกษมบัณฑิต, 18(1), 19-35.
พิมพ์ โหล่คำ. (2550). ความสามารถในการบริหารเวลาของนิสิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการอุดมศึกษา). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
มณีรัศมิ์ พัฒนสมบัติสุข. (2564). การตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือวิจัยทางการพยาบาลและสังคมศาสตร์. วารสารเครือข่ายวิทยาลัยพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้, 8(2), 329-343.
มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2567). แผนพัฒนามหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ พ.ศ. 2566-2570 (ฉบับปรับปรุง ปีงบประมาณ พ.ศ. 2568-2570). เข้าถึงได้จาก https://www.tnsubkk.ac.th/wp-content/uploads/2023/12/Plan-Tnsu-2567-V2567.pdf
วิรงค์รอง ชมภูมิ่ง. (2562). ความสามารถในการบริหารเวลาของนักศึกษาพยาบาลบรมราชชนนี สุพรรณบุรี. วารสารวิจัยสุขภาพและการพยาบาล, 35(3), 199-211.
สุขอรุณ วงษ์ทิม. (2567). ประมวลสาระชุดวิชาแนวคิดทางการแนะแนวและทฤษฎีการปรึกษาเชิงจิตวิทยา (ฉบับปรับปรุงครั้งที่ 2). นนทบุรี : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
อัฐฉญา แพทยศาสตร์ และหทัยชนก อินลบ. (2566). การพัฒนาโปรแกรมการปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการต่อการเสริมสร้างกรอบความคิดแบบเติบโตของนักศึกษาคณะครุศาสตร์. วารสารวิจัยรำไพพรรณี, 17(1), 110-119.
Corey, G. (2024). Theory and Practice of Group Counseling and Psychotherapy. (11th ed). California : Cengage Learning.
Corey, G. & Haynes, R. (2013). DVD for integrative counseling: The case of Ruth and lecturettes. Belmont, CA : Brooks/Cole.
Ebel, R. L. & Frisbie, D.A. (1986). Essential of Education Measurement. (4th ed). Englewood Cliffs, New Jersey : Prentice Hall.
Howell, D. C. (2013). Statistical methods for psychology. (8th ed). Pacific Grove, Wadsworth. New York : Cengage Learning.
Thones, S. & Stocker, K. (2019). A standard conceptual framework for the study of subjective time. Consciousness and Cognition, 71(5), 114-122.
Waltz, C. F., Strickland, O. L. & Lenz, E. R. (2010). Measurement in Nursing and Health Research. (4th ed). New York : Springer.
