เศรษฐกิจชุมชน: พลังเครือข่ายวิสาหกิจชุมชนรากฐานแห่งความมั่นคง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ถึงแนวคิดเครือข่าย เครือข่ายสังคมจากการรวมกลุ่มของเครือข่ายภายในหรือภายนอกชุมชน ที่มีเป้าหมายและวัตถุประสงค์เหมือนกัน มาจัดการเครือข่ายอย่างมีประสิทธิภาพ และวิเคราะห์ถึงแนวคิดใหม่เครือข่ายวิสาหกิจชุมชนสู่กิจการเพื่อสังคมและขยายฐานเครือข่ายกับผู้ประกอบการที่เสียเปรียบทางสังคม พบว่า ในการยกระดับของเครือข่ายวิสาหกิจชุมชนต่อกิจการธุรกิจและสร้างโอกาสให้กับกลุ่มชายขอบต่าง ๆ ที่สังคมอาจมองว่าเป็นจุดอ่อนของสังคม ให้เป็นจุดแข็งในการสร้างธุรกิจชุมชนให้เกิดทรงพลังทุกระดับ ทุกชนชั้นและทุกกลุ่มคนในสังคม
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงพิมพ์กับวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นข้อคิดเห็น และความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
2. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิจยวิชาการ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่ง ส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อการกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิจยวิชาการก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
เสรี พงศ์พิศ. (2548). เครือข่ายยุทธวิธีเพื่อประชาคมเข้มแข็งชุมชนเข้มแข็ง: วัฒนธรรมองค์กรของโลกยุคใหม่. กรุงเทพฯ : สถาบันส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน.
กาญจนา แก้วเทพ. (2538). เครื่องมือการทำงานแนววัฒนธรรมชุมชน. กรุงเทพฯ : มายด์พับบริสชิ่ง.
ชุลีรัตน์ จันทร์เชื้อ และคณะ. (2558). การค้นหาเครือข่ายการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชนด้วยกระบวนการงานวิจัยเพื่อท้องถิ่นสู่การสร้างโครงข่ายการท่องเที่ยว โดยชุมชนภาคเหนือตอนล่าง. (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
ชุลีรัตน์ จันทร์เชื้อ. (2562). การค้นหาเครือข่ายการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชนด้วยกระบวนการงานวิจัยเพื่อท้องถิ่น. กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
ทศพร แก้วขวัญไกร. (2560). ทางรอดวิกฤติเศรษฐกิจด้วยแนวทางวิสาหกิจชุมชน. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, 9(2), 33-50.
ธีรเทศร์ ขจรพัฒนภิรมย์ และคณะ. (2559). แผนยุทธศาสตร์การพัฒนาเครือข่ายการท่องเที่ยวโดยชุมชน จังหวัดเชียงใหม่ โดยการมีส่วนร่วมของภาคี. (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
นโรปกรณ์ สิทธิวงศ์และคณะ. (2561). โครงการกระบวนการพัฒนาเครือข่ายผู้ใช้น้ำในเขตลุ่มน้ำแม่งัดตอนบน อำเภอพร้าว จังหวัดเชียงใหม่. (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
นวรัตน์ นิธิชัยอนันต์ และนภาพรรณ พัฒนฉัตรชัย. (2561). การพัฒนาเครือข่ายวิสาหกิจชุมชนชายแดนไทย-กัมพูชา: กลุ่มวิสาหกิจชุมชนโรงสีข้าวบ้านโจรก. วารสารวิจัยและพัฒนามหาวิทยาลัยราชภัฏเลย., 13(46), 101-111.
พระมหาสุทิตย์ อาภากโร. (2561). แนวทางการพัฒนาและการจัดการเครือข่ายของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนพืชผักอินทรีย์. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต, 6(2), 261-270.
วิชุลดา มาตันบุญ. (2551). เครือข่ายองค์กรด้านเด็กกับการป้องกันและแก้ไขปัญหาการละเมิดทางเพศต่อเด็กในจังหวัดภาคเหนือตอนบน: กรณีศึกษาจังหวัดเชียงใหม่. (รายงานการวิจัย). เชียงใหม่ : สถาบันวิจัยสังคม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
วีระศักดิ์ เครือเทพ. (2550). เครือข่าย: นวัตกรรมการทางานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในแนวระนาบเพื่อการเพิ่มขีดความสามารถในการปฏิบัติงานและความรับผิดชอบต่อสาธารณะ. กรุงเทพฯ : ซีโน ดีไซน์.
สมคิด พรมจุ้ย และคณะ. (2546). เศรษฐกิจชุมชนหมู่บ้านอีสานใต้: ความอยู่รอดของชุมชนท่ามกลางกระแสการเปลี่ยนแปลง. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์สร้างสรรค์ จำกัด.
สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา. (2564). พระราชบัญญัติส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน พ.ศ. 2548. เข้าถึงได้จาก https://www.moac.go.th/download/pos%207608.pdf.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2566). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่สิบสาม พ.ศ.2566-2570. เข้าถึงได้จาก https://reo8.moe.go.th/wp-content/uploads/2023/06.
อินทุราภรณ์ มงคลขจรกิตติ และอรรถ อภินนท์ธีระศักดา. (2564). การพัฒนาศักยภาพและกระบวนการผลิตของเครือข่ายวิสาหกิจชุมชนเกษตรอินทรีย์วิถีชัยภูมิ. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 6(2), 169-181.
Alter, C. & Hage, J. (1993). Organizations Working Together. California : Sage.
CEIS et al. (2015). Scotland's Vision for Social Enterprise 2025: Moving Social Enterprise in from Margins to the Mainstream.Retrieved from https://socialenter prise.scot/cms/wpcontent/uploads/2019/05/80
Dodd, S. D. & Keles, J. (2014). Expanding the networks of disadvantaged entrepreneurs. OECD Centre for Entrepreneurship, SMEs and Local Development. Retrieved from https://www.researchgate.net/publication/ 275659239_Expanding_the_networks_of_disadvantaged_entrepreneurs
O’Toole, L. J. & Kenneth J. M. (2004). Desperately Seeking Selznick: Cooptation and the Dark Side of Public Management in Networks. Public Administration Review, 64(6), 681-693.
OECD/Noya A. and Clarence E. (2009). Community capacity building: fostering economic and social resilience. Project outline and proposed methodolo gy. Retrieved from www.oecd.org/dataoecd/54/10/44681969 .pdf
Smith, J. & Priscilla, W. (2006). Understanding the Different Faces of Partnering: A Typology of Public-Private Partnerships School. Leadership and Management, 26(3), 249-298.
Starkey, P. (1997). Networking for development. London : International Forum for Rural Transport and Development.
The Erasmus+ project. (2021). Social Enterprise Networking. Village Social Enterprise learning material guidance and networking (ViSEnet). Retrieved from https://rural sehub.net/project/chapter-social-enterprise-networking/
