Surin Yok Thong Silk Wisdom Heritage: Conservation, Development, and Transmission to Elevate Community Quality of Life
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The research article aims to 1) study the knowledge of gold brocaded silk wisdom; 2) develop the potential of silk weavers; 3) conserve and continue the weaving of gold brocaded silk to enhance the community's quality of life. It is a mixed research. A qualitative research was conducted with 50 silk weavers by means of interviews and focus group discussions. It was content analysis. This workshop research was only selected 50 weavers by training workshops to educate the unique pattern design, dyeing, and complete silk weaving. The quantitative research was a questionnaire data collection on a specific group of 400 weavers. Data were analyzed by using statistics, frequency, percentage, mean and standard deviation. The research results were revealed as follows: 1) the knowledge of Surin gold brocaded silk wisdom is transmitted from generation to generation. It is a heritage of local wisdom with exquisite production processes. The price is in the tens of thousands to the hundreds of thousands of baht per sheet. It is produced according to the purchase order from the original customer and some government support agencies; 2) potential development of gold brocaded silk weavers has developed skills to create original identity patterns. It was outstanding silk patterns from 17 districts, gold brocaded silk from 3 tribes, and unique gold brocaded silk weaving of Surin province. The selling price of signature products has a higher value. Three gold brocaded silk learning centers were established. Two Natural dyeing learning centers were established. Silks are brought to be sold at the silk market learning centers. This could be generated income and the economy for the community; and 3) preservation and Inheritance of gold brocaded silk could get a knowledge set of silk and gold brocaded silk, books on silk local wisdom, videos, an exhibition, a silk fashion show, local wisdom information map, local wisdom master, and Provincial identity fabric products. A circular economy was created in the community from the satisfaction of the weavers at a high level. The conservation aspect was at the highest average, followed by the economic aspect, tourism aspect, and social aspect. There was a community market, silk market which promoted by local artisan institutes and local agencies as well.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงพิมพ์กับวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นข้อคิดเห็น และความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
2. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิจยวิชาการ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่ง ส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อการกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิจยวิชาการก่อนเท่านั้น
References
กฤตติกา แสนโภชน์ และบุษกร สุขแสน (2562). ปัญหาและความต้องการเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ชุมชนพื้นที่จังหวัดหนองบัวลำภู. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี, 7(2), 47-60.
นงเยาว์ ทรงวิชา. (2565, ตุลาคม 12 ). ภูมิปัญญาผ้าไหม บ้านนาตัง อำเภอเขวาสินรินทร์ จังหวัดสุรินทร์. (สิริพัฒถ์ ลาภจิตร, ผู้สัมภาษณ์).
ประการ คุณารักษ์. (2545). กระบวนการถ่ายทอดความรู้การทอผ้าไหม กรณีการทอผ้าไหม บ้านตาหยวก ตำบลทุ่งหลวง อำเภอสุวรรณภูมิ จังหวัดร้อยเอ็ด. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ปิลันลน์ ปุณญประภา พฤทธิ์ ศุภเศรษฐศิริ, นพดล อินทร์จันทร์ และ กิตติกรณ์ นพอุดมพันธ์. (2561). ปัจจัยที่ทำให้เกิดปัญหาต่อภูมิปัญญาและการสืบทอดผ้าทอไทยพวน บ้านใหม่ จังหวัดนครนายก. วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม, 6(1), 159-168.
พิชญาภรณ์ บัวสระ, ธนกฤต ทุริสุทธิ์ และกฤตติกา แสนโภชน์. (2562). ยุทธศาสตร์การเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ผ้าทอพื้นเมืองของกลุ่มทอผ้า จังหวัดหนองบัวลำภู. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 6(10), 5259-5271.
มาริสสา อินทรเกิด, ชรินพร งามกลม และวิชุตา อยู่ยงค์. (2561). การอนุรักษ์และสืบสานการทอผ้าไหมมัดหมี่ซิ่นตีนแดงของชุมชนบ้านหัวสะพาน อำเภอพุทไธสง จังหวัดบุรีรัมย์. วารสารธุรกิจปริทัศน์, 10(1), 141-154.
เมธ์วดี พยัฆประโคน. (2558). ช่างทอผ้าพื้นบ้านกับการเปลี่ยนแปลงทางสังคมในจังหวัดสุรินทร์. วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม, 3(2), 16-24.
สรัญญา แปะทอง. (2544). กลยุทธ์การตลาดผ้าไหม กรณีศึกษาศูนย์ศิลปะหัตกรรมบ้านสามโคตำบลปราสาททอง กิ่งอำเภอเขวาสินรินทร์ จังหวัดสุรินทร์. (วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สำนักวัฒนธรรมจังหวัดสุรินทร์. (2562). ผ้าไหมสุรินทร์. สุรินทร์ : สำนักวัฒนธรรมจังหวัดสุรินทร์.
สุดใจ สะอาดยิ่ง. (2565, ตุลาคม 2). มรดกภูมิปัญญาผ้าไหมยกทองสุรินทร์. (สิริพัฒถ์ ลาภจิตร, ผู้สัมภาษณ์).
สุริยา คลังฤทธิ์. (2560). อัตลักษณ์ภูมิปัญญาลวดลายผ้าไหมพื้นเมืองกลุ่มชาติพันธุ์เขมรเมืองสุรินทร์. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่โจ้, 7(1), 186-199.
อลิศรา ธรรมบุตร, พัชราวรรณ อาจหาญ และทัศนียา นิลฤทธิ์. (2564). กลยุทธ์การส่งเสริมการตลาดผ้าไหมทอมือพื้นถิ่นจังหวัดสุรินทร์. วารสารวิชาการเทคโนโลยีการจัดการ, 2(2), 1-13.
