“Judicialization of Politics” as an International Phenomenon: A Theoretical Controversy on Movement into the Border for the Use of Proactive Power in Politics
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Abstract
This academic article aimed to analyze the controversy on the concept of “Judicialization of Politics” and the expansion of the judiciary’s power into political boundaries in the international context. This concept has become more proactive by having the power to examine and review constitutional disputes, called “Judicial Review,” and has led to progressive decisions that limited state power and expanded people’s rights, which have been widely used. In Europe, this process was popularly called “Judicialization of Politics,” and in America, it was called “Judicial Activist. However, such phenomenon had a more complex definition by application in various political contexts. As you can see, in the context of new democracy, the proactive use of power of the judiciary has been questioned as a negative interpretation of the law, such as the verdict accepting the coup, the dissolution of political parties, or the criticism that judicialization of politics in many cases has become a tool of the political power holders. Therefore, judicialization of politics should be understood in terms of its important purpose, which was whether it was positive, which must be consistent with the use of power to check and balance the democratic principles, or in negative aspect, it was creating cooperation with other power groups to interfere in politics through the verdict, resulting in a crisis of faith in the judiciary in many countries.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงพิมพ์กับวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นข้อคิดเห็น และความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
2. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิจยวิชาการ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่ง ส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อการกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิจยวิชาการก่อนเท่านั้น
References
จรัญ โฆษณานันท์. (2563). นิติปรัชญา: หลักนิติธรรม สภาวะยกเว้น และปฐมบทแห่งคำพิพากษาแนวรัฐประหารนิยม-ตุลาการภิวัฒน์. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
จาตุรงค์ สุทาวัน. (2566). เมื่อรัฐพึ่งศาล ตุลาการจึงแปรเปลี่ยน:การจัดวางแนวคิด “ตุลาการภิวัฒน์แบบไทย” ผ่านบทสะท้อนทางการเมืองจากภาพยนตร์ The trial of the Chicago 7. CMU Journal of Law and Social Sciences, 16(2), 103-129.
ปิยบุตร แสงกนกกุล. (2560). กฎหมายรัฐธรรมนูญ : การก่อตั้งรัฐธรรมนูญและการแก้ไขรัฐธรรมนูญ. ปทุมธานี : โครงการตำราและเอกสารประกอบการสอน คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ภูริ ฟูวงศ์เจริญ. (2558). ฤๅหาใช่เพียงร่างทรง: แนวทางเชิงวิพากษ์ ในการศึกษาสถาบันตุลาการ. วารสาร สังคมศาสตร์คณะรัฐศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 45(2), 27-48.
ภูริ ฟูวงศ์เจริญ. (2558). สถาบันปรปักษ์เสียงข้างมาก: การออกแบบระบบการเมืองเพื่อเสถียรภาพของประชาธิปไตยในระยะเปลี่ยนผ่าน. วารสารสถาบันพระปกเกล้า, 13(1), 48-71.
วรเจตน์ ภาคีรัตน์. (2555) จุดไฟในสายลม: รัฐธรรมนูญ รัฐประหาร นายกฯพระราชทาน และตุลาการภิวัตน์. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์โอเพ่น.
วิเชียร ตันคีรีคงคล. (2548). วิวัฒนาการของ Judicial Review. วารสารการเมือง การบริหาร และกฎหมาย, 3(3), 51-85.
สมชาย ปรีชาศิลปกุล. (2560) เมื่อตุลาการเป็นใหญ่ในแผ่นดิน: รวมบทความว่าด้วยตุลาการภิวัตน์ ตุลาการพันลึก และตุลาการธิปไตย. กรุงเทพฯ : บุ๊คสเคป.
Ackerman, B. (1991). We the people: Foundations. Cambridge, MA : Harvard University Press.
Alberts, S., Warshaw, C. & Weingast, B. R. (2012). Democratization and countermajoritarian institutions. In T. Ginsburg (Ed.). Comparative constitutional design. Cambridge : Cambridge University Press.
Casper, G. & Taylor, M. (1996). Negotiating democracy: Transitions from authoritarian rule. Pittsburgh : University of Pittsburgh Press.
Ginsburg, T & Moustafa, T. (2008). Introduction: The Politics of Courts in Authoritarian Regimes. New York : Cambridge University Press.
Ginsburg, T. (2003). Judicial review in new democracies: Constitutional courts in Asian cases. Cambridge : Cambridge University Press.
Helmke, G. (2002). The logic of strategic defection: Court-executive relations in Argentina under dictatorship and democracy. American Political Science Review, 96(2), 291-303.
Hirschl, R. (2004). Towards juristocracy: The origins and consequences of the new constitutionalism. Cambridge, MA : Harvard University Press.
Hirschl, R. (2006). The new constitutionalism and the judicialization of pure politics worldwide. Fordham Law Review, 75(2), 721-54.
Hirschl, R. (2008). The judicialization of mega-politics and the rise of political courts. Annual Review of Political Science, 11, 93-118.
Kelsen, H. (1991). General Theory of Norms. Oxford : Clarendon Press.
Lijphart, A. (1977). Democracy in plural societies: A comparative exploration. New Haven : Yale University Press.
O’Donnell, G. & Schmitter, C. P. (1986). Transitions from authoritarian rule. London : Johns Hopkins University Press.
Riedl, R. (2014). Authoritarian origins of democratic party systems in Africa. New York : Cambridge University Press.
Shapiro, M. (2002). Political jurisprudence. Oxford : Oxford University Press.
Sweet, S. A. (1999). Judicialization and the construction of governance. Faculty Scholarship Series, Yale Law School. In Yale Law School Legal Scholarship Repository. Retrieved from http://digitalcommons.law.yale.edu/ fss_papers/75
Zamboni, M. (2013). “Markers” vs. “makers:” Are constitutional courts legal or political actors?. In University of Groningen. Retrieved from http://irs.ub.rug.nl/ppn/371308038
