ลักษณะต้องห้ามของอาจารย์มหาวิทยาลัยของรัฐ : ศึกษากรณีบุคคลที่เคยถูกลงโทษจำคุก

บทคัดย่อ

                            การที่กฎหมายกำหนดว่าอาจารย์มหาวิทยาลัยของรัฐทุกประเภท กล่าวคือ ข้าราชการพลเรือนในสถาบันอุดมศึกษา พนักงานมหาวิทยาลัย พนักงานราชการ ลูกจ้างชั่วคราว ต้องไม่เคยถูกลงโทษจําคุก เว้นแตเปนความผิดที่ไดกระทําโดยประมาทหรือความผิดลหุโทษนั้น ทำให้บุคคลบางคนไม่สามารถประกอบอาชีพเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยได้ ดังนั้น เพื่อแก้ไขปัญหาดังกล่าว งานวิจัยฉบับนี้จึงมีวัตถุประสงค์ที่จะศึกษาเพื่อหาแนวทางการพัฒนามาตรการทางกฎหมาย เกี่ยวกับลักษณะต้องห้ามของอาจารย์มหาวิทยาลัยของรัฐ กรณีบุคคลที่เคยถูกลงโทษจำคุก โดยเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ และใช้วิธีการวิจัยเอกสาร

                           ผลการวิจัยพบว่า แม้กฎหมายดังกล่าวจะมีข้อดี คือ เป็นประโยชน์แก่มหาวิทยาลัยของรัฐในด้านภาพลักษณ์ความน่าเชื่อถือขององค์กร การเป็นตัวอย่างที่ดีของอาจารย์ต่อนักศึกษา ป้องกันบุคคลที่เคยถูกลงโทษจำคุกกระทำความผิดซ้ำอีก และประชาชนทั่วไปไม่กล้ากระทำความผิด                   แต่กฎหมายดังกล่าวก็มีข้อเสีย คือ ไม่สอดคล้องตามหลักการจำกัดสิทธิและเสรีภาพ ไม่เสมอภาค ไม่สอดคล้องกับหลักความได้สัดส่วน เป็นการไม่ให้โอกาสผู้ที่เคยถูกจำคุกตามทฤษฎีตราหน้า ดังนั้น ควรมีการแก้ไขกฎหมาย โดยกำหนดว่าอาจารย์ของมหาวิทยาลัยของรัฐทุกประเภท ต้องไม่เคยถูกลงโทษจำคุก เว้นแต่เคยถูกลงโทษจำคุกไม่เกิน 10 ปี และพ้นโทษจำคุกมาแล้วเกินกว่า 5 ปี หรือเว้นแต่เคยถูกลงโทษจำคุกเพราะไดกระทําโดยประมาท