รูปแบบการธำรงรักษาอัตลักษณ์ทางสังคมการเมืองของกลุ่มชาติพันธุ์ ผู้ไทในภาคอีสานตามหลักสัปปุริสธรรม 7

ผู้แต่ง

  • พระณัฐวุฒิ อภิปุญฺโญ (พันทะลี) มหาวิทยาลัยมหามกุฎราชวิทยาลัย วิทยาเขตศรีล้านช้าง
  • วีรนุช พรมจักร์ มหาวิทยาลัยมหามกุฎราชวิทยาลัย วิทยาเขตศรีล้านช้าง
  • สุขพัฒน์ อนนท์จารย์ มหาวิทยาลัยมหามกุฎราชวิทยาลัย วิทยาเขตศรีล้านช้าง

คำสำคัญ:

รูปแบบ, อัตลักษณ์, สังคมการเมือง, ชาติพันธุ์ผู้ไท, สัปปุริสธรรม 7

บทคัดย่อ

บทความวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาการธำรงอัตลักษณ์สังคมการเมืองกลุ่มชาติพันธุ์ผู้ไท
2) วิเคราะห์ปัญหาการธำรงอัตลักษณ์สังคมการเมืองผู้ไทตามสัปปุริสธรรม 7 3) สร้างรูปแบบ และ 4) นำเสนอรูปแบบดังกล่าว โดยใช้วิจัยแบบผสมผสาน กลุ่มตัวอย่าง ชุมชนผู้ไท 4 จังหวัด (กาฬสินธุ์ นครพนม สกลนคร มุกดาหาร) รวม 1,148 คน เครื่องมือแบบสัมภาษณ์และแบบสอบถาม 55 ข้อ มีค่าอำนาจจำแนก .446–.852 และค่าความเชื่อมั่น .984 วิเคราะห์ข้อมูลสถิติพรรณนาและสถิติอนุมาน

ผลการวิจัยพบว่า

  1. การธำรงอัตลักษณ์สังคมการเมืองผู้ไท โดยรวมและรายด้าน โดยรวมอยู่ระดับมากและรายด้าน ด้านสูงสุด คือ การรักษาปฏิสัมพันธ์ในชุมชน รองลงมา คือ ความทรงจำทางวัฒนธรรม ต่ำสุด คือ การรักษาผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจชุมชน
  2. สภาพปัญหาการธำรงอัตลักษณ์สังคมการเมืองผู้ไทตามสัปปุริสธรรม 7 โดยรวมและรายด้าน โดยรวมอยู่ระดับมากและรายด้าน ด้านสูงสุด คือ การรู้ความมุ่งหมาย รองลงมา คือ การรู้จักชุมชน ต่ำสุด คือ รู้จักตน
  3. รูปแบบการธำรงอัตลักษณ์สังคมการเมืองผู้ไทตามสัปปุริสธรรม 7 1) ปัจจัยนำเข้า ได้แก่ องค์ประกอบที่สำคัญของการธำรงรักษาอัตลักษณ์สังคมการเมืองผู้ไท 2) กระบวนการ ได้แก่ การบูรณาการตามสัปปุริสธรรม 7 เป็นการดำเนินกิจกรรมจัดโครงการอย่างมีประสิทธิภาพ 3) ผลผลิต นำวัฒนธรรมอันดีงามมาใช้ให้เกิดประโยชน์ต่อสังคมและสร้างกำลังใจจากความศรัทธาที่มีต่อกลุ่มชาติพันธุ์ผู้ไทตามสัปปุริสธรรม 7 ที่ยั่งยืน
  4. ประเมินรูปแบบอยู่ในระดับมาก คือ ความเป็นไปได้ การนำไปใช้ประโยชน์ ความถูกต้อง และความเหมาะสม ตามลำดับ บูรณาการสัปปุริสธรรม 7 สามารถเสริมความยั่งยืนของอัตลักษณ์ผู้ไทในสังคมการเมืองอย่างมีนัยสำคัญ

เอกสารอ้างอิง

จันทิรา ธนสงวนวงศ์. (2556). ชีวิตและวัฒนธรรมไทย. สืบค้น 29 เมษายน 2567, จาก http://elearning.etech.ac.th/learninghtml/s1301/unit07.html

ชนาธิป ศรีโท, พระครูพิสุทธิธรรมาภรณ์, พระมหาชัชวาล จารย์คุณ, และชุลีพร นาหัวนิล. (2563). การบูรณาการหลักสุริสธรรม 7 ประการ เพื่อขับเคลื่อนความเป็นพลเมืองในระบอบประชาธิปไตย. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 5(1), 344-353. https://so06.tci-thaijo.org/index.php/mcjou/article/view/240209

ณฐญา มังคละคีรี. (2560). ทุนทางวัฒนธรรมผู้ไทย: การบริหารจัดการเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม โดยการมีส่วนร่วมของชุมชน จังหวัดกาฬสินธุ์ [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

นฤทร์บดินทร์ สาลีพันธ์. (2564). นาฏยศิลป์: อัตลักษณ์ชาติพันธุ์ภูไทเรณูนครในสังคมวัฒนธรรมรัฐชาติไทย [วิทยานิพน์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม]. DSpace at Mahasarakham University. http://202.28.34.124/dspace/handle123456789/1378

บุญชม ศรีสะอาด. (2535). การวิจัยเบื้องต้น. สำนักพิมพ์ชมรมเด็ก.

บุญชม ศรีสะอาด. (2554). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 9). สุวีริยาสาส์น.

พระณัฐวุฒิ พันทะลี. (2566). ผู้ไท: กลุ่มชาติพันธุ์ในสังคมอีสาน. วารสารปรัชญาดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์, 2(1), 12-25. https://so08.tci-thaijo.org/index.php/dpssj/article/view/1558

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2553). ธรรมนูญชีวิต. โรงพิมพ์บริษัทสหธรรมิก.

ภวัต พัฒนนิภากร. (2563). รูปแบบพฤติกรรมทางการเมืองในระดับท้องถิ่นของกลุ่มชาติพันธุ์ในพื้นที่จังหวัดภาคเหนือตอนล่าง 1 ภายใต้อิทธิพลของพลวัตทาง [วิทยานิพน์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม]. DSpace at Mahasarakham University. http://202.28.34.124/dspace/handle123456789/143

ภูวดล ศรีธเรศ. (2558). แพรเบี่ยงผู้ไทในบริบทของการจัดการคุณค่าและมูลค่า. วารสารวิชาการแพรวากาฬสินธุ์ มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์, 2(3), 173-192. https://so05.tci-thaijo.org/index.php/Praewa-ksu_Journal/article/view/89431

ยงธนิศร์ พิมลเสถียร. (2543). เอกสารประกอบการสอนวิชาการอนุรักษ์. สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง.

ลิขิต ธีรเวคิน. (2551, 28 พฤษภาคม). สังคมการเมืองที่พึงประสงค์. Mgronline. https://mgronline.com/daily/detail/9510000062166

หยาดฝน เดชโอภาส. (2565). การประยุกต์ใช้หลักสัปปุริสธรรมของผู้บริหารที่ส่งผลต่อการเป็นองค์กรแห่งความสุขของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาระยอง เขต 2 [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณ.

Azzi, A. E. (1998). From competitive interests, perceived injustice, and identity needs to collective action: Psychological mechanisms in ethnic nationalism. In C. Dandeker (Ed.), Violence and nationalism. Transaction Press.

Greene, S. (2004). Social identity theory and party identification. Social Science Quarterly, 85(1), 136-153. https://psycnet.apa.org/doi/10.1111/j.0038-4941.2004.08501010.x

Noël, A., & Thérien, J. P. (2008). Left and right in globalpPolitics. Cambridge University Press

Sarnoff, J. D. (2011). Patent-Eligible Inventions After Bilski: History and Theory. UC Law Journal, 63(1), 53-126.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-12-30

รูปแบบการอ้างอิง

พันทะลี ณ., พรมจักร์ ว., & อนนท์จารย์ ส. (2025). รูปแบบการธำรงรักษาอัตลักษณ์ทางสังคมการเมืองของกลุ่มชาติพันธุ์ ผู้ไทในภาคอีสานตามหลักสัปปุริสธรรม 7. ปัญญา, 32(3), 71–82. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/panya-thjo/article/view/287289

ฉบับ

ประเภทบทความ

Reserch Article