การพัฒนาความสามารถทางนาฏยศัพท์และภาษาท่าโดยใช้บทเรียนการ์ตูน สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนลักษณ์พงค์วิทยา เชียงใหม่
คำสำคัญ:
ความสามารถทางนาฏยศัพท์;, ภาษาท่า;, บทเรียนการ์ตูน;, นักเรียนประถมศึกษาปีที่ 4;, โรงเรียนลักษณ์พงค์วิทยา เชียงใหม่บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) สร้างและประเมินความเหมาะสมของบทเรียนการ์ตูน เรื่องนาฏยศัพท์และภาษาท่าทางนาฏศิลป์ 2) ศึกษาความสามารถของนักเรียนในการใช้นาฏยศัพท์และภาษาท่าทางนาฏศิลป์ก่อนและหลังการเรียนด้วยบทเรียนการ์ตูน และ 3) ศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อบทเรียนดังกล่าว การวิจัยใช้รูปแบบกึ่งทดลอง กลุ่มตัวอย่างคือนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนลักษณ์พงค์วิทยา จังหวัดเชียงใหม่ จำนวน 35 คน คัดเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือวิจัยประกอบด้วย (1) บทเรียนการ์ตูน 4 เล่ม (2) แบบทดสอบก่อนเรียนและหลังเรียน 20 ข้อ และ (3) แบบสอบถามความพึงพอใจ 13 ข้อ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติ t-test ผลการวิจัยพบว่า 1. บทเรียนการ์ตูนมีประสิทธิภาพตามเกณฑ์ 80/80 และมีความเหมาะสมในระดับ “ดีมาก” โดยได้ค่าเฉลี่ย 4.63 (92.60%) 2. คะแนนเฉลี่ยหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 แสดงว่าบทเรียนการ์ตูนช่วยพัฒนาความสามารถทางนาฏยศัพท์และภาษาท่าทางได้อย่างมีประสิทธิภาพ 3. ความพึงพอใจของนักเรียนอยู่ในระดับดีมาก โดยมีค่าเฉลี่ย 4.66 สะท้อนว่าบทเรียนการ์ตูนช่วยส่งเสริมความสนใจและแรงจูงใจในการเรียนเอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. กรุงเทพฯ: สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.
จุฑามาศ ศรีใจ และอ้อมธจิต แป้นศรี. (2565). การพัฒนาทักษะการอ่านคำพื้นฐานภาษาไทย โดยใช้บทเรียนการ์ตูนร่วมกับการเรียนรู้แบบร่วมมือเทคนิค STAD สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4. The Journal of Research and Academics, 5(1), 243-256. https://doi.org/10.14456/jra.2022.19
สุมลมาลย์ นิ่มเนติพันธ์. (2545). การละครไทย. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
Mayer, J. D. (2001). A field guide to emotional intelligence. Emotional Intelligence Consortium, University of New Hampshire. Retrieved from http://www.unh.edu/emotional_intelligence